Ο Manuel Viehl, ο οποίος είναι συνεργάτης του Runbeat από το Ίτεν της Κένυας τον τελευταίο χρόνο, πραγματοποίησε μία πολύ ιδιαίτερη συνέντευξη στον ίδιο του τον εαυτό για το πως βιώνει την προετοιμασία του στο «Σπίτι των Πρωταθλητών».

 

Ο Γερμανός δρομέας μας δίνει για ακόμα μία φορά πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το Ίτεν, αυτή τη φορά όμως μέσα από τα δικά του μάτια, εξηγώντας την επιλογή του να μετακομίσει εκεί, μιλώντας για τον μεγάλο στόχο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2028 και τις διαφορές που έχει η ζωή του στην Αφρική σε σχέση με την Ευρώπη.

Γιατί μετακόμισες στην Κένυα;

«Η Κένυα, και πιο συγκεκριμένα το Ίτεν μου προσφέρουν πλεονεκτήματα στην αθλητική μου ζωή, από την στιγμή που δεν είμαι παγκόσμιας κλάσης. Έχω σχεδόν τέλειες προπονητικές συνθήκες και βελτιώνω το σώμα μου μακροπρόθεσμα λόγω του μεγάλου υψομέτρου (2.400 μέτρα) και του αρκετά απαιτητικού εδάφους. Επίσης, ως αθλητής δεύτερου επιπέδου, έχω τη δυνατότητα να κυνηγήσω το όνειρο του “επαγγελματία δρομέα” στο Ίτεν σαν κύρια δουλειά.



Άλλα πλεονεκτήματα είναι η απλή ζωή και οι επαφές που έχω, που μου ανοίγουν πολλές πόρτες προσωπικά και επαγγελματικά, δίνοντάς μου πολλές ευκαιρίες στην αθλητική μου καριέρα, που δεν θα τις είχα εάν δεν βρισκόμουν στην Κένυα».

Πως είναι μία συνηθισμένη μέρα για εσένα;

«Σε μία κανονική ημέρα, το ξυπνητήρι μου χτυπάει στις 5:20 το πρωί. Σηκώνομαι, πίνω νερό για να αναπληρώσω τα υγρά που έχω χάσει μέσα στη νύχτα και βάζω τα δρομικά μου ρούχα. Αρχικά, κάνω ασκήσεις για 20 λεπτά για να ζεστάνω το σώμα μου για την πρώτη συνεδρία με τρέξιμο και να το κάνω πιο δυνατό και έτοιμο για προπόνηση. Λίγο μετά τις 6:00, ξεκινάω το τρέξιμο με τις πρώτες ακτίνες του Ηλίου. Το πρωί συνήθως έχω 12 με 16 χιλιόμετρα στο πρόγραμμα, στα οποία συνήθως ξεκινάω πολύ αργά και επιταχύνω λίγο προς το τέλος.

Στη συνέχεια παίρνω πρωινό και κοιμάμαι για 1 με 2 ώρες. Κατά τη διάρκεια της ημέρας δουλεύω σε διάφορα projects, διαβάζω βιβλία, κάνω μασάζ ή συναντώ άλλους δρομείς για τσάι. Γύρω στις 16:00 το απόγευμα έχω την δεύτερη συνεδρία μου. Η προπόνηση που κάνω το απόγευμα είναι συνήθως 6 με 8 χιλιόμετρα easy run με drills και δρασκελιές. Στη συνέχεια ετοιμάζω το βραδινό μου, μιλάω στο τηλέφωνο με τους φίλους και την οικογένειά μου στην Γερμανία και γύρω στις 21:00 πηγαίνω για ύπνο για να έχω ενέργεια για την επόμενη μέρα».

Ο Manuel Viehl μιλάει για την εμπειρία και τα όνειρά του στην Κένυα στο παλιό του σχολείο.

Πως είναι για εσένα να ζεις κάθε μέρα μία ξένη κουλτούρα χωρίς την οικογένεια και τους φίλους σου;

«Το φανταζόμουν να είναι πολύ ευκολότερο από ότι τελικά είναι. Μέσα από τις εμπειρίες που είχε ο προπονητής μου, ήξερα πάνω κάτω τι να περιμένω, αλλά το να έχεις τις δικές σου εμπειρίες είναι κάτι το διαφορετικό. Κατάλαβα γρήγορα ποιοι από τους φίλους μου είναι σημαντικοί για εμένα. Είναι τρελό το ότι πρέπει να βρίσκεσαι κάπου τόσο μακριά για να καταλάβεις κάτι τέτοιο.

 

Παρότι πολλοί άνθρωποι στην Κένυα είναι πολύ καλοί, υπάρχουν άτομα που θέλουν μία φιλία μαζί σου για να αποκτήσουν ρούχα, παπούτσια για τρέξιμο και φαγητό. Είναι πολύ δύσκολο να κάνεις φίλους εδώ, πρέπει να υπάρχει κάτι αμοιβαίο και αληθινό. Πλέον, όταν βρίσκομαι στην Ευρώπη περνάω πιο “έντονα” τον χρόνο μου με τα άτομα που έχω κοντά μου και βελτιώνομαι ατομικά».

Ποια είναι η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην ζωή σου στην Κένυα και την Γερμανία;

«Γίνεται γρήγορα αντιληπτό το τι ανέσεις έχεις στην Ευρώπη. Πόσιμο νερό, υψηλότερα στάνταρ υγιεινής, κατάλληλη εκπαίδευση και πολλά άλλα. Η ζωή στην Κένυα είναι απλή και σου δείχνει τα σημαντικά μέρη της ζωής. Εμένα όμως μου αρέσει η απλή ζωή και είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα το ότι μπορώ να την ζω. H ευγνωμοσύνη είναι ένας όρος που έχω επαναπροσδιορίσει με τον εαυτό μου με πολλούς τρόπους».

Ποιες είναι οι μεγαλύτερες διαφορές ανάμεσα στην Κένυα και την Γερμανία όσον αφορά την προπόνηση;

«Μου αρέσουν πολύ και μου λείπουν οι επίπεδες διαδρομές στην Γερμανία. Η προπόνηση στην Κένυα είναι δύσκολη λόγω του υψομέτρου και της μορφολογίας του εδάφους, πολλές φορές η προπόνηση δεν είναι διασκεδαστική. Πρέπει να θυμίζω συνεχώς στον εαυτό μου γιατί προπονούμαι και ότι αυτή η προπόνηση με κάνει δυνατό. Η δύσκολη επιφάνεια του εδάφους με κάνει δυνατότερο και είναι κάτι που δεν θα μπορούσα να ενσωματώσω στις προπονήσεις μου στην Γερμανία.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη διαφορά. Επίσης, στην Κένυα υπάρχουν πάντα “λαγοί” και η δυνατότητα του να μπορώ να προπονούμαι με γρηγορότερα γκρουπ είναι ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα για εμένα. Στην Γερμανία, σχεδόν πάντα προπονούμαι μόνος μου, εκτός από κάποια easy runs. Είμαι επίσης πολύ χαρούμενος όταν κάποιος μπορεί να με συνοδεύσει με το ποδήλατο κατά τη διάρκεια κάποιων δύσκολων συνεδριών».

Ο Manuel Viehl σε έναν διάδρομο κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου event στην Γερμανία (RTL-Spendenmarathon)  που έγινε τον περασμένο Νοέμβριο και έλαβε πρόσκληση μέσω ενός συμβολαίου στην Κένυα.

Τι σου λείπει περισσότερο στην Κένυα;

«Οι επίπεδες διαδρομές, ένα μεγάλο κρεβάτι στο οποίο δεν χρειάζεται να ξαπλώσεις πλάγια για να τεντωθείς και μία σταθερή τροφοδοσία ρεύματος (γέλια)».

Τι θα γίνει εάν ο μεγάλος στόχος σου, οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2028, δεν επιτευχθεί;

«Τότε θα είμαι πολύ, πολύ χαρούμενος που προσπάθησα και σε μερικά χρόνια δεν θα αναρωτιέμαι “Τι θα γινόταν εάν είχα προσπαθήσει;”. Ξέρω ότι αυτός ο στόχος είναι πολύ φιλόδοξος για εμένα, αλλά πρέπει να είναι ακριβώς αυτό για να μπορώ να βελτιώνω τον εαυτό μου καθημερινά.

Στο τέλος της ημέρας, εάν δεν τα καταφέρω, θα έχω αποκτήσει τόσα πολλά από όλη αυτή την εμπειρία, θα έχω κυνηγήσει τον στόχο μου και θα έχω αποκτήσει ευκαιρίες που δεν θα τις είχα αλλιώς. Η προσπάθεια και το λάθος και το να φεύγω από το δικό μου “comfort zone” είναι αυτά που με οδηγούν. Θέλω μία ζωή γεμάτη από προκλήσεις που θα με βγάλει από τα συνηθισμένα».

 

Μπορείς να φανταστείς να μένεις στην Κένυα για πάντα;

«Μέχρι έναν χρόνο πριν θα απαντούσα σε αυτή την ερώτηση με “ναι”. Πλέον όμως, ξέρω ότι θα πω “όχι”. Δεν θα περάσω όλη την υπόλοιπη ζωή μου στην Κένυα, η ζωή στην Κένυα είναι δύσκολη, ακόμα και μακριά από τα αθλήματα και έχει πολλές προκλήσεις και δυσκολίες που δεν θέλω να αντιμετωπίζω για πάντα.

Είμαι πολύ χαρούμενος που περνάω ένα κομμάτι της ζωής μου εδώ στην Κένυα και σίγουρα δεν θα… της γυρίσω την πλάτη ποτέ. Θα έρχομαι στο μέλλον ως επισκέπτης για ολιγοήμερη διαμονή, για να δω φίλους, τον προπονητή και άλλα άτομα που έχω γνωρίσει».