Αδιαμφισβήτητα, η δωρεά αίματος είναι μία εξαιρετική χειρονομία που είναι καλό να γίνεται από όλους τους ανθρώπους. Υπάρχουν μάλιστα πολλοί δρομείς που επιλέγουν να γίνουν δωρητές αίματος, με σκοπό να βοηθήσουν κάποιον συνάνθρωπό τους. Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, οι επαγγελματίες δρομείς επηρεάζονται περισσότερο από ότι οι ερασιτέχνες και σίγουρα θα δουν διαφορά στην απόδοσή τους, αφού δωρίσουν αίμα.

Ξεκινώντας με τη μελέτη των David Hill, Jakob Vingren, και της Samatha Burdette από το 2013, μπορούμε να δούμε πως ακόμα και μία εβδομάδα μετά από την ημέρα της αιμοδοσίας μπορεί να μην είμαστε ακόμα ο εαυτός μας. Αυτό συμβαίνει λόγω της μείωσης της VO2max κατά 15% την ώρα της αιμοδοσίας. VO2maxονομάζεται με λίγα λόγια ο μέγιστος ρυθμός με τον οποίο ένα άτομο μπορεί να χρησιμοποιεί οξυγόνο κατά τη διάρκεια της άσκησης και προσδιορίζεται τόσο από καρδιαγγειακές όσο και από αναπνευστικές παραμέτρους. Μπορείτε να διαβάσετε όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για την VO2max σε προηγούμενο άρθρο. Η μείωσή της λοιπόν, δημιουργεί προϋποθέσεις στο σώμα για να κουραστεί κατά 19% πιο γρήγορα από ότι συνήθως, γεγονός το οποίο επηρεάζει αρνητικά την επίδοσή μας στο τρέξιμο. Τα επίπεδα VO2maxκαι το ποσοστό κούρασης συνεχίζει να είναι διαφορετικό ακόμα και μία εβδομάδα μετά την αιμοδοσία, όμως αυτό δεν σημαίνει πως θα σταματήσουμε να αθλούμαστε. Ένας εκ των επιστημόνων της μελέτης, ο David Hill, υπέθεσε πως αυτό συμβαίνει λόγω της μείωσης του συνολικού όγκου αίματος από την απώλεια πλάσματος, που ουσιαστικά παρεμβαίνει στην αναερόβια ικανότητα.

Τώρα σχετικά με το πόσο καιρό θα χρειαστεί ένας δρομέας για να επανέλθει πλήρως στα κανονικά του νούμερα, μπορούμε να κοιτάξουμε τι αναφέρει η μελέτη του T.B. Judd και άλλων επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Saskatchewan στον Καναδά. Οι ερευνητές εξέταζαν τα επίπεδα VO2maxαπό 12 δρομέων που έδωσαν αίμα μία φορά την εβδομάδα και για συνολικά έναν μήνα. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν πως όσο περνούσε ο καιρός, οι δρομείς επέστρεφαν σταδιακά στα νούμερα και τις επιδόσεις προ-αιμοδοσίας, αλλά και ότι αυτό αφορά μόνο τους ερασιτέχνες δρομείς και όχι τους επαγγελματίες. Με λίγα λόγια αποδείχθηκε πως ένας απλός δρομέας θα χρειαστεί περίπου τρεις εβδομάδες για να επιστρέψει στους «νορμάλ» χρόνους και αριθμούς του, ενώ ένας επαγγελματίας θα επηρεαστεί για περισσότερο χρονικό διάστημα. Δεν υπάρχει κάποια επιστημονική γνωμάτευση που να αποδεικνύει το πόσο καιρό μετά σταματάει η επιρροή της αιμοδοσίας στο σώμα ενός επαγγελματία αθλητή, όμως γνωρίζουμε πως ένας καλά προπονημένος αθλητής θα δει μεγαλύτερη διαφορά στα επίπεδα κούρασης και VO2max.

Έχει επίσης εξεταστεί και η σχέση σιδήρου – εθελοντικής αιμοδοσίας και κατά πόσο αυτή μπορεί να επηρεάσει τα επίπεδα της φερριτίνης στο αίμα μας. Η ερευνητής Dr Pamela Hinton θεωρεί πως καλό είναι να διατηρούμε τον σίδηρό μας σε ένα σταθερό επίπεδο, κάτι το οποίο δεν μπορεί να γίνει μέσω της αιμοδοσίας. Υπάρχει επίσης και μία διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών όσον αφορά την αιμοδοσία. Οι γυναίκες μπορεί να δουν μεγαλύτερη διαφορά και επιρροή στα επίπεδα φερριτίνης τους (η οποία είναι μία πρωτεΐνη που βρίσκεται στους περισσότερους ζωντανούς οργανισμούς). Από την άλλη, οι άνδρες δείχνουν να είναι σε θέση να δωρίσουν αίμα πιο συχνά, όμως επίσης χωρίς να κάνουν υπερβολές. Σε γενικές γραμμές, οι γυναίκες είναι καλό να δίνουν αίμα κάθε 8,10 ή 12 μήνες, ενώ οι άνδρες μπορούν μέχρι και 3 φορές μέσα σε ένα χρόνο, πάντα όμως ανάλογα με τον οργανισμό που έχει ο κάθε άνθρωπος.