Ένας διαφορετικός τρόπος τρεξίματος, είναι το ανάποδο τρέξιμο. Γνωστό ως retro running ή backwards running, μπορεί εκ πρώτης όψεως να μοιάζει κάτι το αχρείαστο και περίεργο, όμως αν εμβαθύνουμε στο τι μπορεί να μας προσφέρει τότε ίσως αλλάξουμε γνώμη. Η «οπισθοδρομία» είναι κάτι το αρκετά δύσκολο, καθώς πρέπει να έχουμε συνεχώς το κεφάλι μας γυρισμένο προς τα πίσω, κάτι το οποίο όμως δεν προτείνεται από τους ειδικούς.

Το ανάποδο τρέξιμο είναι μία πολύ καλή επιλογή όμως για να επιβαρύνουμε λιγότερο το σώμα μας, καθώς αυτόματα μειώνουμε τους κραδασμούς στο υπόλοιπο σώμα μας, κυρίως στις αρθρώσεις και τα πέλματά μας. Το γεγονός αυτό καθιστά το retro running μίασυνήθεια για αποκατάσταση μετά από κάποιον τραυματισμό ή ακόμα και αποθεραπεία μετά από έντονη άσκηση. Ταυτόχρονα, ενδυναμώνουμε τους μύες μας, με εκείνους που βρίσκονται στις γάμπες να εμφανίζουν μεγαλύτερη αλλαγή.

Ένα ακόμα θετικό του συγκεκριμένου τύπου άθλησης είναι πως είναι σε θέση να βελτιώσει τη στάση του σώματος. Αυτό συμβαίνει λόγω της κλίσης που παίρνει το σώμα μας σε αντίθεση με το «κανονικό» τρέξιμο, αφού δεν γίνεται να είμαστε σκυμμένοι όταν τρέχουμε με την όπισθεν. Τα «συν» δεν τελειώνουν εδώ, αφού όπως είναι φυσικό, το ανάποδο τρέξιμο μας κάνει πιο προσεκτικούς, βελτιώνοντας τις αισθήσεις μας. Εκτός από την όραση που ουσιαστικά γίνεται πιο περιφερειακή, τα αντανακλαστικά μας οξύνονται, ενώ αποκτούμε και καλύτερο προσανατολισμό και αίσθηση του χώρου.

Αν σας απασχολεί η δυσκολία του backwards running, λάβετε υπόψιν πως δεν μπορεί να γίνει στον δρόμο, σε κάποιο βουνό ή γενικότερα στη φύση. Αν επιλέξουμε να τρέξουμε ανάποδα σε ελεγχόμενο περιβάλλον, όπως για παράδειγμα ένα στάδιο, τότε δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουμε κανένα πρόβλημα δυσκολίας. Η προπόνηση σε κάποιο στάδιο μπορεί να μας «απελευθερώσει» εν μέρει, αφού δεν θα χρειαστεί να έχουμε το κεφάλι μας πάντα γυρισμένο ανάποδα. Το κεφάλι σε λάθος θέση σημαίνει και λάθος στάση του σώματος που επηρεάζει άμεσα αρνητικά την σπονδυλική μας στήλη.

Υπάρχουν και σχετικές έρευνες που αποδεικνύουν διάφορα θετικά στοιχεία σχετικά με την οπισθοδρομία. Μία εξ αυτών είναι η μελέτη του Πανεπιστημίου του Όρεγκον των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, που αποκάλυψε πως το ανάποδο τρέξιμο είναι περίπου 80% στο ίδιο επίπεδο δυσκολίας με το κανονικό, ενώ επίσης πως τρέχοντας ανάποδα μπορούμε να κάψουμε έως και 1/3 περισσότερες θερμίδες, κάτι το οποίο επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια και από το Πανεπιστήμιο Stellenboschτης Νοτίου Αφρικής. Από εκεί και πέρα, άλλες έρευνες έχουν δείξει πως το ανάποδο τρέξιμο βοηθάει το ανθρώπινο σώμα να λάβει περισσότερο οξυγόνο κατά τη διάρκεια της άθλησης, ενώ μπορούμε να βρούμε πολλούς σχετικούς οδηγούς στην αγορά για το πως θα ξεκινήσουμε.

Το ανάποδο τρέξιμο έχει γνωρίσει μεγάλη άνθιση από το 2001 και μετά, με νέες διοργανώσεις να δημιουργούνται, αθλητές να σπάνε… ανάποδα ρεκόρ, αλλά και να έχει υπάρξει προσπάθεια να μπει ακόμα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ένας εκ των κορυφαίων «ανάποδων» δρομέων, ο Aaron Yoder είχε πει στο παρελθόν «Όταν τρέχω προς τα πίσω, αισθάνομαι σχεδόν σαν να πετάω. Είναι τόσο διαφορετική η οπτική προοπτική, καθώς αντί για να βλέπω πόσο μεγάλη απόσταση έχω να κάνω, βλέπω πόση έχω ήδη διανύσει».

Αν ψάχνετε έναν εναλλακτικό τρόπο να τρέξετε, αξίζει τον κόπο να δοκιμάσετε το ανάποδο τρέξιμο. Είναι σίγουρα κάτι το διασκεδαστικό και αν υπάρχει θέληση και οργάνωση μπορεί να γίνει ακόμα και συνήθεια.