Η Έφη Γκουλή ετοιμάζει τις βαλίτσες της για το Τόκιο έχοντας εξασφαλίσει για πρώτη φορά τη συμμετοχή της σε Παραολυμπιακούς Αγώνες. Προσπάθησε πάρα πολύ και κατάφερε να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα καθώς στο Ρίο έχασε για λίγο την πρόκριση.

Θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο αγώνισμα της κολύμβησης με στόχο να βγάλει τον καλύτερό της εαυτό και να διεκδικήσει μία όσο το δυνατό πιο υψηλή θέση. Κάνει όνειρα ακόμα και για το βάθρο γνωρίζοντας όμως ότι το έργο της θα είναι πολύ δύσκολο.

Η Ελληνίδα κολυμβήτρια έμαθε άλλωστε στα δύσκολα από τη γέννησή της καθώς το ένα της χέρι ήταν μισό. Έμαθε να ζει με αυτό, έμαθε να αγαπά τον εαυτό της και μέσα από τον αθλητισμό πήρε ακόμα περισσότερη δύναμη. Ξεκίνησε την κολύμβηση όταν ήταν 3 ετών και στα 12 της αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με το άθλημα. Από το 2009 συμμετέχει στα Πανελλήνια πρωταθλήματα κολύμβησης, είναι κάτοχος αρκετών πανελληνίων ρεκόρ, ενώ η μεγαλύτερη επιτυχία της ήταν το χάλκινο μετάλλιο στα 100μ. πρόσθιο το 2017 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κολύμβησης στο Μεξικό. Το 2018 κατέκτησε επίσης το χάλκινο μετάλλιο στο ίδιο αγώνισμα στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Δουβλίνου.

Φέτος συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό της Μαδέϊρα όπου κατέρριψε το Πανελλήνιο ρεκόρ στα 100μ. πρόσθιο κατακτώντας την 4^η θέση. Με την επίδοσή της «κλείδωσε» τη συμμετοχή της στην Παραολυμπιάδα του Τόκιο.

Η Έφη Γκουλή μίλησε στο επίσημο σάιτ της ΕΑΟΜ ΑμεΑ για τη συμμετοχή της στο Τόκιο και την πορεία της ως εκεί. Αρχικά δήλωσε ότι «είμαι πολύ χαρούμενη που θα είμαι σε ένα τέτοιο αγωνιστικό γεγονός και θα εκπροσωπήσω την Ελλάδα. Προσπάθησα και στο Ρίο να πάω αλλά δεν μπόρεσα και στεναχωρήθηκα πολύ».

Στο Τόκιο πάει έχοντας υψηλούς στόχους. «Είμαι πολύ καλά. Στα 25 χρόνια μου κατάφερα να καταρρίψω το Πανελλήνιο ρεκόρ στο Ευρωπαϊκό στη Μαδέιρα. Βέβαια το είχα εγώ αλλά έκανα το ρεκόρ πιο κάτω. Είχα όμως αρκετούς τραυματισμούς και δεν κατέβαινε αλλά φέτος ήρθε αυτό το ρεκόρ. Ήμουν τέταρτη και πήγα πολύ καλά».

Αναφερόμενη στη συμμετοχή της στην Παραολυμπιάδα του Τόκιο τόνισε ότι «το ιδανικό για μένα, πέρα από την πρόκριση που τα καταφέραμε, είναι να μπω στην οκτάδα. Την έκτη, πέμπτη θέση. Και το μετάλλιο ακόμη. Θα δείξει. Δουλεύουμε πάρα πολύ σκληρά. Αν η προετοιμασία πάει καλά όπως πήγε πριν την Μαδέιρα δεν θα έχουμε κάποιο πρόβλημα».

Τα στάδια και στη περίπτωση σου το κολυμβητήριο χωρίς κόσμο επηρεάζουν;

«Όλους τους αθλητές τους επηρεάζει να πω την αλήθεια να μην υπάρχει ο κόσμος να ζητωκραυγάζει. Θεωρώ ότι όλοι οι δικοί μου άνθρωποι θα το κάνουν από τις οθόνες. Το χειρότερο για μένα σε αυτή την Ολυμπιάδα είναι ότι δεν θα έχω τον προπονητή μου γιατί ηομοσπονδία δεν προνόησε να πάρει πολλούς προπονητές, ήταν πολύ λίγες οι επιλογές των προπονητών. Επομένως μπορεί να με επηρεάσει η απουσία του προπονητή μου και όχι του κόσμου. Αυτό είναι το παράπονο μου γιατί είναι σαν να μην έχεις το όπλο σου μαζί. Γιατί ο προπονητής είναι αυτός που καθοδηγεί και την ψυχολογία και σου δίνει και τις τελευταίες οδηγίες πριν τον αγώνα που είναι και οι πιο σημαντικές. Εννοείται ότι θα συνεργαστώ με τους άλλους προπονητές».

Τι ήταν αυτό που σου έδωσε τη δύναμη για να το πετύχεις, το μεγαλύτερο σου κίνητρο, αυτό που θα ήθελες να μεταδώσεις και στους άλλους, ώστε να μην παρατήσουν τα όνειρα τους;

«Η κολύμβηση στην ζωή μου ήρθε σε πολύ μικρή ηλικία κι έτσι έγινε η μεγαλύτερη αγάπη μου. Υπήρχαν και επιτυχίες και αποτυχίες αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να σταματήσω να κολυμπάω. Το να κολυμπάω με κάνει πιο δυνατή. Μου δίνει αυτοπεποίθηση και με μαθαίνει μέρα με την μέρα να κυνηγάω τους στόχους μου και να ρουφάω την ζωή με όρεξη και αγάπη! Η κολύμβηση μου γέννησε καινούργια όνειρα και μου έβαζε καινούργιους στόχους στην ζωή μου.

Με την βοήθεια της οικογένειας έμαθα θα αγαπάω τον εαυτό μου και ο αθλητισμός μου έμαθε να τον σέβομαι και να θέλω να τον εξελίξω. Με λίγα λόγια, να γίνομαι καλύτερη, να μην τα παρατάω σε δυσκολίες και να έχω υπομονή και επιμονή!».

Μετά από αυτά τα χρόνια μέσα στο νερό, τι έχεις κερδίσει;

«Όλα αυτά τα χρόνια στον αθλητισμό έχω κερδίσει πολλά χαμόγελα, συγκίνηση και αγάπη καθώς γνώρισα υπέροχους ανθρώπους, πανηγύρισα, έκλαψα και πήρα πολλές αναμνήσεις και εμπειρίες ζωής και συνεχίζω. Δεν θα άφηνα τίποτα πίσω. Μετράει η κάθε στιγμή και η κάθε ήττα που ερχόταν ήταν σαν ένα καινούργιο μάθημα ζωής ώστε να συνεχίζω χωρίς να το βάζω κάτω».

Ποια είναι η πιο ξεχωριστή αθλητική σου στιγμή;

«Μια από τις πιο ξεχωριστές ήταν το χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Κολύμβησης στο Μεξικό. Ήταν ένα μεγάλο μου όνειρο που έγινε πραγματικότητα και με συγκίνησε, μου έδωσε δύναμη να συνεχίσω για το καλύτερο».

Απεναντίας, ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή; Υπήρξαν φορά που είπες τα παρατάω;

«Στον κομμάτι του πρωταθλητισμού και την ζωή την ίδια πάντα υπάρχουν δυσκολίες. Υπήρξαν αρκετές δυσκολίες και εμπόδια στην ζωή μου και τον αθλητισμό αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω, πάντα έδινα μια ευκαιρία και είχα ελπίδες ότι όλα θα πάνε καλά στο τέλος. Είχα υπομονή και επιμονή».