Με κάθε αναπνοή παρέχουμε στους μυς μας το οξυγόνο που χρειάζονται για να λειτουργήσουν. Όσο πιο εντατική είναι προπόνησή μας τόσο περισσότερο οξυγόνο χρειάζονται οι μύες μας. Μπορεί κατά τη διάρκεια του τρεξίματος η αναπνοή να είναι σύντομη και δύσκολη, για μερικούς, ενώ άλλοι δε σκέφτονται καθόλου αυτό το κομμάτι και η αναπνοή τους είναι ακανόνιστη. Πως όμως θα γίνει πιο αποτελεσματική η αναπνοή σας;

Αν μπορούμε να βρούμε έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο να αναπνέουμε σωστά όχι μόνο θα κάνει πιο ευχάριστη την εμπειρία του τρεξίματος, αλλά παράλληλα θα μπορούσε να βελτιώσει και την απόδοσή σας στο τρέξιμο. Ακόμα και για σας που σπανίως σκέφτεστε την αναπνοή σας καθώς τρέχετε, υπάρχει η πιθανότητα να αναπνεύσετε πιο αποτελεσματικά.

Ξεκινώντας θα ήθελα να θέσουμε το ερώτημα για το αν είναι καλύτερο να εισπνέετε από τη μύτη ή από το στόμα ενώ τρέχετε. Σίγουρα θα έχετε ακούσει πολλές φορές πως πάντα πρέπει να εισπνέετε από τη μύτη και να εκπνέετε από το στόμα. Όμως αν δείτε κορυφαίους δρομείς, των οποίων η δραστηριότητα είναι πολύ έντονη και κατά τη διάρκειά της οι μύες χρειάζονται όλο και περισσότερο οξυγόνο, η εισπνοή από τη μύτη δε φτάνει για να καλύψει αυτό που έχει ανάγκη ο οργανισμός μας. Σαφώς και από το στόμα εισπνέουμε μεγαλύτερη ποσότητα.

Από τη μία πλευρά η "δουλειά" που κάνει η μύτη, θερμαίνοντας και φιλτράροντας τον αέρα είναι σημαντική και η τακτική αυτή είναι εξαιρετικά χρήσιμη όταν αναφερόμαστε σε μία συνήθη προπόνηση. Ωστόσο, όταν αρχίσουμε να αυξάνουμε ρυθμό και να δουλεύουμε σε υψηλότερες εντάσεις, τότε δεν πρέπει να στερούμε από το σώμα μας το οξυγόνο που χρειάζεται και πρέπει να πάρουμε τη μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου, που μπορεί να μας τη δώσει η εισπνοή από το στόμα.

Τι κάνουμε όμως για να αξιοποιήσουμε στο έπακρο την αναπνοή μας;

Προσπαθήστε μην πέφτετε στη συνήθη λάθος της αναπνοής από το στήθος, σε αντίθεση με την αναπνοή από την κοιλιά. Η αναπνοή από το στήθος είναι αδύναμη και κόβετε εύκολο, με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να βάλουμε τη μέγιστη ποσότητα οξυγόνο στους πνεύμονές μας και παράλληλα και τα την εκπνοή δε μπορούμε να βγάλουμε ολόκληρο το οξυγόνο από τους πνεύμονες. Έτσι λοιπόν, η αναπνοή σας θα πρέπει να είναι διαφραγματική και να πηγαίνει μέχρι την κοιλιά ή καλύτερα να έχετε αυτό το αίσθημα.

Καθώς εισπνέετε, η κοιλιά ή το στομάχι σας πρέπει να διογκώνεται και να συστέλλεται, καθώς το διάφραγμα σας να αναγκάζει να εισέρχεται περισσότερο οξυγόνο στους πνεύμονές σας με κάθε αναπνοή.

Αυτό που θα μπορούσαμε να συμβουλέψουμε είναι να προσπαθήσουμε να κάνουμε ανάλογα το βηματισμό μας. Μία αναπνοή ανά δύο ή τρία βήματα και μία εκπνοή στην ίδια αναλογία. Αυτό θα σας βοηθήσει για να κρατάτε και σταθερό ρυθμό στο τρέξιμό σας. Βέβαια, όταν αρχίσουμε να τρέχουμε γρηγορότερα τότε ίσως χρειαστεί η αναλογία αυτή να γίνει 2 προς 1.

Προφανώς θα χρειαστεί να το δοκιμάσετε για αρκετό διάστημα, ενώ πρέπει να συνηθίσει και ο οργανισμός σας σε ότι νέο του προσθέσετε και ότι αναλογία επιλέξετε. Το σημαντικότερο όλων είναι να αποφύγετε τον υπεραερισμό.

Επίσης σημαντικό στο να διατηρηθούν οι πνεύμονές σας γεμάτοι, είναι να καταφέρετε να κρατάτε μία καλή στάση του σώματός σας όταν τρέχετε. Σύνηθες φαινόμενο είναι όταν κουραζόμαστε, το κορμί μας να πέφτει προς τα εμπρός, ωστόσο αυτό μπορεί πραγματικά να περιορίσει την ικανότητα των πνευμόνων σας, κάτι το οποίο οδηγεί σε περισσότερη κόπωση. Πρέπει να μπούμε στη λογική πως η σωστή αναπνοή, η λειτουργία των πνευμόνων μας και η σωστή στάση του σώματός μας κατά τη διάρκεια της προπόνησης ή του αγώνα, έρχονται σε πλήρη αντιστοιχία μεταξύ τους.

Τέλος, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πως ότι δεν είμαστε όλοι οι ίδιοι και ο κάθε οργανισμός διαφέρει. Δεν υπάρχει κάποιο μοτίβο αναπνοής ή ρυθμού αναπνοής που να λειτουργεί για όλους το ίδιο. Μπορεί μέσω των ερευνών να βγαίνει το συμπέρασμα ότι οι δρομείς έχουν διαφορετικούς τρόπους αναπνοής, αλλά όλοι τους είναι συνεπείς σ' αυτούς. Επομένως το ζητούμενο είναι να βρείτε ένα ρυθμό που να σας ταιριάζει και να νιώσετε άνετα και ότι μπορείτε να προσαρμόζεστε σε διαφορετικές αλλαγές στην ένταση ή ρυθμού.