Αν η κρίση της μέσης ηλικίας των 40 ετών χαρακτηριζόταν κάποτε από ένα σπορ αυτοκίνητο, το κλισέ σήμερα έχει μετατραπεί στο ότι όλοι όσοι κλείνουν τα 40, νιώθουν την ανάγκη να εγγραφούν σε έναν μαραθώνιο και να αποδείξουν στον εαυτό τους ότι μπορούν να το κάνουν. Και δεν είναι μόνο το τρέξιμο. Υπάρχουν όλο και περισσότεροι άνδρες και γυναίκες στα 40 τους που πλέον έχουν έναν ξεκάθαρο στόχο: Να αποκτήσουν φόρμα. Γιατί λοιπόν συμβαίνει αυτό; Και γιατί ακριβώς σε αυτή την ηλικία;

 

Η πρώτη-πιθανή- απάντηση που είναι ότι η έννοια του «εκ νέου υπολογισμού της διαδρομής» είναι σχετική με το εσωτερικό ταξίδι που διανύουμε πολλοί από εμάς και φτάνει στο αποκορύφωμά της περίπου στην ηλικία των 40 ετών. Η ενέργεια στην οποία επενδύσαμε στα 30 μας, που έτεινε στο να επικεντρωνόμαστε κυρίως στο χτίσιμο μιας καριέρας και στη δημιουργία οικογένειας, δίνουν τη θέση τους σε νέα μονοπάτια. Βρισκόμαστε στη μέση της διαδρομής μας στη ζωή, λίγο πολύ, και αναρωτιόμαστε τι καταφέραμε, τι χάσαμε και τι μπορούμε ακόμα να κάνουμε.

Αλλά γύρω στην ηλικία των 40, βιώνουμε και σωματικά φαινόμενα στα οποία δεν είχαμε εκτεθεί ποτέ πριν. Αυτά περιλαμβάνουν ορμονικές αλλαγές, αλλαγές στο μεταβολικό ρυθμό, παλιούς και νέους πόνους που μας υπενθυμίζουν ότι δεν είμαστε τόσο νέοι όσο ήμασταν. Και μαζί με όλα αυτά έρχεται και το άγχος για την τάση ανάπτυξης ασθενειών, πολλές από τις οποίες συνδέονται με την καθιστική ζωή, την έλλειψη σωματικής δραστηριότητας και τις ανθυγιεινές διατροφικές συνήθειες.

 Γύρω στα 40, μια αλλαγή συμβαίνει στη ζωή ενός ανθρώπου

Ο όρος «κρίση μέσης ηλικίας» εισήχθη για πρώτη φορά από τον Καναδό ψυχαναλυτή Jacques Elliott το 1965.Περιγράφει μια αλλαγή στη ζωή κάποιου, συνήθως στις αρχές της πέμπτης δεκαετίας, όταν άνδρες και γυναίκες αρχίζουν να επαναξιολογούν τα περισσότερα από τα βασικά ζητήματα στη ζωή τους, όπως τις ελπίδες και τα όνειρά τους, τις σχέσεις, την ταυτότητα και την αυτοπραγμάτωση.

Όταν μιλάμε για σημαντικές, θετικές και ουσιαστικές αλλαγές, ο αθλητισμός παίζει σημαντικό ρόλο και η απάντηση συνήθως μπορεί να είναι ακριβώς μπροστά στα μάτια μας όταν πηγαίνουμε στο πάρκο ή στο γυμναστήριο. Πολλοί επιλέγουν μια μέθοδο που θα τους βοηθήσει να γειωθούν και να νιώσουν καλύτερα. Μία από τις πιο συνηθισμένες επιλογές μεταξύ εκείνων που βιώνουν κρίση μέσης ηλικίας είναι να χρησιμοποιούν το τρέξιμο ως μέσο για να γειώσουν τον εαυτό τους, το σώμα και την υγεία τους.

Αυτό είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο και μια κοινή τάση παντού και σε αντίθεση με τις πολλές περαστικές τάσεις στον κόσμο του fitness, το τρέξιμο είναι εδώ για να μείνει.

Και γιατί να τρέχεις αντί για άλλα είδη γυμναστικής; Καταρχάς, το τρέξιμο δεν είναι περίπλοκο. Είναι δυνατό για όλους και δεν περιλαμβάνει σύνθετες ενέργειες ή συντονισμένη ακολουθία κινήσεων. Μάλλον, το τρέξιμο είναι μια πολύ απλή ενέργεια που γνωρίζουμε από την παιδική ηλικία.

Είναι επίσης ένα από τα πιο οικονομικά προσιτά αθλήματα, είναι εφικτό για όλους και εκτός από ένα ζευγάρι παπούτσια, δεν χρειάζεστε πραγματικά τίποτα, τουλάχιστον για εκείνους που θέλουν να ασχοληθούν ως δραστηριότητα άθλησης και όχι ως ανταγωνιστικοί αθλητές.

Είναι προφανές ότι και στο τρέξιμο έχει χτιστεί μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων ευρώ που εκτείνεται απο τα gadget και τα παπούτσια έως τα τα ρούχα και τις εξειδικευμένες θεραπείες.Σε κάθε περίπτωση , όσοι θέλουν να τρέξουν μπορούν να το κρατήσουν εύκολο και απλό.

Αλήθειες για το τρέξιμο μετά τα 40

Κάθε χρόνο που περνά, αναρωτιέστε ποτέ αν το τρέξιμο εξακολουθεί να είναι μια καλή ιδέα για το σώμα σας; Για παράδειγμα όσοι ασχολούνται με το τρίαθλο όταν πονάει ένα γόνατο ή πονάει ο αστράγαλος, το πρώτο που κατηγορούν είναι το τρέξιμο, όχι την ποδηλασία ή το κολύμπι. Μεταξύ του ενεργού πληθυσμού, επικρατεί τόσο η πεποίθηση ότι το τρέξιμο είναι κακό για το γερασμένο σώμα όσο και ο φόβος ότι οι επαγγελματίες υγείας θα συμβουλέψουν τους τραυματίες μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας δρομείς να το εγκαταλείψουν οριστικά.

 Είναι καλύτερο το τρέξιμο για τους νέους; Θα έρθει η μέρα που ένας γιατρός θα σας πει να μην ξανατρέξετε; Για να φτάσουμε στην αλήθεια σχετικά με το «χτύπημα» στο πεζοδρόμιο ή το δρόμο κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού της ζωής, ας δούμε μερικές ευρέως αποδεκτές πεποιθήσεις σχετικά με το τρέξιμο μετά την ηλικία των 40 ετών.

Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία δρομείς είναι πιο επιρρεπείς σε τραυματισμούς.

Το ένα σταθερό εύρημα στην έρευνα για τους ηλικιωμένους δρομείς είναι ότι τα οφέλη του τρεξίματος υπερτερούν κατά πολύ των κινδύνων. Αυτό περιλαμβάνει τον κίνδυνο τραυματισμών. Ενώ μερικές μελέτες καταδεικνύουν μια συσχέτιση μεταξύ της ηλικίας και των συγκεκριμένων τραυματισμών, όπως π.χ. οι τενοντοπάθειες του Αχίλλειου, οι περισσότερες έρευνες επισημαίνουν μικρή σχέση μεταξύ των μεγαλύτερων σε ηλικία δρομέων και των τραυματισμών. Η πιο σταθερή μεταβλητή μεταξύ τρεξίματος και τραυματισμών είναι η υπερβολική χρήση, και αυτό μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Επιπλέον, η βελτιωμένη καρδιαγγειακή υγεία, τα επίπεδα στρες, η οστική πυκνότητα και οι δείκτες μάζας σώματος (ΔΜΣ) καθώς και ο μειωμένος κίνδυνος διαβήτη, κατάθλιψης και παχυσαρκίας έχουν συνδεθεί με το τρέξιμο. Συμπέρασμα: Εάν υπάρχει σχέση μεταξύ ηλικίας και τραυματισμών στο τρέξιμο, είναι αδύναμη και αξίζει τον κόπο, λαμβάνοντας υπόψη τις πολυάριθμες άλλες θετικές επιπτώσεις που έχει το τρέξιμο στη συνολική υγεία.

Ο κίνδυνος ανάπτυξης οστεοαρθρίτιδας (π.χ. ανάγκη για αντικαταστάσεις ισχίου και γόνατος) είναι υψηλότερος στους δρομείς.

 Ενώ είναι αλήθεια ότι οι περισσότερες χειρουργικές επεμβάσεις αντικατάστασης ισχίου και γόνατος οφείλονται σε οστεοαρθρίτιδα, μια πρόσφατη ανασκόπηση έρευνας σε περισσότερους από 100.000 συμμετέχοντες ανέφερε μόνο 3% υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας σε δρομείς ελίτ από ό,τι στον καθιστικό πληθυσμό. Ως ελίτ δρομείς ορίστηκαν εκείνοι που τρέχουν περισσότερα από 90 χιλιόμετρα την εβδομάδα. Είναι ενδιαφέρον ότι οι δρομείς αναψυχής είχαν πολύ χαμηλότερη συχνότητα εμφάνισης αρθρίτιδας (3,5%) σε σύγκριση με τον καθιστικό πληθυσμό (10,2%). Σύμφωνα με την έρευνα, το μέτριο τρέξιμο δεν θα βλάψει τις αρθρώσεις του ισχίου και των γονάτων σας. Στην πραγματικότητα, μπορεί να τους βοηθήσει!

 

Οι γερασμένοι μύες είναι πολύ αδύναμοι για τρέξιμο

Η σαρκοπενία, η γενικευμένη απώλεια μυϊκής μάζας που συμβαίνει φυσικά με τη γήρανση, ξεκινά συνήθως γύρω στα 40. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, η αναλογία των μυϊκών ινών τύπου Ι (αντοχής) προς τον τύπο ΙΙ (δύναμη) αλλάζει έτσι ώστε το ποσοστό των ινών τύπου Ι να είναι υψηλότερο από αυτή του τύπου II. Αυτός είναι ο λόγος που οι μύες γίνονται μικρότεροι και πιο αδύναμοι με την ηλικία. Ωστόσο, οι μύες ανταποκρίνονται στην προπόνηση με αντιστάσεις καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής τους και η τοποθέτηση κατάλληλων απαιτήσεων σε αυτούς θα αυξήσει τη δύναμη και το μέγεθος των μυών. Η σημασία της προπόνησης με αντίσταση για τους δρομείς αυξάνεται με την ηλικία και οι μύες που ενισχύονται σωστά δεν είναι πολύ αδύναμοι για τρέξιμο.

 Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία δρομείς χρειάζονται περισσότερες ημέρες ξεκούρασης.

 Η αποκατάσταση των γηρασμένων μυών μετά την προπόνηση δεν είναι καλά κατανοητή. Ορισμένες έρευνες επισημαίνουν αυξημένους χρόνους αποκατάστασης για τους μεγαλύτερους αθλητές, ενώ άλλες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν διαφορές που σχετίζονται με την ηλικία. Πολλοί ειδικοί στο τρέξιμο προτείνουν τη μείωση του αριθμού των ημερών προπόνησης την εβδομάδα με την ηλικία, και συμβουλεύουν ακόμη και να μην τρέχετε σε συνεχόμενες ημέρες. Επειδή η υπερπροπόνηση είναι ο νούμερο ένα προγνωστικός παράγοντας τραυματισμών στο τρέξιμο, οι μεγαλύτεροι αθλητές πρέπει να δίνουν μεγάλη προσοχή στις δύσκαμπτες και κουρασμένες αρθρώσεις και μυς. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να σπρώχνεις το σώμα σου για να φτάσεις στο επόμενο επίπεδο και στο να σπρώχνεις τον πόνο. Για να συνεχίσετε να τρέχετε μακροπρόθεσμα, το να ακούτε το σώμα σας γίνεται όλο και πιο σημαντικό με την ηλικία.

Εάν είστε άνω των 40 ετών, η αλήθεια για το τρέξιμο είναι ότι μπορεί να είστε σε θέση να ανυπομονείτε για άλλα 40 χρόνια. Μπορεί να χρειαστεί να αλλάξετε μερικά πράγματα, όπως το πρόγραμμά σας ή τη νοοτροπία σας, αλλά δεν χρειάζεται πλέον να φοβάστε ότι βρίσκεστε στο δρόμο της σωματικής καταστροφής εάν δεν αποσύρετε τα παπούτσια σας για τρέξιμο.

Πρόσθεσε ότι "Γύρω στα 40, μια αλλαγή συμβαίνει στη ζωή ενός ανθρώπου. Τέσσερις δεκαετίες είναι ήδη πίσω του. Δεν είναι τόσο νέος όσο ήταν, αλλά δεν είναι ούτε μεγάλος. Είναι μεσήλικας. Τώρα συχνά σταματά για να εξετάσει τι συνέβη μέχρι τώρα και τι σχεδιάζει να κάνει για το δεύτερο μισό της ζωής του .Αυτή είναι μια στιγμή που οι άνδρες και οι γυναίκες επανεξετάζουν τις επιλογές που έκαναν στη ζωή τους και αναζητούν την αλλαγή.

 

Αυτή μπορεί να είναι μια περίοδος κρίσης, αλλά μπορεί επίσης να είναι μια ευκαιρία για ανάπτυξη και αλλαγή. Στο τέλος, το πέρασμα του χρόνου μας υπενθυμίζει ότι ο χρόνος μας εδώ είναι περιορισμένος. Ο θάνατος γίνεται ένα πραγματικό και προσωπικό γεγονός στο μέλλον. Το σώμα δεν είναι πια μια καλά λαδωμένη μηχανή, η γενιά των γονιών μας γερνάει και έτσι η συνάντησή μας με το δικό μας πεπερασμένο γίνεται αναπόφευκτη.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτή η συνάντηση με τον θάνατο θα οδηγήσει στην ανάπτυξη συμπτωμάτων κατάθλιψης και άγχους ή στη λήψη ακραίων μέτρων για την εκπλήρωση των προηγούμενων ονείρων για την αποφυγή του. Αλλά από την άλλη πλευρά, αυτή η περίοδος είναι επίσης γεμάτη δυνατότητες. Η εστίαση στον εαυτό μας, η αποδοχή του χρόνου και της ικανότητας να πούμε «αντίο» στα μεγαλεπήβολα όνειρα και να τα μετατρέψουμε σε επιτεύξιμες επιθυμίες, μπορούν να επιφέρουν ουσιαστικές και θετικές αλλαγές στη ζωή ενός ατόμου. Αναζητήστε νέες ευεργετικές και ουσιαστικές εμπειρίες, το τρέξιμο τις προσφέρει απλόχερα!