Διαδικτυακά μαθήματα, touch screen επικοινωνία, click away εμπόριο, είναι μόνο ένα μικρό δείγμα της πραγματικότητας που ζούμε τα τελευταία χρόνια, μιας διαδικτυακής πραγματικότητας που εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο σιγά - σιγά και φυσικά σε όλες τις ηλικίες.
Παρατηρώντας πρόσφατα στοιχεία της έρευνας Focus on tech life της Focus Bari, τα οποία αφορούν το χρονικό διάστημα Ιούνιος – Σεπτέμβριος 2019, βλέπουμε ότι στην Ελλάδα το ποσοστό διείσδυσης στις ηλικίες 13-70 ετών φτάνει πλέον στο 89%, με το 83% να δηλώνει ότι συνδέεται καθημερινά στο Διαδίκτυο. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο, όμως, είναι πως ο χρόνος παραμονής φτάνει κατά μέσο όρο τα 213 λεπτά ημερησίως στο σύνολο των ηλικιών και ανεβαίνει στα 292 λεπτά στην ηλικιακή κατηγορία των 18-24 ετών!
Επομένως, ο αθλητισμός δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Επικοινωνία, διαχείριση και τώρα και οργάνωση αγώνων μέσω διαδικτύου. VIRTUAL RUN ή αλλιώς...ΨΗΦΙΑΚΟ ΤΡΕΞΙΜΟ.
Φαινόμενο της εποχής μας που θα σταματήσει ή ο νέος τρόπος οργάνωσης αγώνων που θα πρέπει να μας οδηγήσει όλους στην γρήγορη προσαρμογή στα νέα δεδομένα;
Πάντα για να εξηγηθεί μια καινούργια δραστηριότητα πρέπει να ζητηθεί η αιτία που την δημιούργησε, ποιους αφορά και να γίνει η συγκριτική μελέτη με αυτό που υπάρχει ήδη.
Η πανδημία του Covid 19 με την ένταση και την ταχύτητα εξάπλωσης του, οδήγησε αυτό που κάποτε ήταν ανάγκη σε απομακρυσμένες περιοχές να βρει εφαρμογή σε όλο το δρομικό κίνημα. Την δυνατότητα της συμμετοχής σε έναν αγώνα, το αίσθημα του συναγωνισμού και το κίνητρο να οδηγήσουμε πάλι τον εαυτό μας σε επιδόσεις που να νιώθουμε ότι αγγίζουν τα όριά μας, μπορεί να μας κάνουν καλύτερους.
Δρομείς υψηλού επιπέδου, ερασιτέχνες, αθλητές δεκάδων άλλων αθλημάτων που δεν μπορούσαν να βρουν άλλη προπονητική διέξοδο, προπονητές, στελέχη σωματείων, εταιρικά στελέχη, διοργανωτές αγώνων, άνθρωποι που απλά ήθελαν να μετατρέψουν το "6" σε μια πιο ενδιαφέρουσα και συμμετοχική διαδικασία
Ξαφνικά Διεθνείς αγώνες με τον φόβο της οριστικής διακοπής, Εθνικοί αγώνες, τοπικοί ή ακόμα και νέες διοργανώσεις βρήκαν διέξοδο στην διοργάνωση Ψηφιακών Αγώνων.
Ο καθένας μπορούσε να επιλέξει την διαδρομή του, την παρέα του, την ημέρα και την ώρα που θα ήθελε να τρέξει και με αυτό τον τρόπο να συμμετάσχει σε έναν αγώνα που θα είχε την ίδια αγωνία για το χρόνο, την κατάταξη, το μετάλλιο (που θα ερχόταν αργότερα βέβαια μέσω courier).
Ξαφνικά ο ανταγωνισμός μπαίνει στην προπόνηση, οι σφυγμοί γίνονται πιο έντονοι, το ενδιαφέρον για άσκηση μεγαλύτερο χωρίς η πανδημία να μπορεί να σταθεί εμπόδιο σε αυτό. Το VIRTUAL RUN προσφέρει λύσεις και ήρθε για να μείνει. Πρέπει όμως να μείνει;
Το ψηφιακό τρέξιμο παρέχει αναμφισβήτητα όλα τα θετικά που αναφέρθηκαν, ίσως και περισσότερα που κυρίως μαραθωνοδρόμοι μπορούν να εξηγήσουν καλύτερα, Ήρθε και θα βοηθήσει... στην προπόνηση όμως! Θα μπορούσε ποτέ να αντικαταστήσει ένα κανονικό αγώνα;
Έναν αγώνα, ένα Μαραθώνιο με μήνες προετοιμασίας από έμπειρους τεχνικούς, στελέχη, εθελοντές.
Δεν θα ήταν λάθος να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση ότι οποιοσδήποτε γνωρίζει από υπολογιστές μπορεί να διοργανώσει πια έναν αγώνα. Ένα κατάλληλο app για το κινητό και on line συμμετοχές, αγορές μεταλλίων, αποστολές διπλωμάτων και ένα ωραίο γραφιστικό "ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ" αρκεί?
Αλλά ακόμα και αν αρκούσε, ακόμα και δεν μας ενδιέφερε να κρατήσουμε το δρομικό κίνημα ενωμένο μέσα από πραγματικούς αγώνες, είναι fair play αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτός ο όρος, να τρέχει κάποιος σε μια κατηφόρα ή να μπορεί να σταματάει το χρονόμετρο του ανά 1 χλμ και να συνεχίζει μετά από μια μέρα ή να δίνει ακόμα και το τσιπάκι χρονομέτρησης ή το κινητό του σε έναν καλύτερο δρομέα μόνο για να καταγράψει καλύτερη επίδοση στην ομαδική κατάταξη;
Φανταστείτε έναν αγώνα μπάσκετ όπου μπορούμε να σταματήσουμε τον χρόνο όποτε θέλουμε, να βγάζουμε τους αντιπάλους εκτός γηπέδου και να σουτάρουμε μόνοι μας ή να βάζουμε κάποιο καλύτερο παίχτη να κάνει το σουτ!
Είναι γεγονός ότι το Virtual run ήρθε για να μείνει. Η ανάγκη για άμεση προσαρμογή στις νέες συνθήκες και οι ευκολίες που παρέχει αυτός ο νέος τρόπος διοργάνωσης αγώνων καθιστούν το ψηφιακό τρέξιμο μια αναγκαία πραγματικότητα.
Είναι επίσης γεγονός ότι πολλές διοργανώσεις διατήρησαν το δρομικό τους κοινό, τα στελέχη τους, το χορηγικό τους πρόγραμμα "ζωντανό" με την μετατροπή του αγώνα τους σε virtual run. Όλα αυτά είναι απαραίτητα για να μπορέσουν να παραμείνουν ενεργές για τα επόμενα χρόνια ιστορικές και μεγάλες διοργανώσεις, τηρώντας μάλιστα όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα ενώ παράλληλα δίνουν αθλητικό διέξοδο σε χιλιάδες ερασιτέχνες αλλά και πιο υψηλού επιπέδου δρομείς.
ΑΛΛΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ.
Αγώνες που να στηρίζουν την προπονητική διαδικασία, να προσφέρουν διασκέδαση και να καλύψουν αθλητικά το κενό που μπορεί να δημιουργεί η μη δυνατότητα πραγματοποίησης κανονικού αγώνα με ταυτόχρονη συμμετοχή στον ίδιο χώρο και με τις ίδιες συνθήκες.
Όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, όταν θα μπορούμε να νιώθουμε πάλι την αγκαλιά των δικών μας ανθρώπων, όχι ψηφιακά αλλά μέσα από ένα δυνατό σφίξιμο έτσι θα πρέπει να μην αφήσουμε την ψηφιακή τεχνολογία να αντικαταστήσει την αγκαλιά την ώρα του τερματισμού.
Όχι γιατί έτσι επιβάλλει το ΕΥ ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΑΙ αλλά γιατί ο Αθλητισμός είναι διαχρονική μορφή κοινωνικοποίησης που δεν σταματάει να προσφέρει τις αξίες του, ανεξαρτήτου ηλικίας, καταγωγής, χρώματος, πλούτου ή μόρφωσης.
