Τα τελευταία χρόνια, το μαραθώνιο τρέξιμο έχει αυξηθεί σε δημοτικότητα. Πλέον διεξάγονται μερικές χιλιάδες Μαραθώνιοι ανα τον κοσμο ετησίως.Μόνο στις ΗΠΑ ξεπερνουν τους 850 κάθε χρόνο με περισσότερους απο 700.000 τερματισμούς. Παλαιότερες οδηγίες συμβούλευαν τους δρομείς να πίνουν όσο το δυνατόν περισσότερο για να αποφύγουν την αφυδάτωση. Καθώς οι μαραθωνοδρόμοι σχεδιάζουν συνεχή κατανάλωση υγρών κατά τη διάρκεια του μεγάλου αγώνα, οι μελέτες εκτιμούν ότι πάνω από το 10% των δρομέων έχουν κάποιο βαθμό υπονατριαιμίας που σχετίζεται με την άσκηση (Exercise-associated hyponatremia EAH) μέχρι το τέλος ενός Mαραθωνίου. Ως EAH ορίζεται ένα επίπεδο νατρίου στον ορό μικρότερο από 135 mmol/L κατά τη διάρκεια ή μετά τη σωματική δραστηριότητα. Η ήπια EAH μπορεί να συσχετιστεί με συμπτώματα όπως ζάλη, ναυτία, σύγχυση, επιληπτικές κρίσεις και αλλοιωμένη ψυχική κατάσταση. Η σοβαρή EAH μπορεί να προκαλέσει εγκεφαλοπάθεια, πνευμονικό οίδημα, ακόμη και θάνατο.

 

Αν και η παθοφυσιολογία της EAH δεν είναι πλήρως κατανοητή, υπάρχουν τρεις κατηγορίες μηχανισμών που πιστεύεται ότι συμβάλλουν: 

1)Υπερβολική πρόσληψη υγρών κατά την άσκηση

2) Κατακράτηση νερού λόγω ακατάλληλης έκκρισης αντιδιουρητικής αρμόνης (antidiuretic hormone ADH )

3) Μη φυσιολογική κίνηση νατρίου

Η έλλειψη προετοιμασίας μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε ή όλα αυτά. Ωστόσο σύμφωνα με τους επιστήμονες ο κύριος παράγοντας κινδύνου που εμπλέκεται είναι η υπερβολική πρόσληψη υγρών και δεδομένου ότι είναι ο πιο εύκολα τροποποιήσιμος από αυτούς τους παράγοντες, θα επικεντρωθούμε σε αυτόν.

Προηγούμενες μελέτες έχουν αναφέρει ότι η κατανάλωση περισσότερων από 3-3,5 λίτρων υγρών, οι μεγάλης διάρκειας αγώνες , το γυναικείο φύλο, οι ακραίες τιμές του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) και η χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ) σχετίζονται με την EAH. Η ανεπαρκής κατανόηση της υπονατριαιμίας έχει εντοπιστεί ως πρόβλημα τόσο σε έμπειρους όσο και σε μη εμπειρους μαραθωνοδρόμους.

Το 2015, το Τρίτο Διεθνές συνέδριο EAH Consensus Development εξέδωσε μια οδηγία που ενθαρρύνει τους δρομείς να «πίνουν όταν διψούν». Παρόμοιες συμβουλές έχουν επαναληφθεί από τις κατευθυντήριες γραμμές του 2019 Wilderness Medical Society. Έκτοτε, δεν είχε διεξαχθεί έρευνα ειδικά για τους δρομείς μαραθωνίου, τις στρατηγικές ενυδάτωσης και τις γνώσεις τους για την EAH.

Ωστόσο το 2021 ερευνητές απο το Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια δημοσίευσαν στο εξειδικευμένο στο τομέα της αθλητικής ιατρικής περιοδικό Clinical Journal of Sport Medicine τα συμπεράσματα απο την μελέτη των στρατηγικών ενυδάτωσης κατα τη διάρκεια ενός αγώνα Μαραθωνίου. Αυτή η μελέτη έχει μεγάλο ενδιαφέρον καθώς είναι μια από τις λίγες στην παγκόσμια βιβλιογραφία που μελέτησε έναν μη ελίτ πληθυσμό μαραθωνίου,δηλαδή ερασιτέχνες αθλούμενους. Επομένως αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία των δρομέων. 

Μεταξύ άλλων εστιάστηκαν στο τι είδους υγρά συνηθίζουν να λαμβάνουν οι Μαραθωνοδρόμοι.Ποιές πηγές γνώσης αξιοποίησαν για να καταλήξουν στην στρατηγική ενυδάτωσης τους και εαν αυτές οι στρατηγικές σχετίζονται με την ταχύτητα του αγώνα. Αξιολογήθηκαν επίσης οι γνώσεις των σημερινών δρομέων για την EAH.

Οι ερευνητές ξεκίνησαν την μελέτη τους με την υπόθεση οτι οι δρομείς που δεν έτρεχαν για πρώτη καθώς και οι ταχύτεροι δρομείς μαραθωνίου θα σχεδίαζαν να ενυδατώνονται λιγότερο συχνά. Ανέμεναν επίσης ότι η επιλογή της ενυδάτωσης θα έτεινε να είναι 100% νερό και νερό με δισκία ηλεκτρολυτών, για να αποφύγουν τα πρόσθετα σάκχαρα, με βάση την προσωπική προηγούμενη εμπειρία για τη βελτιστοποίηση της διατροφής και της απόδοσής τους με την πάροδο του χρόνου.

Από την άλλη πλευρά, οι πρωτάρηδες καθώς και οι πιο αργοί δρομείς, θεωρήθηκε εξαρχής οτι είναι πιο πιθανό να έχουν ένα πλάνο ενυδάτωσης που περιλαμβάνει υπερβολική κατανάλωση υγρών, συμπεριλαμβανομένων αθλητικών ποτών, με βάση τις συστάσεις και τις συζητήσεις με παλαιότερους δρομείς για να παραμείνουν ενυδατωμένοι σε κάθε ευκαιρία κατά τη διάρκεια του αγώνα.

Δεδομένης της έμφασης στην πρόληψη της αφυδάτωσης μεταξύ των δρομέων, είχαν την πεποίθηση ότι και οι δύο ομάδες ήταν λιγότερο πιθανό να κατανοήσουν τα συμπτώματα της EAH σε σύγκριση με την αφυδάτωση ή ότι είχαν τη στρατηγική πρόληψης «να πίνουν μέχρι τη δίψα».

Η μέθοδος της έρευνας

¨Επιστρατευτηκαν¨ 210 δρομείς δρομείς Μαραθωνίου πριν από την διεξαγωγή του Μαραθωνίου της Καλιφόρνια, 133 άνδρες και 77 γυναίκες με μέση ηλικία τα 40 έτη.

Η προ-μαραθώνια έρευνα (Supplement Survey) αποτελούνταν από 33 ερωτήσεις σχετικά με τα δημογραφικά στοιχεία, την εκπαίδευση, το σχέδιο ενυδάτωσης, τις προτιμήσεις για ποτά, τις πηγές γνώσης που χρησιμοποιήθηκαν, τις πεποιθήσεις για την ενυδάτωση και τη γνώση της EAH και της αφυδάτωσης. Αυτή η έρευνα βασίστηκε σε προηγούμενες μελέτες με μια νέα ενότητα για τη γνώση της ενυδάτωσης.

Για να κατανοήσουν τα σχέδια πρόσληψης υγρών των συμμετεχόντων, ζήτησαν από τους δρομείς να εκτιμήσουν τη συχνότητα και τις ποσότητες της προγραμματισμένης πρόσληψης υγρών καθώς και τις προτιμήσεις τους σε υγρά από τις επιλογές αθλητικών ποτών:100% νερού, νερού με πρόσθετους ηλεκτρολύτες και νερού καρύδας.

 Για τις πηγές γνώσης που χρησιμοποιήθηκαν, ζήτησαν από τους δρομείς να τις αναφερουν κατά τη δημιουργία του σχεδίου ενυδάτωσης από μια λίστα που περιελάμβανε προηγούμενες εμπειρίες, βιβλία/περιοδικά, επιστημονικές έρευνες/ διαφημίσεις/ διαδικτυακή αναζήτηση/ YouTube/στόμα σε στόμα /προπονητής.

Για την ενότητα τι γνωρίζουν για τις διαταραχές ενυδάτωσης, ζητήθηκε από τους δρομείς να απαντήσουν «Ναι/Όχι/Δεν ξέρω» εάν γνώριζαν τις καταστάσεις «υπονατριαιμίας/υπερφόρτωσης νερού/μέθης με νερό» και «αφυδάτωσης».

 Ακολούθησαν δύο ερωτήσεις, οι οποίες απαιτούσαν από τους δρομείς να καταγράψουν συμπτώματα «υπονατριαιμίας/υπερφόρτωσης νερού/» και «αφυδάτωσης» για να ελέγξουν την κατανόηση και τη γνώση αυτών των καταστάσεων.

Η γνώση ή η κατανόηση προσδιορίστηκε ως η ικανότητα καταγραφής τουλάχιστον ενός από τα σωστά συμπτώματα των αντίστοιχων καταστάσεων.

Όλοι οι συμμετέχοντες ζυγίστηκαν σε ψηφιακή ζυγαριά τη στιγμή της έρευνας για το βάρος τους πριν τον αγώνα καθώς και μετά απο αυτόν.

Τα αποτελέσματα

Ο Πίνακας 1 δείχνει τους 210 εγγεγραμμένους δρομείς, χωρισμένους σε τρείς κατηγορίες ανά επίδοση. Εκείνοι που βρίσκονταν στον ταχύτερο χρόνο είχαν σημαντικά χαμηλότερο ΔΜΣ και έτειναν να έχουν λιγότερες συννοσηρότητες, έτρεχαν μαραθώνιους προηγουμένως και προπονήθηκαν ειδικά για αυτόν τον μαραθώνιο για λιγότερο χρόνο σε σύγκριση με τους πιο αργούς τριτογενείς. Η χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων ΜΣΑΦ (NSAIDs: nonsteroidal anti-inflammatory drugs) την περασμένη εβδομάδα ήταν χαμηλότερη, αλλά όχι σημαντικά στους ταχύτερους δρομείς.

Σχεδιασμός ενυδάτωσης

Ο Πίνακας 2 δείχνει τα σχέδια ενυδάτωσης των δρομέων, κατανεμημένα ανάλογα με τις επιδόσεις του αγώνα. Οι περισσότεροι δρομείς σε όλες τις ομάδες ισχυρίστηκαν ότι είχαν σχέδια ενυδάτωσης για τον αγώνα. Οι πιο γρήγοροι βασίστηκαν σημαντικά σε επιστημονικά περιοδικά για να δημιουργήσουν το σχέδιο ενυδάτωσης τους σε σύγκριση με την υπόλοιπη ομάδα. Αν και δεν ήταν στατιστικά σημαντικό, το 60% των πιο αργών δρομέων προτιμούσε να πίνουν κάθε μίλι/σταθμό (1,5km εως 2.5km) ενώ το 60% των ταχύτερων δρομέων σχεδίαζε να πίνουν κάθε άλλο μίλι ή λιγότερο συχνά (3km εως 5km). Όταν ρωτήθηκαν ποια ποσότητα υγρών χρειαζόταν να καταναλώσει τουλάχιστον ένας θεωρητικός δρομέας μαραθωνίου, ο πιο αργός δρομέας πίστευε σε σημαντικά μεγαλύτερη ποσότητα από τον ταχύτερο και τον μεσαίας επίδοσης δρομέα.

Γνώση υπερφόρτωσης και αφυδάτωσης νερού

Ο Πίνακας 3 δείχνει τη γνώση και την κατανόηση της αφυδάτωσης και της EAH σε δρομείς μαραθωνίου αντίστοιχα με τις επιδόσεις. Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων (>90%) ανέφεραν ότι είχαν ακούσει για αφυδάτωση. Όταν τους ζητήθηκε να αναφέρουν ένα σύμπτωμα αφυδάτωσης, περίπου το 70% των συμμετεχόντων έγραψε τουλάχιστον ένα σύμπτωμα (π.χ. ζάλη, ναυτία, κόπωση, κράμπες). Παρόμοια με την επίγνωση της αφυδάτωσης, >80% των συμμετεχόντων ανέφεραν ότι γνώριζαν την «υπονατριαιμία/υπερφόρτωση νερού/τοξικότητα με νερό». Ωστόσο, όταν τους ζητήθηκε να γράψουν τουλάχιστον ένα σύμπτωμα (π.χ. ναυτία, σύγχυση, επιληπτικές κρίσεις), μόνο το 34% των συνολικών συμμετεχόντων μπόρεσε να αναφέρει μια απάντηση.

 

Από τους συμμετέχοντες που έγραψαν τουλάχιστον ένα σύμπτωμα της EAH, οι ταχύτεροι δρομείς κατανόησαν πιο συχνά, με το 41% των ταχύτερων δρομέων να μπορούν να απαριθμήσουν τουλάχιστον ένα σύμπτωμα σε σύγκριση με τις άλλες δύο ομάδες (32%, 22%).

Όταν ρωτήθηκαν πώς να αποτρέψουν την αφυδάτωση, πολλοί δρομείς απάντησαν με το να «πίνουν περισσότερα υγρά» και όταν ρωτήθηκαν πώς να αποτρέψουν την EAH, απάντησαν με το να «πίνουν λιγότερα υγρά». Μόνο 4 δρομείς (2 απο τους ταχύτερους και 2 απο τη μεσαία κατηγορία ) απάντησαν οτι θα αποτρέψουν την EAH «πίνοντας όταν διψάσουν». Κανένας δρομέας απο τους πιο αργούς δεν αναφέρθηκε ως στρατηγική πρόληψης «πίνω οταν διψάσω»

Πρωτάρηδες Μαραθωνοδρόμοι έναντι έμπειρων δρομέων

Εκτός από τη σύγκριση των δρομέων με βάση τους χρόνους τερματισμού, συγκρίθηκαν και τα σχέδια ενυδάτωσης των δρομέων μαραθωνίου και τη γνώση της EAH με ή χωρίς αγωνιστική εμπειρία.

Περισσότερο από το 50% των έμπειρων δρομέων είχαν τρέξει τουλάχιστον 5 μαραθωνίους στο παρελθόν, με το 20% να έχει τρέξει περισσότερους από 10 μαραθωνίους. Οι έμπειροι δρομείς ήταν πολύ πιο πιθανό να έχουν ένα σχέδιο ενυδάτωσης και να χρησιμοποιήσουν σημαντικά τόσο την προηγούμενη εμπειρία όσο και επιστημονικά περιοδικά για τη δημιουργία του.

Οι πρωτάρηδες δρομείς, από την άλλη πλευρά, ήταν πολύ πιο πιθανό να αναφέρουν το διαδίκτυο ω πηγή γνώσης για τη δημιουργία του σχεδίου ενυδάτωσης τους. Οι έμπειροι μαραθωνοδρόμοι ανέφεραν σημαντικές πηγές γνώσεις απο μικροτερους αγώνες κατα τη προετοιμασία ή αγωνιστικό τρόπο ζωής.

Συγκρίνοντας και τις δύο ομάδες, οι δρομείς δεν εμφάνισαν σημαντικές διαφορές στην προτίμηση τύπου ποτού ή στην προγραμματισμένη συχνότητα ενυδάτωσης.Οι περισσότεροι μαραθωνοδρόμοι που πρωτοεμφανίστηκαν ισχυρίστηκαν σημαντικά ότι έλεγξαν τη δίψα (73%) ως αντανάκλαση της κατάστασης ενυδάτωσης από ό,τι οι έμπειροι μαραθωνοδρόμοι (55%).

Οι έμπειροι μαραθωνοδρόμοι είχαν σημαντικά μεγαλύτερη γνώση σχετικά με τα ήπια συμπτώματα υπονατριαιμίας (35%) σε σύγκριση με τους πρωτάρηδες δρομείς (22%). Μόνο λίγοι πιο έμπειροι μαραθωνοδρόμοι έναντι των νέων μαραθωνοδρόμων κινήθηκαν με το «πίνω όταν διψάσω » ως στρατηγική είτε πρόληψης για EAH (3 παλιοί έναντι 1 νέου) είτε αφυδάτωσης (6 παλιοί έναντι 2 νέων).

Γνώση περί αφυδάτωσης και EAH

 Οι ερευνητές προκειμένου να κατανοήσουν σε ποιον τύπο δρομέα θα ήταν καλύτερα μια στοχευμένη εκπαίδευση για την EAH, συνέκριναν τα σχέδια ενυδάτωσης μεταξύ εκείνων που αποδείχθηκαν ότι είχαν ακριβή γνώση των συμπτωμάτων τόσο της EAH όσο και της αφυδάτωσης έναντι της γνώσης των συμπτωμάτων αφυδάτωσης έναντι της γνώσης κανενός από τους δύο.

Σημ: Γνώση περί αφυδάτωσης και EAH μεταξύ 152 συμμετεχόντων. 58 συμμετέχοντες (28% του συνόλου) δεν είχαν γνώση. ούτε αφυδάτωσης ούτε EAH.

Όσοι είχαν γνώση τόσο της αφυδάτωσης όσο και της EAH είχαν σημαντικά μεγαλύτερη εμπειρία στον μαραθώνιο και χρησιμοποίησαν σημαντικά επιστημονικά περιοδικά και άρθρα για να ενημερώσουν τα σχέδια ενυδάτωσης σε σύγκριση με τις άλλες δύο ομάδες. Εκείνοι που είχαν γνώση μόνο της αφυδάτωσης βασίστηκαν σημαντικά γνώσεις από στόμα σε στόμα από άλλους δρομείς ως πηγή σε αντίθεση με τις άλλες δύο ομάδες. Δρομείς με γνώση προτιμούν επίσης, αλλά όχι σημαντικά, το διαδίκτυο στη δημιουργία του πλάνου ενυδάτωσης τους.

Γυναίκες και ενυδάτωση

Δεδομένου ότι το γυναικείο φύλο είναι ένας γνωστός παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη EAH και οι γυναίκες ήταν κατά μέσο όρο σημαντικά πιο αργές σε σύγκριση με τους άνδρες (5 ώρες έναντι 6 ώρες 24 λεπτά), πραγματοποιήθηκε μια ανάλυση υποσυνόλου των 77 γυναικών στη μελέτη δημιουργώντας υποκατηγορίες στην αγωνιστική ταχύτητα των γυναικών.

Κατά τη σύγκριση αυτών των τριών ομάδων γυναικών, οι πιο γρήγορες ήταν σημαντικά πιο ελαφριές σε βάρος από τις πιο αργές . Υπήρχε μια τάση περισσότερης εμπειρίας μαραθωνίου σε ταχύτερες γυναίκες δρομείς, αν και όχι σημαντική. Δεν βρέθηκαν σημαντικές διαφορές στους πηγές γνώσεις που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία σχεδίων ενυδάτωσης. Οι πιο αργές γυναίκες σχεδίαζαν να καταναλώνουν περισσότερα υγρά κατά τη διάρκεια του αγώνα σε σύγκριση με τις ταχύτερες. Ομοίως, όταν ρωτήθηκαν για την ελάχιστη ποσότητα υγρών που πρέπει να πίνει ένας μαραθωνοδρόμος κατά τη διάρκεια του μαραθωνίου, οι πιο αργές γυναίκες ανέφεραν οτι αναμενουν σημαντικά υψηλότερες ποσότητες ως ελάχιστη κατανάλωση από τους δρομείς .

Δεν υπήρξαν σημαντικές διαφορές στην προτίμηση του ποτού, με την πιο δημοφιλή επιλογή (>65% ) να είναι 100% νερό σε όλες τις ομάδες .Οι γρηγορότεροι δρομείς (69%) ισχυρίστηκαν σημαντικά ότι έλεγχαν την κατάσταση ενυδάτωσης μέσω του χρώματος των ούρων σε σύγκριση με τις άλλες δυο κατηγορίες. Οι πιο γρήγορες γυναίκες μπόρεσαν επίσης να ονομάσουν σημαντικά το υποσύνολο των μέτριων συμπτωμάτων της EAH σε σύγκριση με τις πιο αργές.Καμία γυναίκα δεν δήλωσε ότι «πίνει μόνο όταν διψάσει» για πρόληψη EAH.

Συμπεράσματα

Οι πιο αργοί δρομείς είχαν στρατηγικές που περιλάμβαναν πιο συχνή ενυδάτωση. Όσον αφορά τη δημιουργία των σχεδίων ενυδάτωσης, οι ταχύτεροι δρομείς βασίστηκαν σημαντικά σε επιστημονικές μελέτες σε σύγκριση με τους πιο αργούς δρομείς και οι δρομείς για πρώτη φορά χρησιμοποίησαν σημαντικά το διαδίκτυο σε σύγκριση με τους έμπειρους συναθλητές τους. Τόσο οι ταχύτεροι όσο και οι έμπειροι δρομείς εξέφρασαν σημαντικά μεγαλύτερη γνώση και κατανόηση της EAH σε σύγκριση με τους πιο αργούς και τους πρωτάρηδες. Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι οι πιο αργοί και λιγότερο έμπειροι δρομείς μπορεί να διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν EAH. Πάνω από όλα, περισσότερο από το 95% των δρομέων σε αυτή τη μελέτη δεν χρησιμοποίησαν τη στρατηγική «πίνω μόνο όταν διψάσω» ως αποτελεσματική στρατηγική πρόληψης για την καταπολέμηση της αφυδάτωσης και της EAH.

Μια μελέτη στον Μαραθώνιο της Βοστώνης του 2002 έδειξε ότι τα άτομα που πίνουν κάθε μίλι ή σταθμό και όσοι πίνουν περισσότερα από 3 λίτρα υγρών έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν EAH. Στο Μαραθώνιο του Λονδίνου του 2016, η αλλαγή στο νάτριο του ορού συσχετίστηκε αντιστρόφως με την αλλαγή στη μάζα σώματος και την εκτιμώμενη πρόσληψη υγρών. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ανησυχία ότι τα ΜΣΑΦ μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης EAH.

 

Έτσι στη μελέτη του Μαραθωνίου της Νότιας Καλιφόρνιας βρέθηκε ότι οι πιο αργοί δρομείς και οι πρωτάρηδες χρησιμοποίησαν περισσότερα ΜΣΑΦ εντός της εβδομάδας που προηγήθηκε του μαραθωνίου σε σύγκριση με τους ταχύτερους συναθλητές τους

Όσον αφορά τη γνώση της EAH, μια μελέτη του Μαραθωνίου του Λονδίνου το 2010 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το 65% των δρομέων γνώριζε την υπονατριαιμία, με περίπου το 35% να μπορούν να απαριθμήσουν την αιτία και τα αποτελέσματα. Με το 63,8% των δρομέων να ισχυρίζονται ότι έχουν επίγνωση της υπονατριαιμίας και το 40% των συνολικών δρομέων ήταν ικανοί να επιδείξουν βασική κατανόηση.Οι Μαραθωνοδρόμοι στη Νότια Καλιφόρνια(84%) απάντησαν ότι είχαν ακούσει για υπονατριαιμία/τοξικότητα από το νερό/υπερφόρτωση νερού, αλλά μόνο το 32% της συνολικής ομάδας, συγκρίσιμο ποσοστό που βρέθηκε στις μελέτες μαραθωνίου του Λονδίνου, ήταν σε θέση να απαριθμήσει συμπτώματα. Αυτό σημαίνει οτι αν και η επίγνωση της EAH μπορεί να έχει αυξηθεί την τελευταία δεκαετία, δεν παρατηρήθηκε καμία αξιολογή αλλαγή στην κατανόηση.

Διαπιστώθηκε ότι οι περισσότεροι από τους δρομείς δεν γνώριζαν ή δεν ακολοθούσαν την στρατηγική «πίνω μόνο οταν διψάσω ». Ωστόσο, οι πιο αργοί δρομείς και οι δρομείς για πρώτη φορά εξέπληξαν αναφέροντας σημαντικά ότι ελέγχουν την κατάσταση ενυδάτωσης από τη δίψα. Ωστόσο, οι δρομείς αυτής της ομάδας σχεδίαζαν συχνή ενυδάτωση κατά τη διάρκεια του αγώνα.

Έτσι οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα οτι εάν οι λιγότερο έμπειροι, πιο αργοί δρομείς αναγνωρίζουν την κατάσταση ενυδάτωσης τους από τη δίψα, η ευρεία εκπαίδευση του μηνύματος «ποτό μόνο σε δίψα» μπορεί να είναι αποτελεσματική στη μετάφραση ενός φυσικού ενστίκτου σε βέλτιστες ενέργειες ενυδάτωσης.

Οι έμπειροι μαραθωνοδρόμοι είχαν μεγαλύτερη επίγνωση των κινδύνων του EAH και σχεδίαζαν λιγότερο συχνή πρόσληψη υγρών, ενημερωμένοι κυρίως από την προσωπική εμπειρία τρεξίματος. Μόνο λίγοι μαραθωνοδρόμοι που δεν έτρεχαν για πρώτη φορά ήξεραν να «πίνουν μόνο όταν διψάσουν ».

Αυτή η μελέτη καταδεικνύει ότι η κατευθυντήρια οδηγία απο το Τρίτο Διεθνές συνέδριο EAH Consensus Development το 2015 να «πίνετε όταν διψάσετε» ενδέχεται να μην είχε ακόμη τον επιδιωκόμενο αντίκτυπο στη γνώση .

Πηγές:

1. Marathon Statistics. FindMyMarathon.com.

2. Almond CSD, Shin AY, Fortescue EB, et al. Hyponatremia among runners in the Boston Marathon. N Engl J Med. 2005;352(15):1550–1556. doi: 10.1056/NEJMoa043901 [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

3. Hew-Butler T, Loi V, Pani A, Rosner MH. Exercise-Associated Hyponatremia: 2017 Update. Front Med. 2017;4. doi: 10.3389/fmed.2017.00021 [PMC free article] [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

4. Noakes TD, Sharwood K, Speedy D, et al. Three independent biological mechanisms cause exercise-associated hyponatremia: evidence from 2,135 weighed competitive athletic performances. Proc Natl Acad Sci U S A. 2005;102(51):18550–18555. doi: 10.1073/pnas.0509096102 [PMC free article] [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

5. Shibasaki M, Wilson TE, Crandall CG. Neural control and mechanisms of eccrine sweating during heat stress and exercise. J Appl Physiol Bethesda Md 1985. 2006;100(5):1692–1701. doi: 10.1152/japplphysiol.01124.2005 [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

6. Küster M, Renner B, Oppel P, Niederweis U, Brune K. Consumption of analgesics before a marathon and the incidence of cardiovascular, gastrointestinal and renal problems: a cohort study. BMJ Open. 2013;3(4). doi: 10.1136/bmjopen-2012-002090 [PMC free article] [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

7. Winger JM, Dugas JP, Dugas LR. Beliefs about hydration and physiology drive drinking behaviours in runners. Br J Sports Med. 2011;45(8):646–649. doi: 10.1136/bjsm.2010.075275 [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

8. Whatmough S, Mears S, Kipps C. Serum sodium changes in marathon participants who use NSAIDs. BMJ Open Sport Exerc Med. 2018;4(1):e000364. doi: 10.1136/bmjsem-2018-000364 [PMC free article] [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

9. Williams J, Tzortziou Brown V, Malliaras P, Perry M, Kipps C. Hydration strategies of runners in the London Marathon. Clin J Sport Med Off J Can Acad Sport Med. 2012;22(2):152–156. doi: 10.1097/JSM.0b013e3182364c45 [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

10. O’Neal EK, Wingo JE, Richardson MT, Leeper JD, Neggers YH, Bishop PA. Half-marathon and full-marathon runners’ hydration practices and perceptions. J Athl Train. 2011;46(6):581–591. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]

11. Hew-Butler T, Rosner MH, Fowkes-Godek S, et al. Statement of the Third International Exercise-Associated Hyponatremia Consensus Development Conference, Carlsbad, California, 2015. Clin J Sport Med Off J Can Acad Sport Med. 2015;25(4):303–320. doi: 10.1097/JSM.0000000000000221 [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

12. Shaheen NA, Alqahtani AA, Assiri H, Alkhodair R, Hussein MA. Public knowledge of dehydration and fluid intake practices: variation by participants’ characteristics. BMC Public Health. 2018;18. doi: 10.1186/s12889-018-6252-5 [PMC free article] [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

13. Whatmough S, Mears S, Kipps C. Exercise Associated Hyponatremia (EAH) and Fluid Intake During the 2016 London Marathon. Br J Sports Med. 2017;51(4):409.1–409. doi: 10.1136/bjsports-2016-097372.316 [CrossRef] [Google Scholar]

14. Leggett T, Williams J, Daly C, Kipps C, Twycross-Lewis R. Intended Hydration Strategies and Knowledge of Exercise-Associated Hyponatraemia in Marathon Runners: A Questionnaire-Based Study. J Athl Train. 2018;53(7):696–702. doi: 10.4085/1062-6050-125-17 [PMC free article] [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

15. Wilson PB. Nutrition behaviors, perceptions, and beliefs of recent marathon finishers. Phys Sportsmed. 2016;44(3):242–251. doi: 10.1080/00913847.2016.1177477 [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]