Ο τραυματισμός στον τένοντα είναι ένας από τους πιο συχνά που συναντώνται στην αθλητική ιατρική, έτσι πρέπει να γνωρίζουμε ποια είναι η καλύτερη θεραπευτική προσέγγιση τους.

Ο Dr. Peter Malliaras είναι παγκόσμιος γνωστός και ένας από τους κορυφαίους ερευνητές γύρω από τους τραυματισμούς του τένοντα, και έχει δημοσιεύσει μερικές από τις καλύτερες πρόσφατες έρευνες σχετικά με το θέμα.

 

Υπάρχουν πολλά που δεν γνωρίζουμε για την τενοντοπάθεια, όμως Σύμφωνα με τον Dr. Peter Malliaras, υπάρχουν κάποιες αναφαίρετες αλήθειες και βασικές αρχές που πρέπει να γνωρίζουν τόσο οι κλινικοί ιατροί αλλά και οι ασθενείς για την θεραπεία του τραυματισμένου τένοντα.

- Η τενοντοπάθεια δεν βελτιώνεται με την ανάπαυση - ο πόνος μπορεί να σταθεροποιηθεί ή να μειωθεί αρχικά, αλλά η επιστροφή στη δραστηριότητα είναι συχνά οδυνηρή και πάλι. Αυτό συμβαίνει επειδή η ανάπαυση δεν κάνει τίποτα για να αυξήσει την ανοχή του τένοντα στα φορτία της προπόνησης.

- Δεν υπάρχουν καλές ενδείξεις ότι αυτοί οι τραυματισμοί προκαλούνται ή υπάρχει φλεγμονή στους ιστούς. Υπάρχουν μερικά φλεγμονώδη βιοχημικά συστατικά που εμπλέκονται, έτσι τα αντιφλεγμονώδη μπορεί να έχουν κάποιο ρόλο μερικές φορές, αλλά μπορούν επίσης να είναι άχρηστα σε άλλες χρονικές στιγμές.



- Η τενοντοπάθεια μπορεί να προκληθεί από πολλούς διαφορετικούς παράγοντες κινδύνου. Ο κύριος παράγοντας είναι η υπερβολική χρήση ή απλά πάρα πολλές συγκεκριμένεςδραστηριότητες όπως είναι:

1. Δραστηριότητες που απαιτούν από τον τένοντα να αποθηκεύει ενέργεια (π.χ. περπάτημα, τρέξιμο, καιάλματα)

2. Φορτία που συμπιέζουν τον τένοντα. Μερικοί άνθρωποι έχουν προδιάθεση στην συμπίεση τένοντα λόγω της λανθασμένης εμβιομηχανική ή λανθασμένου κινητικού πρότυπου (π.χ. δύναμη, ελαστικότητα κ.λπ.) ή άλλων συστηματικών παραγόντων (π.χ. ηλικία, εμμηνόπαυση, αυξημένη χοληστερόλη κτλ.). Οι άνθρωποι που έχουν προδιάθεση μπορεί να αναπτύξουν πόνο στον τένοντα με ακόμη και λεπτές και μικρές αλλαγές στη δραστηριότητά ή την προπόνηση τους.

4. Η άσκηση είναι η πιο τεκμηριωμένη θεραπεία για την τενοντοπάθεια - οι τένοντες πρέπει να φορτώνονται σταδιακά, έτσι ώστε να μπορούν να αναπτύξουν μεγαλύτερη ανοχή στα φορτία που πρέπει να υπομείνει ένα άτομο στην καθημερινή - αθλητική του ζωή. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων η τενοντοπάθεια δεν θα βελτιωθεί χωρίς αυτό το ζωτικό ερέθισμα φορτίου.

5. Η τροποποίηση του φορτίου από την προπόνηση είναι σημαντική για την σταθεροποίηση/μείωση του πόνου του τένοντα. Αυτό συχνά περιλαμβάνει τη μείωση (τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα) των υπερβολικών φορτίων του τένοντα που προέρχονται και περιλαμβάνει αποθήκευση ενέργειας και συμπίεση.

6. Η παθολογία στις απεικονιστικές διαγνωστικές εξετάσεις, ΔΕΝ είναι ίση με τον πόνο – η παθολογία είναι κοινή σε άτομα χωρίς πόνο. Επίσης, εάν σας έχουν πει ότι έχετε «σοβαρή παθολογία» ή ακόμη και «σκισίματα», αυτό ΔΕΝ σημαίνει απαραίτητα ότι δεν θα βελτιωθείτε ή ότι θα έχετε ένα φτωχότερο θεραπευτικό αποτέλεσμα. Επιπλέον, γνωρίζουμε ότι ακόμη και με την καλύτερη δυνατή θεραπεία (άσκηση, ενέσεις κτλ.) η παθολογία δεν είναι πιθανό να αντιστραφεί στις περισσότερες περιπτώσεις. Ως εκ τούτου, οι περισσότερες θεραπείες στοχεύουν στη βελτίωση του πόνου και της λειτουργίας, παρά στην επούλωση των ιστών, αν και αυτό εξακολουθεί να είναι ακόμα υπό σκέψη.

7. Η τενοντοπάθεια σπάνια βελτιώνεται μακροπρόθεσμα μόνο με παθητικές θεραπείες όπως μασάζ, θεραπευτικό υπέρηχο λέιζερ, ενέσεις, θεραπεία κρουστικών κυμάτων κ.λπ. Η άσκηση είναι συχνά το ζωτικό και κύριο συστατικό, οι παθητικές θεραπείες είναι συμπληρωματικές. Ειδικότερα, θα πρέπει να αποφεύγονται οι πολλαπλές ενέσεις, καθώς αυτό συχνά συνδέεται με φτωχότερα αποτελέσματα.

8. Η άσκηση πρέπει να είναι εξατομικευμένη. Αυτό βασίζεται στον πόνο και την κατάσταση λειτουργικότητας του ατόμου. Θα πρέπει να υπάρξει προοδευτική αύξηση του φορτίου για να καταστεί δυνατή η αποκατάσταση της λειτουργικότητας, σεβόμενοι παράλληλα τον πόνο.

9. Η τενοντοπάθεια ανταποκρίνεται πολύ αργά στην άσκηση. Πρέπει να έχετε υπομονή, να διασφαλίσετε ότι η άσκηση είναι η σωστή για εσάς και να προχωρήσετε κατάλληλα προσπαθώντας να αντισταθείτε στον κοινό πειρασμό να δεχτείτε «σύντομες περικοπές» όπως ενέσεις και χειρουργική επέμβαση. Συχνά δεν υπάρχουν σύντομες περικοπές.

 

Αυτές είναι γενικές αρχές όσον αφορά την θεραπεία γύρω από τον τραυματισμό του τένοντα, υπάρχουν περιπτώσεις όπου τα συμπληρωματικά μέτρα, συμπεριλαμβανομένων των ενέσεων και της χειρουργικής επέμβασης είναι πολύ κατάλληλα για τη διαχείριση της τενοντοπάθεια σε ορισμένα περιστατικά. Σε αντίθετη αμφιβολία για την δική σας κατάσταση και αξιολόγηση συμβουλευτείτε έναν κλινικό ιατρό με εμπειρία στην τεκμηριωμένη διαχείριση της τενοντοπάθειας.

Πηγές

Abate M, Gravare-Silbernagel K, Siljeholm C, et al.: Pathogenesis of tendinopathies: inflammation or degeneration? Arthritis Research and Therapy. 2009, 11:235.

Cook J, Purdam C: Is compressive load a factor in the development of tendinopathy? British Journal of Sports Medicine. 2012, 46:163-168.

Littlewood C, Malliaras P, Bateman M, et al.: The central nervous system–An additional consideration in ‘rotator cuff tendinopathy’and a potential basis for understanding response to loaded therapeutic exercise. Manual therapy. 2013.

Malliaras P, Barton CJ, Reeves ND, Langberg H: Achilles and Patellar Tendinopathy Loading Programmes. Sports Medicine. 2013:1-20.

Βασίλης Φραγκιαδάκης. Χειροπρακτικός . Φυσιοθεραπευτής Μ.Τ.