Η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης ενός δρομέα είναι η εκπλήρωση των στόχων που θέτει. Ή μήπως και το αντίθετο;

Το κίνητρο είναι αυτό που μας οδηγεί, που θέλουμε όλοι μας να προχωρήσουμε. Αυτό με το οποίο πορευόμαστε καθημερινά και αυτό με το οποίο ζούμε καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Από το πιο μικρό επίτευγμα μέχρι την μεγαλύτερη επιτυχία. Από την πιο μικρή αποτυχία μέχρι την πιο μεγάλη (για όποιους βάζουν ποσοτικές βαθμίδες στην επιτυχία ή την αποτυχία). Όλα μπορούν να σου προκαλέσουν το κίνητρο. Όμως, όλο αυτό είναι άμεσα εξαρτημένο από την οπτική γωνία του καθένα.

Η δική μου οπτική γωνία λέει πως το κίνητρο πηγάζει τόσο από την εκπλήρωση των στόχων που θέτουμε καθημερινά, όσο και την αποτυχία να καταφέρουμε να τους πετύχουμε. Βάζω και τα δύο στο ίδιο "σακούλι" γιατί όσο δύσκολο είναι να διαχειριστείς μία επιτυχία, τόσο δύσκολο είναι να διαχειριστείς και μία αποτυχία. Με βάση λοιπόν αυτή την αντίληψη, το κίνητρο δε θα σταματήσει ποτέ να σε εξελίσσει, δε θα σταματήσει ποτέ να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, αθλητή, εργαζόμενο και με ό,τι άλλο πορεύεσαι στη ζωή σου.

Μπορεί να φαίνεται πεπατημένη η επιχειρηματολογία, αλλά πιστέψτε με, θέλει επίγνωση και καθημερινή σκέψη για να μπορέσεις να ξεχωρίσεις πότε εγκαταλείπεις, αν πρέπει να εγκαταλείψεις και πότε μία επιτυχία σε κάνει διαφορετικό άνθρωπο. Από το πιο μικρό πράγμα, μέχρι το μεγαλύτερο.

Πρέπει να μπορέσεις να διαχειριστείς τα δυνατά συναισθήματα που σου παρουσιάζονται τη στιγμή της επιτυχίας ή της αποτυχίας. Και δεν εννοώ τη ζωντανή ροή του γεγονότος αλλά τη μετέπειτα πορεία και αντίληψη βασιζόμενοι στο ίδιο το γεγονός που μας έχει στιγματίσει.

Επικεντρώνοντας αυτή την επιχειρηματολογία στο τρέξιμο τότε αντιλαμβανόμαστε πως σε κανένα σημείο της δρομικής μας ζωής δεν υπάρχει ταβάνι. Δε θα σταματήσεις ποτέ να διεκδικείς την καλύτερη επίδοση, τον χαμηλότερο χρόνο και το στόχο που έχει θέσει. Η επιτυχία έρχεται για να σου δείξει πως μπορείς να φτάσεις το παραπάνω και η αποτυχία να σε διδάξει πως να μπορέσεις να προσπαθήσεις ξανά, με έναν διαφορετικό, πιο ορθό, τρόπο. Όμως, Το σίγουρο είναι πως η καθεμία ξεχωριστή επιτυχία ή αποτυχία μπορεί να μας διδάξει.

Σαφώς και δεν είμαι πρωταθλητής να γνωρίζω το αίσθημα της νίκης, το αίσθημα του βάθρου, το αίσθημα της χαράς να σε χειροκροτεί ένα ολόκληρο στάδιο, το αίσθημα να ακούς τον εθνικό ύμνο. Όμως, ως απλώς θεατής αυτών των επιτυχιών φαντάζομαι πως θα είναι ένα αίσθημα μοναδικό. Παράλληλο αίσθημα είναι και αυτό της απογοήτευσης, όταν δεν κατάφερες να ανέβεις στο βάθρο, όταν δε μπόρεσες να κατακτήσεις ένα εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όταν έπεσες σε κάποια κούρσα και δεν κατάφερες να τερματίσεις, όταν σε κυρίευσε το άγχος και δε μπόρεσες να ολοκληρώσεις έναν απλό αγώνα.

Και οι δύο, όμως, περιπτώσεις μπορούν να σε διδάξουν πως η σωστή διαχείριση της επιτυχίας και της αποτυχίας μόνο θετικά μπορεί να φέρει. Τόσο η αγωνιστική διαχείριση, αλλά κυρίως η ψυχολογική, είναι κάτι που θέλει πολλή δουλειά.

Το κίνητρο είναι αυτό που μας καθορίζει τον τρόπο ζωής μας και ασφαλώς η έμπνευση μπορεί να γίνει και τρόπος καθοδήγησης. Κίνητρο βρίσκεις παντού, κίνητρο δημιουργείς, κίνητρο σου βάζουν οι επιτυχίες και οι αποτυχίες. Τόσο στην άθληση, όσο και στην καθημερινότητά μας υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο ένας της απογοήτευσης και ο άλλος της επιμονής. Διαλέγεις και παίρνεις...