Η Naomi Roba είναι ακόμα μία δρομέας που αποφάσισε να «αφήσει» την παλιά της ζωή και να βρει τον τρόπο να κάνει το τρέξιμο από χόμπι της, παράλληλη «δουλειά» στο Ίτεν της Κένυας. Ο συνεργάτης του Runbeat στο Ίτεν, Manuel Viehl γνώρισε την Roba τον Μάρτιο του 2021 στην Κένυα, με την ίδια να του εξηγεί το πως κατάφερε να αλλάξει τη ζωή της, από το να δουλεύει σχεδόν 18 ώρες την ημέρα ως σύμβουλος επενδύσεων στο Λονδίνο στο να ασχολείται σχεδόν επαγγελματικά με το τρέξιμο.

 

Τώρα, η Naomi Roba μιλάει στο Runbeat σχετικά με το πως κατάφερε να κυνηγήσει το όνειρό της, τι περιλαμβάνουν οι προπονήσεις της, αλλά και πως καταφέρνει να συνδυάσει την εργασία εξ αποστάσεως, με τις καθημερινές προπονήσεις. Διαβάστε την συνέντευξη της Naomi Roba στον Manuel Viehl:

Γεια σου Naomi, σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη. Πως πηγαίνουν οι προπονήσεις σου αυτή την περίοδο;

«Ευχαρίστησή μου, ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία! Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες περνάω κάποιες δυσκολίες με έναν τραυματισμό στο γόνατο. Αυτό βέβαια είναι απολύτως λογικό γιατί προπονούμαι για λιγότερο από έναν χρόνο. Το σώμα μου χρειάζεται χρόνο για να συνηθίσει και να προσαρμοστεί, κι εγώ το πιέζω εδώ και πολύ καιρό. Προσπαθώ να ερμηνεύσω τον τραυματισμό.

Το σώμα μου μου ζητάει να εστιάσω σε άλλες μυϊκές ομάδες και προπονητικά στιλ, όπως για παράδειγμα το ποδήλατο και η δουλειά στο γυμναστήριο. Ευτυχώς είναι η τέλεια στιγμή, στην αρχή του προπονητικού μου “κύκλου”, οπότε είμαι πολύ αισιόδοξη για τους αγώνες που θα λάβω μέρος νωρίς την άνοιξη στην Ευρώπη».

Ποιος είναι ο στόχος σου για την ερχόμενη σεζόν; Έχεις κάποια συγκεκριμένη διοργάνωση στο μυαλό σου, θέλεις να κυνηγήσεις κάποιο συγκεκριμένο χρόνο;

«Όταν έτρεξα για πρώτη φορά πριν από 9 μήνες, είχα έναν στόχο. Να τρέξω τα 10 χιλιόμετρα σε λιγότερο από 40 λεπτά. Αλλά όταν αυτό έγινε, ήξερα πως ήμουν μόνο στην αρχή. Πραγματικά θέλω να τρέξω έναν ημιμαραθώνιο σε λιγότερο από 1:15 και στα 10 χιλιόμετρα κάτω από 35 λεπτά. Θα δούμε εάν αυτό θα γίνει φέτος ή του χρόνου».

 

Έχεις ήδη γυρίσει στην Κένυα, που φαίνεται να έχει γίνει το νέο σου σπίτι. Αλλά η δρομική σου καριέρα ξεκίνησε αρκετά «αργά». Τι έκανες πριν ξεκινήσεις το τρέξιμο;

«Η “δρομική μου καριέρα” είναι ουσιαστικά ένα χόμπι που… ξέφυγε. Το να έρθω στο Ίτεν για τρεις εβδομάδες διακοπών και τρεξίματος ήταν κάτι σαν έρωτας με την πρώτη ματιά. Κατάλαβα μόλις έφτασα, ότι θα ήθελα να επιστρέψω κάποια στιγμή στο Ίτεν. Πριν ξεκινήσω το τρέξιμο ζούσα στο Λονδίνο για 8 χρόνια, 5 χρόνια για τις σπουδές μου (οικονομικά) και στη συνέχεια δούλεψα με τις τραπεζικές επενδύσεις στο Σίτι για τρία χρόνια.

Η εμπειρία που απέκτησα με έφερε σε θέση να μπορώ να εργαστώ ως freelance οικονομική σύμβουλος, κάτι για το οποίο είμαι ευγνώμον. Πάντα έχω την επιθυμία να μάθω νέα πράγματα, δουλεύω σκληρά και εστιάζω στην καριέρα μου. Παρότι έχω αλλάξει το πρόγραμμά μου για να βάλω σε προτεραιότητα το περισσότερο τρέξιμο, δεν χάνω την επιθυμία να μαθαίνω νέα πράγματα και να δουλεύω με τους πελάτες μου».

Ποιο ήταν το κρίσιμο σημείο που σε έκανε να εστιάσεις περισσότερο στο τρέξιμο;

«Δεν υπάρχει ένα μόνο σημαντικό σημείο. Θα το παρομοίαζα με μία μεγάλη τρύπα που εγώ συνεχίζω να πέφτω όλο και βαθύτερα, σαν μία αγάπη που συνεχίζει να μεγαλώνει. Στην αρχή πάντως έμοιαζε με ένα άπιαστο όνειρο, το τρέξιμο και τα ταξίδια. Η μεγαλύτερη αλλαγή ήταν όταν κατάλαβα ότι μπορώ να δουλεύω μόνη μου, ως freelancer και δεν χρειάστηκε να ψάξω μία δουλειά γραφείου. Αυτή η ελευθερία είναι σημαντική για να μπορώ να προγραμματίζω τις μέρες μου με τον τρόπο που θέλω, και να βρίσκομαι στα μέρη που πρέπει για προπόνηση, όπως το Ίτεν, το Font Romeu και το St. Moritz. Ακόμα μία σημαντική στιγμή ήταν όταν διάβασα το βιβλίο του Lopez Lomong με τίτλο “running for my life”, που προτείνω ανεπιφύλακτα!

Στα βιβλία του περιγράφει πως πήρες πολύ σημαντικές και δύσκολες συναισθηματικά αποφάσεις, με μία ερώτηση στο μυαλό του: “Τι είναι το καλύτερο για το τρέξιμό μου;”. Αυτό το έχω στο μυαλό μου πολύ συχνά. Είναι πολύ καλό το να παίρνεις αποφάσεις με συγκεκριμένο σκοπό. Είμαι πολύ αφιερωμένη στην βελτίωση, παρότι ήδη περνάω πολύ καλά και μου αρέσει η περιπέτεια. Είμαι πραγματικά αφιερωμένη στο πόσο μακριά μπορεί να πάει αυτό το ταξίδι με το τρέξιμο».

 

Ακόμα δουλεύεις ως freelancer στον οικονομικό τομέα. Πως είναι μία ημέρα σου με τον συνδυασμό του τρεξίματος και της δουλειάς;

«Το ξυπνητήρι μου χτυπάει στις 6 το πρωί, μετά κάνω ποδήλατο, τρέχω και πηγαίνω στο γυμναστήριο (σηκώνω βάρη, κάνω ασκήσεις κορμού και stretching) πριν το πρωινό. Στη συνέχεια κοιμάμαι για λίγο. η μέρα μου ξεκινάει γύρω στις 10 το πρωί, που στην Ευρώπη είναι 8 το πρωί και στο Λονδίνο 7 το πρωί, οπότε είμαι τυχερή και είναι σαν να ξυπνάω μία “κανονική ώρα” για να δουλέψω.

Πηγαίνω για ύπνο το βράδυ νωρίς, πριν τις 21:30, αρκετά νωρίς για την Ευρώπη. Με τους πελάτες μου προσπαθώ να έχω προθεσμία να τελειώσω τη δουλειά μου μεγαλύτερη από 24 ώρες για να έχω την ευκολία να διαμορφώσω το πρόγραμμά μου. Εννοείται ότι μερικές φορές πρέπει να είμαι ευέλικτη με τα projects που αναλαμβάνω, αλλά τις περισσότερες φορές έχω πάνω από 24 ώρες για να τα παραδώσω».

Δεν είναι κάποιες φορές δύσκολο να δουλεύεις από την Κένυα; Συμβαίνουν συχνά διακοπές ρεύματος, το ίντερνετ είναι αργό…

«Πραγματικά όχι, δεν είναι καθόλου δύσκολο! Συνηθίζεις τις διακοπές ρεύματος, που τις περισσότερες φορές διαρκούν λίγα δευτερόλεπτα ή λεπτά και με ένα εντελώς φορτισμένο λάπτοπ και ένα hotspot για έχω σύνδεση στο διαδίκτυο, μπορώ να δουλέψω χωρίς κανένα πρόβλημα. Όταν κάνω meeting μέσω Zoom ή μέσω Teams, απλά έχω ενεργοποιημένο το hotspot, για να είμαι σίγουρη. Μέχρι τώρα όλα δουλεύουν πολύ καλά».

Είμαι σίγουρος ότι το 2021 έχει φέρει πολλές αλλαγές και νέες εμπειρίες στη ζωή σου. Ποια ήταν η κορυφαία σου στιγμή στο τρέξιμο την περασμένη χρονιά;

«Ο Ημιμαραθώνιος στο Παρίσι, στις 5 Σεπτεμβρίου. Οι δύο εβδομάδες πριν τον αγώνα ήταν σκληρές, δυσκολευόμουν πολύ στα long runs και έπρεπε να κάνω αλλαγές στη δουλειά και την κοινωνική μου ζωή. Την τελευταία εβδομάδα πριν τον αγώνα ήμουν σε μεγάλο ποσοστό στο κρεβάτι με πολλούς πόνους στις γάμπες. Την ημέρα του αγώνα είχε πολύ ζέστη, 24 βαθμούς και η διαδρομή ήταν αρκετά δύσκολη. Με τον προπονητή μου είχαμε συζητήσει να ξεκινήσω με ρυθμό 4:15 λεπτών ανά χιλιόμετρο και να στοχεύσουμε σε έναν τερματισμό σε 1:30 ώρα. Ακόμα και λίγα λεπτά πριν την αφετηρία, αυτό είχα στο μυαλό μου.

Το ατομικό μου ρεκόρ ήταν στο 1:45 ή αλλιώς ένας αγώνας με ρυθμό στο 5:00, οπότε αυτό που θα επιχειρούσα ήταν ένα μεγάλο άλμα. Το πρώτο μου χιλιόμετρο ήταν σε 3:55 ρυθμό και μετά αποφάσισα να συμβιβαστώ με ρυθμό στο 4:00 και να δω τι θα συμβεί. Τελικά τερμάτισα στην 7η θέση των γυναικών, με χρόνο 1:23 και ρυθμό στο 3:59. Απόλαυσα κάθε στιγμή του αγώνα. Ήμουν στο 5ο κύμα εκκίνησης, και ουσιαστικά όλος ο αγώνας για εμένα ήταν το να “συλλέγω” δρομείς στη διαδρομή, κάτι το οποίο ήταν ένα πολύ όμορφο συναίσθημα. Από το 16ο χιλιόμετρο και μετά ήξερα ότι θα φτάσω σε λιγότερο από 1:30 ώρα.

 

Στο 18ο χιλιόμετρο κατάλαβα ότι θα μπορούσα να κατέβω και το 1:25 και μόλις πέρασα τη γραμμή του τερματισμού, είχα καταφέρει να εκπλήξω τον εαυτό μου. Είχα πάει καλύτερα από ότι είχα τολμήσει να φανταστώ. Επίσης αισθάνθηκα πολύ δυνατά ότι ήμουν στο σωστό δρόμο. Αυτός ο αγώνας με ενέπνευσε να συνεχίσω να δουλεύω και να βελτιώνομαι».

Μπορείς να μας δώσεις μία εικόνα του εβδομαδιαίου σου πλάνου προπόνησης; Πως είναι μία συνηθισμένη εβδομάδα για εσένα;

«Όπως ανέφερα και στην αρχή, είμαι τραυματισμένη, οπότε τρέχω αρκετά χαλαρά και κάνω περισσότερο ποδήλατο. Όταν είμαι εντελώς υγιείς, κάνω λιγότερο ποδήλατο και περιλαμβάνω περισσότερη ένταση. Από τη στιγμή που τώρα κάνω περισσότερο ποδήλατο, προπονούμαι 10 με 15 ώρες την εβδομάδα, ενώ κανονικά προπονούμαι 8 με 12. Σε μία καλή εβδομάδα προπονητικά, προσπαθούμε σε συνεννόηση με τον προπονητή μου, τον Magnus να τρέχω περίπου 60 χιλιόμετρα την εβδομάδα, συμπεριλαμβάνοντας δύο δύσκολες προπονήσεις, και μία πιο μέτριας έντασης, όπως ένα μεγαλύτερο long run ή κάτι σε moderate/tempo.

Συνήθως έχω εντελώς ξεκούραστες ημέρες τις Κυριακές. Για παράδειγμα, easy run την Δευτέρα, τρέξιμο στο στίβο την Τρίτη, easy την Τετάρτη, μέτριο την Πέμπτη, easy την Παρασκευή, το Σάββατο long run και την Κυριακή “ρεπό”. Μετά προσθέτω ποδήλατο και γυμναστήριο όσο θέλω, συνήθως κάθε μέρα σε χαμηλή ένταση.

Όλοι συμφωνούν ότι η αποκατάσταση είναι κομμάτι της προπόνησης. Πως προτιμάς να ξεκουράζεσαι; Τι κάνεις κατά τη διάρκεια της μέρας; Τι περιλαμβάνει ένα τυπικό 24ωρό σου;

«Αυτό ήταν ένα πολύ δύσκολο μάθημα που χρειάστηκε να μάθω. Οι τραυματισμοί και η υπερπροπόνηση με έχουν αναγκάσει να το μάθω και συνεχίζω να μαθαίνω έως και τώρα. Αρχικά, στην προηγούμενη ζωή μου στο Λονδίνο, που εργαζόμουν ως τραπεζικός, δεν έβαζα σε προτεραιότητα τον ύπνο και δεν ήξερα το πως να κοιμάμαι καλά και ποιοτικά. Διάβασα πολλά βιβλία και προσπάθησα πολλά πράγματα μέχρι να ανακαλύψω τι δουλεύει καλύτερα για εμένα. Τώρα ακόμα μαθαίνω πως να κοιμάμαι σωστά. Προσπαθώ πραγματικά να κοιμάμαι τις 10 από τις 24 ώρες της ημέρας. Το δουλεύω ακόμα!

Μετά υπάρχουν όλα αυτά τα μικρά πράγματα, όπως το κρύο μπάνιο μετά από μία δύσκολη προπόνηση, το να έχω τα πόδια μου υψωμένα όσο περισσότερο γίνεται, η αερόβια άσκηση και τα πολλά υγρά. Σημειώνω συνέχεια το πόσο νερό πίνω, με σκοπό να πίνω πάνω από 2,5 λίτρα την ημέρα. Ακόμα μαθαίνω ότι η αποκατάσταση είναι μέρος της προπόνησης και δουλεύω σκληρά στο να την βελτιώσω».

Αν μπορούσες να δώσεις κάποια συμβουλή στο νεαρότερο εαυτό σου ή στους νέους αθλητές κάτι να πάρουν σε αυτό το ταξίδι, τι θα ήταν αυτό;

«Ξεκινώντας το τρέξιμο το 2021 στην ηλικία των 26, από το τίποτα, στην αρχή είχα διαρκώς δύο σκέψεις στο μυαλό μου. Πρώτα “Τι θα είχε συμβεί εάν ξεκινούσα νωρίτερα;” και “Είμαι μεγάλη, δεν μπορώ να τρέξω γρήγορα στους αγώνες, άρα ποιο είναι το νόημα;”. Αλλά το τρέξιμο μου έχει δώσει τόσα πολλά συναισθηματικά, τόσο μεγάλη χαρά και έμπνευση που έχει επηρεάσει όλους τους τομείς της ζωής μου. Αισθάνθηκα από την αρχή ότι εάν συνεχίσω να τρέχω, μόνο καλά πράγματα θα ακολουθήσουν.

Από το να μετανιώνω πράγματα και να αισθάνομαι ηττημένη, απλά αναρωτιέμαι “Τι θα γίνει εάν αφιερωθώ πλήρως σε αυτό;” και ξέρω ότι μόνο με το πέρασμα του χρόνου θα καταλάβω. Προσπαθώ να πω ότι εάν νιώθεις παθιασμένος για κάτι, είναι σημαντικό το να αποβάλλεις τις αρνητικές σκέψεις από το μυαλό σου. Το να δημιουργείς ξανά την ιστορία σου στο μυαλό σου μπορεί να σου δώσει κουράγιο να κυνηγήσεις τα όνειρά σου».