«Υπάρχουν τρία είδη ψεμάτων: Τα ψέματα, τα καταραμένα ψέματα και...οι στατιστικές». Η φράση αυτή διαδόθηκε από τον Mark Twain θέλοντας να δώσει έμφαση στα παραπλανητικά συμπεράσματα που απορρέουν από τη στατιστική. Αλλά στους δρομείς είναι γνωστό ότι τα στατιστικά είναι μια αγαπημένη συνήθεια. Ίσως γιατί τους αρέσει που οι αριθμοί μπορούν σχεδόν να υποδείξουν την αντικειμενική αλήθεια και τη λογική και να βάλουν τα πράγματα σε προπονητικά ή αγωνιστικά «κουτάκια». Είναι γεγονός λοιπόν οτι οι δρομείς αγαπούν τους αριθμούς γενικά και λατρεύουν τους αριθμούς τους, ειδικά. Και ενώ υπάρχει μεγάλη χρησιμότητα στην εξέταση των στατιστικών και των μέσων όρων για τον καθορισμό προπονητικών μοντέλων και εντάσεων, υπάρχουν περιορισμοί όταν προσπαθείτε να προεκτείνετε μια συνοπτική αφήγηση από ένα στενό σύνολο αριθμών. Οι μέσοι όροι, ιδιαίτερα, μπορεί να είναι ενοχλητικοί, καθώς συχνά συγκαλύπτουν πιο λεπτές ιστορίες που κρύβονται στα δεδομένα.

 

 Μερικές φορές, αυτά τα δεδομένα μπορούν να μεταδώσουν μια αίσθηση βεβαιότητας που δεν υπάρχει στον πραγματικό κόσμο. Το να υποθέσουμε ότι οι πειστικές «μέσες» προπονητικές συμπεριφορές είναι αρκετά καλές για κάθε δρομέα δεν είναι η πλήρης εικόνα. Όπως γνωρίζει οποιοσδήποτε έμπειρος δρομέας, δεν υπάρχει μοναδικός σωστός τρόπος να προπονηθείς για έναν αγώνα, αλλά υπάρχουν λίγο έως πολύ βέλτιστες διαδρομές για ένα επιθυμητό αποτέλεσμα που πρέπει να τροποποιηθούν ανάλογα με το υπόβαθρο, τους στόχους, την υγεία, και πολλά άλλα. Στη γνωστή πλατφόρμα Strava εξετάστηκαν χιλιάδες ανοικτά δεδομένα δρομέων, και διεφάνει ότι υπάρχει, στην πραγματικότητα, ένα ευρύ φάσμα συμπεριφορών που σχετίζονται με την «επιτυχία».

Ψάχνοντας πέρα από τους μέσους όρους

Για να εξετάσουμε τους προηγούμενους μέσους όρους και να εξετάσουμε ποιες συμπεριφορές και φορτία προπόνησης οδηγούν συχνότερα στην επιτυχία την ημέρα του αγώνα, χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα από δρομείς που έτρεξαν μαραθώνιους με επίδοση έως 3:30:00 και σε διαφορετικούς αγώνες σε όλο τον κόσμο. Από τη Βοστώνη μέχρι το Βερολίνο, το Παρίσι, τη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ έως και την Ασία. Εξετάστηκαν στοχευμένα τρίμηνα της προετοιμασίας των δρομέων και δεν εστιάστηκαν απλώς στους μέσους όρους .

Ας δούμε για παράδειγμα, τους δρομείς που αγωνίστηκαν στο Μαραθωνίου του Τόκιο. Οι δρομείς με χρόνο τερματισμού από 3:15 έως 3:30 έτρεξαν μεταξύ 517 και 968 χιλιομέτρων στον κύκλο προπόνησής τους διάρκειας 16 εβδομάδων (εξαιρουμένων των εβδομάδων αγώνων). Οι αθλητές μεγαλύτερου όγκου έτρεξαν σχεδόν διπλάσιο από τους ανταγωνιστές τους με χαμηλότερο όγκο αλλά με σχεδόν τα ίδια αποτελέσματα. Ο μέσος αθλητής έτρεξε 718 χιλιόμετρα στην προπόνησή του.

 Υπάρχει τεράστια διαφορά στις προπονητικές συμπεριφορές μεταξύ αθλητών με σχεδόν ίδιους χρόνους τερματισμού. Όπως φάνηκε σε προηγούμενες αναλύσεις, οι δρομείς του Μαραθωνίου της Βοστώνης συνεχίζουν να βρίσκονται στο υψηλότερο άκρο του φάσματος, σημειώνοντας από 659 εως 1.105 χιλιόμετρα σε έναν κύκλο προπόνησης (48 εως 75 χιλιόμετρα ανα εβδομάδα .Οι δρομείς του Μαραθωνίου της Καλιφόρνια (CIM) κέρδισαν ακόμη και τους μέσους όρους της Βοστώνης, με τους δρομείς να διανύουν απο 752 εως 1.114 χιλιόμετρα.

Σύγκριση χιλιομέτρων και ρυθμού

Ορισμένοι αγώνες έχουν ακόμη μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ του χαμηλού και του υψηλότερου χιλιομετρικού προπόνησης. Το Τόκιο, για παράδειγμα, έχει σχεδόν διπλάσια διαφορά μεταξύ του υψηλού και του χαμηλού (που σημαίνει ότι υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία στην προπονητική συμπεριφορά), ενώ ο Μαραθώνιος της Βαλένθια έχει μόνο 1,5 φορές, υποδηλώνοντας ένα πιο περιορισμένο εύρος προπονητικής συμπεριφοράς.

Μια σταθερή τάση σε όλους τους αγώνες που αναλύθηκαν δείχνει ότι ενώ μια επίδοση 3:30 απαιτεί ρυθμό κάτω από 5:00/km, οι περισσότεροι δρομείς κατά μέσο όρο κάνουν πιο αργή προσπάθεια στην προπόνησή τους. Οι περισσότεροι δρομείς έτρεχαν τα χιλιόμετρα τους πολύ πιο αργά από τον ρυθμό του 5:35-40/km για το μεγαλύτερο μέρος της προπόνησής τους. Οι γνωστές αριθμομηχανές VDOT του Jack Daniel ή το μοντέλο McMillian θα προτείνουν ρυθμούς από 5:40/km έως και 6:15/km για τις εύκολες μέρες.

H διαμόρφωση της προπόνησης βάσει ηλικίας, φύλου και... εθνικότητας

Πολλοί δρομείς αλλάζουν την προσέγγιση και τον όγκο της προπόνησής τους καθώς γερνούν, αλλά κοιτάζοντας τα δεδομένα «ανακαλύπτονται» ενδιαφέροντα μοτίβα για το πώς αυτή η προπόνηση αλλάζει με την πάροδο του χρόνου. Συγκρίθηκαν δρομείς των 3,5 ωρών στην ηλικιακή ομάδα 18-29 ετών με δρομείς στην ηλικιακή κατηγορία 40-49. Σε όλους τους αγώνες, διαπιστώθηκε οτι οι δρομείς στα 40 τους να κάνουν περισσότερα χιλιόμετρα από τους νεότερους συναθλητές τους.

Οι 40αρηδες δρομείς του Μαραθωνίου της Καλιφόρνια διανύουν κατά μέσο όρο πάνω από 980 χιλιόμετρα κατά τη διάρκεια του κύκλου προπόνησης (κατά μέσο όρο περίπου 63 χιλιόμετρα την εβδομάδα) έναντι των νεότερων δρομέων που αγωνίστηκαν στον ίδιο Μαραθώνιο και οι οποίοι κατέγραψαν 920 χιλιόμετρα στον κύκλο (57 χιλιόμετρα/εβδομάδα ), με αποτέλεσμα 7% διαφορά και αυτή ειναι η μικρότερη διαφορά που εντοπίστηκε. Στους περισσότερους από τους υπόλοιπους αγώνες όπως το Τόκιο ή η Βαλένθια, εντοπίζεται διψήφια διαφορά μεταξύ των ηλικιακών ομάδων. Ενώ για τους δρομείς της Βοστώνης, η διαφορά ξεπερνά το 16% μεταξύ 40αρηδων και νεότερων δρομέων που όλοι είχαν στόχο επίδοση κάτω απο 3:30:00.

Οι διαφορές στον όγκο αλλά όχι στην ρυθμό

Ένα από τα πιο συναρπαστικά ευρήματα ήταν ότι ενώ ο όγκος της προπόνησης είναι πολύ μεταβλητός μεταξύ των ηλικιακών ομάδων, ο ρυθμός προπόνησης δεν είναι. Για παράδειγμα, οι δρομείς του Λονδίνου στα 40 τους προπονήθηκαν κατά μέσο όρο σε ταχύτητες από 4:57/km έως 5:28/km, δηλαδή ελαφρώς πιο αργοί από τους 20αρηδες δρομείς που είχαν κατά μέσο όρο προπονητικό ρυθμό από 4:52/km έως 5:19/km.

Οι διαφορές στο φύλο

Εξετάζοντας την προπόνηση ανά φύλο, διαπιστώθηκε ότι οι γυναίκες κάνουν περισσότερα χιλιόμετρα για να επιτύχουν παρόμοια αποτελέσματα με τους άνδρες. Άνδρες και γυναίκες προσαρμόζονται διαφορετικά σε διαφορετικούς προπονητικούς φόρτους και τα δεδομένα επιβεβαιώνουν ότι οι γυναίκες δεν μπορούν απλώς να μιμηθούν την προπόνηση των ανδρών ή την προπόνηση. Στον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης, οι γυναίκες κάνουν κατά μέσο όρο 947 χιλιόμετρα για να πετύχουν την επίδοση του 3:30 έναντι μόλις 827 χιλιομέτρων για τους άνδρες.

Ξεχωριστή περίπτωση ο Μαραθώνιος του Λος Άντζελες , με διάμεσο χρόνο τερματισμού σχεδόν πέντε ώρες, καθώς έχει μεγαλύτερη διάδοση μεταξύ των φύλων. Το Λος Άντζελες δεν έχει διαδικασία πρόκρισης ή λοτταρία, επομένως είναι πιο προσιτός, απευθύνεται σε αρχάριους δρομείς και έχει συνολικά πιο αργούς μέσους χρόνους τερματισμού. Έτσι, ο Μαραθώνιος του Λος Άντζελες έχει μικρότερο μέγεθος δείγματος γυναικών στην ομάδα τερματισμού 3:30 και χρησιμεύει ως υπενθύμιση ότι συχνά, αυτά που φαίνονται σαν ξεχωριστά στατιστικά στοιχεία μπορούν να αποδοθούν σε ένα αταίριαστο μέγεθος δείγματος.

Οι διαφορές μεταξύ χωρών

Οι δρομείς στις Η.Π.Α. κατέγραψαν περισσότερα χιλιόμετρα για να πετύχουν 3:30 από τους δρομείς σε άλλες χώρες. Οι Αμερικανοί δρομείς έκαναν κατά μέσο όρο 54 χιλιόμετρα την εβδομάδα, σε σύγκριση με μόλις 39 χιλιόμετρα την εβδομάδα που καταγράφουν αθλητές στη Γαλλία ή την Ολλανδία.

 

Οι διαφορές μπορεί να αποδοθούν σε διάφορους παράγοντες. Οι αθλητές που εδρεύουν στις ΗΠΑ μπορεί να είναι πιο πιθανό να καταγράφουν τις δραστηριότητές τους στο Strava, επομένως είναι ένας προβληματισμός σχετικά με τη χρήση δεδομένων και τεχνολογίας και τις συνήθειες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αντί για τα πραγματικά χιλιόμετρα.

Σαφώς, υπάρχουν πολλοί δρόμοι προς το ίδιο μέρος. Αυτό που λειτουργεί για μια 23χρονη Γερμανίδα μαραθωνοδρόμο πιθανότατα δεν θα είναι η βέλτιστη προπόνηση για έναν 45χρονο Βραζιλιάνο. Ακόμα κι αν οι στόχοι τους είναι παρόμοιοι, η προπόνηση πρέπει να προσαρμόζεται ώστε να λαμβάνει υπόψη μια σειρά παραγόντων, από το υπόβαθρο, την ηλικία, την εμπειρία, το φύλο, τη μοναδική φυσιολογία, τη μορφολογία της διαδρομής του αγώνα και πολλούς ακόμη παράγοντες. Επομένως, χρησιμοποιήστε το ως πρόσκληση για να σκεφτείτε δύο φορές προτού αντιγράψετε και επικολλήσετε ένα πρόγραμμα προπόνησης που ταιριάζει σε όλους ή προσπαθήστε να μιμηθείτε την προπόνηση του αγαπημένου σας δρομέα στο Instagram!