Tον Οκτώβριο του 2019 η Shalane Flanagan ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από τον πρωταθλητισμό σε ηλικία 38 ετών. Προηγουμένως ωστόσο στην 20χρονη καριέρα της στις μεγάλες αποστάσεις είχε γράψει τη δική της σελίδα στην ιστορία όχι μόνο του Αμερικάνικου αλλά του Παγκόσμιου αθλητισμού. Τέσσερις συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ασημένιο μετάλλιο στα 10.000 μέτρα στη Ολυμπιάδα του Πεκίνου το 2008 και μια ανεπανάληπτη νίκη στον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης το 2017 ως η πρώτη Αμερικανίδα που κέρδιζε τον αγώνα από 1977, σηματοδοτούν κάποιες από τις κορυφαίες στιγμές στη διαδρομή της.

Η Shalane αποτελεί την επιτομή της αθλητικής ισορροπίας που πρέπει να διακρίνει κάθε δρομέα συνδυάζοντας αρμονικά διαφορετικές παραμέτρους (π.χ. προπόνηση, ανάκαμψη, διατροφή) έτσι ώστε να είναι σε άριστη κατάσταση την ημέρα του αγώνα και ταυτόχρονα «παρών» στις οικογενειακές υποχρεώσεις.

Κατά τη διάρκεια της αθλητικής της παρουσίας είχε ξετυλίξει μιλώντας δημόσιας για τις πτυχές που για την ίδια ήταν καθοριστικές για την επιτυχία της,

Σε τρεις συγκεκριμένους τομείς επένδυσε για να καταφέρει να βρεθεί στην κορυφή:

Έγκαιρη προετοιμασία και αυτοπεποίθηση για ό,τι κάνει

Η προετοιμασία είναι το «κλειδί». Η Shalane λέει ότι, «Το πώς εκτυλίσσεται ο πραγματικός αγώνας δεν σημαίνει πολλά. Όλα καθορίζονται πριν ακουστεί το πιστόλι του αφέτη. Αυτή είναι η σημαντικότερη φάση».

Η προπόνηση της με στόχο τον μαραθώνιο της Νέας Υόρκης χαρακτηρίστηκε από αδιάκοπη βούληση και απόλυτη αυτοσυγκέντρωση στο στόχο της. Όπως έχει εξηγήσει «Έιχα φτάσει σε ένα επίπεδο φυσικής κατάστασης και προπόνησης που δεν είχα καταφέρει ποτέ στο παρελθόν. Δεν ένιωσα ανησυχία γιατί ήξερα βαθιά μέσα μου πόσο προετοιμασμένη ήμουν. Πάντα προσπαθούσα να είμαι τόσο ικανή σε επίπεδο φυσικής κατάστασης ώστε να μην επιτρέπω στον εαυτό μου λάθη κατά τη διάρκεια του αγώνα. Απλά το επίπεδο της φυσικής μου κατάστασης θα έκανε την κύρια δουλειά, εγώ απλά θα μετέφερα το σώμα μου στη γραμμή του τερματισμού».

Η Flanagan συνήθιζε να υποστηρίζει ότι «Εάν στρωθείς στη δουλειά και τρέξεις έναν αγώνα, τότε το ρολόι σου λέει ακριβώς πόσο καλός είσαι. Θα ανταμειφθείς για τη προσπάθεια και την προετοιμασία σου»

Αυτό ήταν που για την ίδια έφερε και το αποτέλεσμα της 5^ης Νοεμβρίου του 2017 ,τότε που κατάφερε να προκαλέσει «αμερικανικό σεισμό» με την επικράτηση της στον Μαραθώνιο κόντρα σε δρομικά θηρία από την Κένυα και την Αιθιοπία. «Δεν κοίταξα περάσματα. Δεν κοίταξα καν πίσω μου. Απλώς έβαλα το κεφάλι μου κάτω και οραματίστηκα τον χώρο προπόνησης μου στο Πόρτλαντ με τον προπονητή μου. Πήγα νοερά στο χαρούμενο μέρος μου και απλά εκτέλεσα αυτό που έκανα και το Πόρτλαντ», είχε εξηγήσει λίγες ώρες μετά την κατάκτηση της πρώτης θέσης σπάζοντας τη 40χρονη μονοκρατορία non-american νικητριών στη Νέα Υόρκη.

 

Ποιο είναι το μυστικό συστατικό στην προετοιμασία της; Δεν αποτελεί έκπληξη το θέμα της συνέπειας. «Είμαι πολύ περήφανη για την υψηλή μου συνέπεια ως επαγγελματίας δρομέας».

Όπως η Shalane έτσι και άλλοι ελίτ δρομείς είναι επιτυχημένοι επειδή αναπτύσσουν συνεχώς τις καρδιαγγειακές, μυϊκές και αερόβιες ικανότητές τους για πολλά χρόνια. Με εμπειρία και καθοδήγηση, είναι σε θέση να διακρίνουν τρόπους για την ελαχιστοποίηση των τραυματισμών και συνεπώς να μειώσουν τον κίνδυνο μη προγραμματισμένων διακοπών.

Απαιτείται προσεκτική προετοιμασία, αλλά είναι επίσης σημαντικό να είστε σίγουροι για αυτό. Την ημέρα πριν από τον αγώνα, δεν υπήρχε κανένα ίχνος αμφιβολίας στο μυαλό της Shalane. «Είχα μια γενική ηρεμία για μένα. Όσο πιο σίγουροι είστε στην προπόνησή σας, τόσο λιγότερο νευρικοί θα είστε την ημέρα του αγώνα» ξεκαθαρίζει.

«Κλειδί» η διαφορετικότητα της διατροφής

«Δεν πρόκειται για δίαιτες ή για μέτρηση θερμίδων ή για μέτρηση θρεπτικών ουσιών Επικεντρώνομαι στην τροφοδοσία πριν τη προπόνηση, οπότε έχω καλή ενέργεια».

Στην πραγματικότητα η Shalane επιμένει στο «να ενσωματώνουμε υγιεινά λιπαρά» .Είναι ένθερμη υποστηρίκτρια της προσεγμένης διατροφής θεωρώντας ότι αυτό συνέβαλε ώστε να διατηρηθεί ακόμη και στην ηλικία των 38 ετών σε τόσο υψηλό επίπεδο. «Δεν νομίζω ότι θα έτρεχα σε υψηλό επίπεδο αν δεν είχα αλλάξει τη διατροφή μου». Ωστόσο η διατροφική συνήθεια που ισχυρίζεται ότι την εκτόξευσε , αποτελεί για τους περισσότερους έναν μόνιμο φόβο. Τα λιπαρά. Συγκεκριμένα, τα λίπη όπως περιγράφει και στο βιβλίο μαγειρικής που έχει εκδώσει την βοήθησαν να αισθάνεται κορεσμένη και όχι «πεινασμένη» όλη την ώρα.

Έχει ενδιαφέρον η καθημερινή διατροφική ρουτίνα της Flanagan, όπως την έχει περιγράψει η ίδια και ως συγγραφέας του βιβλίου της «Run Fast-Eat Slow»

Πρωινό - καφές με κρέμα, πλιγούρι βρώμης με μούρα, ξηρούς καρπούς και κρέμα γάλακτος.

Μεσημεριανό - σαλάτα με δημητριακά (π.χ. ρύζι, κινόα), ψητά λαχανικά, φέτα, βαλσάμικο σάλτσα και μια πρωτεΐνη όπως ψάρι, κοτόπουλο ή μπριζόλα. Το γεύμα της περιλαμβάνει επίσης ψωμί βούτυρο και τσάι αλλά και επιδόρπιο με σοκολάτας φυστικοβούτυρου.

 

Δείπνο - λαζάνια με σαλάτα ή γλυκοπατάτα κέικ σολομού με σάλτσα κρέμας αβοκάντο. Το επιδόρπιο είναι συχνά μια ενεργειακή μπάρα.

Άλλα βασικά πιάτα κατά τη διάρκεια της προπόνησης:

Σούπα Superfoods: μια κρεμώδης σούπα εμπνευσμένη από την Ινδία γεμάτη λαχανικά και ρεβίθια και σχεδιασμένη για τη τόνωση του ανοσοποιητικού συστήματος και τη μείωση των φλεγμονών.

Κεφτεδάκια γαλοπούλα για πρωτεΐνες και κορεσμό

Μπολ με smoothie μούρων και παντζαριού για ανάκτηση και ενυδάτωση μετά από διαλειμματικές προπονήσεις.

Γεύμα πριν τον αγώνα: πλιγούρι βρώμης με μπανάνες (οι οποίες είναι γεμάτες με κάλιο), γάλα αμυγδάλου, μια πρέζα αλάτι, μούρα, μέλι και κανέλα.

Συνήθης «εορτασμός» μετά τον αγώνα: Μπέργκερ και μπύρα.

Η ανάκαμψη είναι τόσο βασική όσο περισσότερο μπορεί να είναι

«Η ανάκαμψη, για μένα, σημαίνει ότι κοιμάμαι και τρώω καλά. Αν δεν αισθάνομαι να έχω αναρρώσει , θα κοιμηθώ και θα φάω περισσότερο, και αυτό συνήθως αποκαθιστά την επιδιωκόμενη ανάκαμψη. Η Shalane έχει έναν κανονικό κύκλο ύπνου, κοιμάται συνήθως στις 9μμ και ξυπνά φυσικά στις 6πμ.«Ίσως να κάνω ένα μασάζ, αλλά μόνο αυτό όχι κάτι ιδιαίτερο». Μόνο μία φορά στην 14χρονη καριέρα της, η Shalane αναγκάστηκε να αποχωρήσει μετά από τραυματισμό στην πλάτη, αλλά το μη προγραμματισμένο «διάλειμμα» αποδείχθηκε για την ίδια πολύτιμη ανάπαυλα. «Το να μην τρέξω μαραθώνιο για πάνω από ένα χρόνο ήταν πραγματικά πολύ χρήσιμο για μένα. Δεν είχα ένα σημαντικό διάλειμμα σε ολόκληρη την καριέρα μου, οπότε νομίζω ότι ήταν ψυχικά και σωματικά αυτό που χρειαζόμουν και ποτέ δεν θα το έκανα αν δεν ήταν αναγκαστική κατάσταση. Κατά κάποιο τρόπο, εκτιμώ ότι το σώμα μου έκανε ένα διάλειμμα, γιατί δεν θα το έκανα η ίδια μόνη μου και νομίζω ότι μου επέτρεψε να έχω τη καλύτερο δυνατή προετοιμασία για τον Μαραθώνιο της Νέα Υόρκης».