3.000 χιλιόμετρα προετοιμασίας σε έξι μήνες στις διαδρομές της Κένυας - Οι σκέψεις ενός αθλητή πριν την αγωνιστική σεζόν
Manuel Viehl 14:37 11-02-2022
Η προπόνησή μου τις τελευταίες εβδομάδες ήταν δύσκολη, πολύ δύσκολη. Πλησιάζει η έναρξη της σεζόν των αγώνων μου και είμαι πολύ χαρούμενος που επιτέλους είμαι σε θέση να δείξω ότι δουλεύω σκληρά και σταθερά για τους τελευταίους έξι μήνες. Η χαρά που θα πάρω βλέποντας ξανά την οικογένεια και τους φίλους μου είναι ένα παραπάνω κίνητρο για εμένα. Από την άλλη όμως, ανυπομονώ για όλα τα μικρά πράγματα, όπως το μαλακό στρώμα και οι ίσιες διαδρομές για τρέξιμο. Για τη ζωή εδώ, στο Ίτεν της Κένυας χρειάζονται πολλές θυσίες και υπάρχουν πολλές δυσκολίες. Μία απλή και πολύ «βασική» ζωή, μακριά από φίλους και οικογένεια, δίχως να γνωρίζω ακόμα εάν θα μπορώ να έχω την οικονομική δυνατότητα να ζω ως επαγγελματίας δρομέας και την επόμενη σεζόν.
Για εμένα όμως, αυτή τη στιγμή, αυτό είναι το όνειρό μου και θέλω να ανακαλύψω για τι είναι ικανό το σώμα μου.
Τρεις ακόμα εβδομάδες μέχρι τον πρώτο μου αγώνα και αισθάνομαι ότι είμαι σε πολύ καλή φόρμα. Έχω ολοκληρώσει σχεδόν 2.600 χιλιόμετρα τους τελευταίους 5,5 μήνες στο υψόμετρο της Κένυας. Μαζί με αυτό, αμέτρητες ώρες εναλλακτικών προπονήσεων (προπόνηση ενδυνάμωσης και σταθεροποίησης) και πολλά επίπονα μασάζ. Ο πρώτος μου αγώνας για τη φετινή σεζόν θα είναι ένας αγώνας 1.500 μέτρων για να «ξυπνήσω» το σώμα μου με μία γρήγορη διοργάνωση. Στη συνέχεια θα λάβω μέρος σε δύο αγώνες 3.000 μέτρων, έναν αγώνα 5 χιλιομέτρων και στο τέλος σε ένα σημαντικό meeting 10 χιλιομέτρων στη Γερμανία, όπου θα αγωνιστούν δρομείς όπως η Konstanze Klosterhalfen και η Gesa Krause.
Την περασμένη Τρίτη το πρωί, το πρόγραμμα περιελάμβανε 10 «300άρια» hill sprints. Τώρα πρέπει απλά να τρέχω 8 με 18 χιλιόμετρα κάθε μέρα, για να ετοιμάσω τα πόδια μου ενόψει του αγώνα των 10 χιλιομέτρων της Κυριακής. Θέλουμε να δούμε ξανά τι μπορεί να κάνει το σώμα μου σε αυτό το υψόμετρο και να το χρησιμοποιήσουμε σαν μία εκτεταμένη συνεδρία προπόνησης. Αφήστε με να σας πω, ότι το να τρέχεις έναν αγώνα ή να κάνεις μία παρόμοια προπόνηση σε τέτοιο υψόμετρο δεν είναι «παιχνίδι». Το υψόμετρο, το ανώμαλο έδαφος και ο άνεμος απαιτούν πολλά περισσότερα από εσένα σε σχέση με όταν είσαι στο επίπεδο της στάθμης της θάλασσας.
Από την άλλη, σήμερα αισθάνομαι καλά. Μετά από τα πρώτα 2 χιλιόμετρα αντιλαμβάνομαι ότι μπορώ να «σπρώξω» και να πετύχω έναν καλό χρόνο στο Moiben Road. Τις τελευταίες εβδομάδες δούλεψα αρκετά με αθλητικό ψυχολόγο. Αισθανόμουν ότι δεν θα ήμουν ποτέ σε θέση να αποδώσω όλες μου τις ικανότητες κατά τη διάρκεια των δύσκολων αγώνων ή προπονήσεων, συνεπώς έκανα πιο «κανονικές» προπονήσεις. Ο πρώην προπονητής μου με έλεγε «παγκόσμιο πρωταθλητή προπονήσεων» εξ αιτίας αυτού. Αυτή τη σεζόν θέλω να κάνω οτιδήποτε είναι δυνατό, σε νόμιμα πλαίσια για να καταφέρω ό,τι καλύτερο μπορώ στους αγώνες μου. Η δουλειά μου φαίνεται πως αποδίδει τις τελευταίες εβδομάδες.
Ολοκλήρωσα το πρώτο μου χιλιόμετρο σε 3.25, το δεύτερο με μία μικρή ανηφορική κλίση σε σταθερό 3.35 pace. Οι δύο «λαγοί» μου, ο Tony και ο Samuel προσπαθούν να τρέχουν κοντά σε ρυθμό όσο το δυνατόν πιο κοντά σε αυτό που θέλω, μένοντας λίγο μπροστά από εμένα. Καταλήγουμε στο 3.35 ανά χιλιόμετρο και κάθε μικρή ανηφόρα μου κοστίζει ενέργεια. Σκέφτομαι όμως τα σημεία που έχω συζητήσει με τον αθλητικό ψυχολόγο μου. Το τελευταίο χιλιόμετρο της επίπεδης διαδρομής μπορώ να το ολοκληρώσω ξανά σε 3.26 και να ολοκληρώσω την προπόνησή μου με συνολικό μέσο ρυθμό στο 3.35. Καθόλου κακό για ένα πιο έντονο «τεστ». Καθόλου άσχημο για το υψόμετρο των 2.200 μέτρων και τον άνεμο που υπάρχει. Ο προπονητής μου επίσης είναι ικανοποιημένος και πιστοποιεί ότι κάνουμε πολλά πράγματα σωστά στις προπονήσεις μας. Για παράδειγμα, το να μην τρέχω πάνω από 140 χιλιόμετρα την εβδομάδα, να προπονούμαι σε μεγάλο υψόμετρο και να τρέχω τα easy runs σε πολύ χαλαρό ρυθμό, πολλές φορές σε 5.20 ή ακόμα και πιο αργά για να κάνω καλό στα πόδια μου.
Μετά από το test run, πηγαίνω στο κρεβάτι εξουθενωμένος αλλά ικανοποιημένος. Την επόμενη μέρα πηγαίνω για ένα δίωρο περπάτημα το πρωί στο πανέμορφο τοπίο για να μιλήσω με τη μητέρα μου στο τηλέφωνο. Κανείς στην οικογένειά μου δεν ξέρει ότι θα επιστρέψω σπίτι σε δύο εβδομάδες από σήμερα. Θέλω να προπονηθώ χωρίς την πίεση και ουσιαστικά δεν ξέρουν πολλοί σε ποιες διοργανώσεις θα αγωνιστώ.
Τη Δευτέρα και την Τρίτη, έτρεξα μόνο 17 και 16 χιλιόμετρα σε χαλαρό ρυθμό αντίστοιχα, για να «συλλέξω» χιλιόμετρα και να κάνω αποθεραπεία στα πόδια και το σώμα μου. Είναι φοβερό το πόσο εύκολο νιώθεις το pace 4:40 – 4:50 σε ανώμαλο έδαφος. Την Τετάρτη το πρωί είχα ήδη προγραμματίσει την επόμενη συνεδρία μου με τον Tony. Εκείνη την ημέρα δεν ήξερα ότι θα έκανα την τελευταία μου καλή προπόνηση για τη σεζόν. Έτρεξα 18 χιλιόμετρα εναλλάσσοντας τον ρυθμό σε 3:50 και 4:10 ανά χιλιόμετρο.
Το θέμα δεν ήταν να τρέξω γρήγορα, το θέμα ήταν να κρατήσω έναν υψηλότερο ρυθμό από τον μέσο, για περισσότερο χρόνο. Στο 14ο χιλιόμετρο άρχισα να νιώθω τα πόδια μου λίγο βαριά. Οι παλμοί μου όμως δεν ήταν τόσο ψηλοί και δεν ανέπνεα «βαριά».
Στο τέλος ολοκλήρωσα τα 18 χιλιόμετρα με 3:57 pace, που με το ζέσταμα και την αποθεραπεία είναι συνολικά 22 χιλιόμετρα. Εγώ και ο Tony πήγαμε σπίτια μας χαρούμενοι μετά από αυτή την προπόνηση, πήραμε το πρωινό μας και ξεκουραστήκαμε. Ήδη όμως αργά το απόγευμα υποπτεύθηκα κάτι κακό και είχα μία ανησυχία ενόψει της επόμενης σεζόν που πλησιάζει..
(Η συνέχεια στο δεύτερο μέρος)
