Εκατομμύρια δρομείς ανά τον κόσμο σε καθημερινή βάση βάζουν τα αθλητικά τους παπούτσια και ξεχύνονται σε δρόμους, πάρκα και στάδια προκειμένου να κάνουν την προπόνησή τους και να αισθανθούν την ψυχολογική, σωματική και κοινωνική θαλπωρή που τους προσφέρει το τρέξιμο.

Κανείς δεν περίμενε ότι το επονομαζόμενο Park run που μπήκε στη ζωή των πολιτών σε 20 και πλέον χώρες ανά τον κόσμο το 2004 θα είχε ως αποτέλεσμα την απότομη άνοδο της δημοτικότητας του τρεξίματος. Όπως δεν μπορούσε να υπολογίζει κανείς ότι αυτή η δημοτικότητα θα μπορούσε να είχε και κάποια αρνητικά αποτελέσματα.

Όταν το τρέξιμο γίνεται εμμονή τα αποτελέσματά του είναι άκρως επικίνδυνα σύμφωνα με την έρευνα που πραγματοποίησε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νότιας Αυστραλίας Jan de Jonge και η ομάδα του.

Σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα το κόστος που καλείται να πληρώσει τόσο ο δρομέας όσο και η κοινωνία είναι ιδιαίτερα υψηλό λόγω του εμμονικού χαρακτήρα που αποκτά το τρέξιμο σε αρκετούς δρομείς.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στην Ολλανδία υπό την επίβλεψη του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Αϊντχόφεν και του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης και συμμετείχαν 246 ερασιτέχνες δρομείς ηλικίας 19 έως 77 ετών. Στόχος ήταν να διερευνηθεί πώς η ψυχική προοπτική ενός ατόμου (ψυχική ανάκαμψη και πάθος για τρέξιμο) επηρεάζει ή αυξάνει τον κίνδυνο τραυματισμών που σχετίζονται με το τρέξιμο.

Όπως προέκυψε, λοιπόν, οι «εμμονικά» παθιασμένοι δρομείς, οι οποίοι έβαζαν σε δεύτερη μοίρα τη σχέση τους, τους φίλους και τους συγγενείς τους παρουσίαζαν περισσότερους τραυματισμούς σε σχέση με τους «αρμονικά» παθιασμένους δρομείς που είχαν πιο χαλαρή αντιμετώπιση του τρεξίματος.

Οι τελευταίοι είχαν μεν ενσωματώσει την άσκηση στη ζωή τους, αλλά σε συνδυασμό με άλλες δραστηριότητες κάτι που τους επέτρεπε να τραυματίζονται πιο σπάνια και να ανακάμπτουν πιο γρήγορα μετά από τρέξιμο. Παράλληλα είχαν τη δυνατότητα να αναγνωρίσουν πιο γρήγορα τα σημάδια ενός επικείμενου τραυματισμό και να διακόψουν την προπόνηση εφόσον ήταν απαραίτητο.

Αντίθετα, οι παθιασμένοι δρομείς αγνόησαν την ανάγκη ανάκαμψης μετά την προπόνηση και απέτυχαν να αποσπαστούν διανοητικά από το άθλημα, ακόμη και όταν το τρέξιμο έγινε επιβλαβές για το σώμα τους. Η προσέγγισή τους στο τρέξιμο επέφερε βραχυπρόθεσμα οφέλη όπως ταχύτερες στιγμές, αλλά είχε ως αποτέλεσμα περισσότερους τραυματισμούς που σχετίζονται με το τρέξιμο.

"Οι περισσότεροι τραυματισμοί που σχετίζονται με το τρέξιμο είναι ένα αποτέλεσμα της υπερβολικής προπόνησης και της υπερβολικής χρήσης ή της μη επαρκούς ανάρρωσης/ αποθεραπεία, λόγω του εμμονικού τους πάθους για τρέξιμο", λέει ο καθηγητής de Jonge.

Όπως διαπιστώθηκε, επίσης, τόσο η ηλικία όσο και το φύλο παίζουν σημαντικό ρόλο. Πιο συγκεκριμένα από την έρευνα φάνηκε ότι οι ηλικιωμένοι δρομείς μπορούν ευκολότερα να αποσπαστούν ψυχικά και να ανακάμψουν πολύ πιο γρήγορα μετά από το τρέξιμο, ενώ από την άλλη οι δρομείς ηλικίας 20 έως 34 ετών (κυρίως μάλιστα γυναίκες) είναι πιο επιρρεπείς σε τραυματισμούς που σχετίζονται με το τρέξιμο.

Ο καθηγητής de Jonge επισημαίνει ότι «η πλειοψηφία της έρευνας επικεντρώνεται στις φυσικές πτυχές της υπερβολικής προπόνησης και της έλλειψης χρόνου ανάκαμψης, αλλά και οι ψυχικές πτυχές των τραυματισμών που σχετίζονται με το τρέξιμο έχουν αγνοηθεί μέχρι σήμερα.Όταν το τρέξιμο γίνεται εμμονή, οδηγεί σε προβλήματα. Ελέγχει τη ζωή του ατόμου εις βάρος άλλων ανθρώπων και δραστηριοτήτων και οδηγεί σε τραυματισμούς που σχετίζονται με το τρέξιμο. Αυτή η συμπεριφορά έχει επίσης αναφερθεί σε άλλα αθλήματα, συμπεριλαμβανομένου του επαγγελματικού χορού και της ποδηλασίας».

Όσο κι αν φαίνεται παράλογο, οι τραυματισμοί από το τρέξιμο έχουν επιπτώσεις και στην οικονομία της κάθε χώρας. Στην Ολλανδία, όπου πραγματοποιήθηκε η έρευνα, υπολογίζεται ότι ξοδεύονται περίπου 10 εκατομμύρια ευρώ ετησίως σε ιατρικά έξοδα, εργασιακές απουσίες και μειωμένη παραγωγικότητα.

Μάλιστα το τρέξιμο συγκαταλέγεται στη 2^η θέση των αθλημάτων με τους περισσότερους τραυματισμούς στην Ολλανδία, λίγο μόλις πίσω από το ποδόσφαιρο!

Αν και δεν υπάρχουν διαθέσιμα συγκριτικά στοιχεία για την Αυστραλία, μια μελέτη της Medibank Private κατατάσσει το τρέξιμο ως το 4ο πιο επιρρεπές σε τραυματισμούς άθλημα στην Αυστραλία μετά το Αυστραλιανό ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και το net ball (είναι ένα γυναικείο ομαδικό άθλημα που μοιάζει αρκετά με το μπάσκετ), ενώ οι αθλητικοί τραυματισμοί κοστίζουν συνολικά στην οικονομία της χώρας πάνω από 2 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως (περίπου 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ).