Ομολογουμένως, το τρέξιμο δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ένα «ακριβό» άθλημα. Όταν κάποιο άτομο θέλει να ξεκινήσει το τρέξιμο, μπορεί να το κάνει με ελάχιστο έως και μηδαμινό κόστος, από τη στιγμή που για να βγούμε για τρέξιμο, χρειαζόμαστε ουσιαστικά μόνο αθλητικά ρούχα. Υπάρχουν πολλά άλλα αθλήματα που είναι ψηλά στη σχετική λίστα με τα πιο «ακριβά». Το τένις για παράδειγμα, έχει αρκετά μεγάλο κόστος, είτε κάποιος ασχοληθεί ερασιτεχνικά, είτε επαγγελματικά, λόγω του εξοπλισμού του. Από εκεί και πέρα, η ιστιοπλοΐα, η ιππασία και ο μηχανοκίνητος αθλητισμός, επίσης χρειάζονται πολλά χρήματα για να ασχοληθεί κάποιος με αυτά. Η αντίθεση στα κόστη λοιπόν σε σχέση με το τρέξιμο, είναι τεράστια. Πότε όμως μπορεί το τρέξιμο να μετατραπεί σε ένα ακριβό άθλημα;

Το τρέξιμο μπορεί να μας δημιουργήσει μέχρι και οικονομικά προβλήματα, εάν δεν είμαστε σε θέση να βάλουμε ένα πλαφόν στα χρήματα που ξοδεύουμε. Κάτι το οποίο αφορά όλους τους δρομείς, είναι πως ο εθισμός στο τρέξιμο μπορεί να κάνει κακό και στην… τσέπη μας. Το τρέξιμο, όσο περίεργο και αν ακούγεται, μπορεί να θεωρηθεί ακόμα ως και μία μορφή εθισμού, λόγω της έντονης άσκησης ή της υπερπροπόνησης που μπορεί κάποιος να υποβληθεί, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίσει -μεταξύ άλλων- προβλήματα υπερκόπωσης, όπως είχαμε αναλύσει σε προηγούμενο άρθρο.

Από τη στιγμή λοιπόν που κάποιος δρομέας έχει φτάσει σε σημείο να ζει μόνο για το τρέξιμο, έχοντας αποκτήσει μία μορφή εθισμού, τότε σίγουρα θα επηρεαστούν και τα οικονομικά του. Τα κόστη στα οποία μπορεί να επενδύσει ένας δρομέας οποιουδήποτε επιπέδου, είτε ερασιτεχνικού, είτε επαγγελματικού, περιλαμβάνουν εξοπλισμό παντός τύπου (παπούτσια, ρούχα, fitness trackers, και πολλά άλλα), έξοδα για την προπόνηση (πιθανόν κάποιον προπονητή ή τις επισκέψεις σε γήπεδο), αλλά και έξοδα για ταξίδια σε τοποθεσίες αγώνων, όπως μαραθωνίους, ημιμαραθωνίους και άλλους αγώνες.

Σε αυτό το σημείο να σημειώσουμε πως ο εθισμός στο τρέξιμο είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό από την αγάπη για το άθλημα, τη συχνή άσκηση με σωστό πρόγραμμα και τον υγιή ανταγωνισμό σε αγώνες.

Όπως καταλαβαίνουμε λοιπόν, ένα άτομο το οποίο έχει εθιστεί στο τρέξιμο έχει πολλές περισσότερες πιθανότητες να «ξεφύγει» στις δαπάνες που θα κάνει για το άθλημα, φτάνοντας σε σημείο να έχει «τυφλωθεί» από την έντονη ενασχόλησή του.

Κι όλα τα παραπάνω απεικονίζει η έρευνα του "Running Shoes Guru". Το "Running Shoes Guru" είναι μία ιστοσελίδα που ασχολείται με reviews αθλητικού εξοπλισμού, όπως για παράδειγμα τα παπούτσια, και αποφάσισε να ρωτήσει 1.400 δρομείς στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής προκειμένου να παρουσιάσει ένα μέσο όρο στα ετήσια κόστη των δρομέων. Η έρευνα εξέτασε τα κόστη των παπουτσιών, τα χρήματα για τους αγώνες που κατανάλωσαν και πολλά άλλα κόστη που προκύπτουν από τους δρομείς, διαπιστώνοντας ότι, κατά μέσο όρο, ο ετήσιος προϋπολογισμός ενός δρομέα ανέρχεται σε λίγο κάτω από 1.000 δολάρια.

Όπως συμπληρώνει η ίδια η έρευνα, ανεξάρτητα από το επίπεδο του δρομέα ή για πόσο καιρό ασχολείται με το άθλημα, οι περισσότεροι δρομείς ξοδεύουν περίπου το ίδιο χρηματικό ποσό για να τρέξουν. Αυτό σημαίνει πως ο μέσος όρος των 1000 δολαρίων έχει έναν «universal» -αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι- ρόλο, αφού ανεξαρτήτως το αν κάποιος ασχολείται ή όχι επαγγελματικά με το τρέξιμο, ξοδεύει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό.

Όπως αναφέρεται και στην ίδια την έρευνα:«Το πιο ενδιαφέρον εύρημα είναι ότι όλοι οι δρομείς ξοδεύουν παρόμοιο χρηματικό ποσό ανεξάρτητα από το επίπεδο εμπειρίας τους - το ξοδεύουν διαφορετικά σε κάθε κατηγορία (παπούτσια, ρολόγια, ρούχα, αγώνες και προπονητικά). Αλλά ο συνολικός προϋπολογισμός είναι σχεδόν ακριβώς ο ίδιος για κάθε δρομέα, με διαφορά μικρότερη των 6%. Αυτό είναι πραγματικά αξιοσημείωτο: ανεξάρτητα από την εμπειρία, το κίνητρο ή τους στόχους σας, καταλήγετε να ξοδεύετε το ίδιο ποσό για τρέξιμο (περίπου 1.000$ ετησίως).» Να πούμε σε αυτό το σημείο πως οι 3 στους 4 δρομείς πλήρωσαν για κάποιον αγώνα, ενώ μόνο το 1/10 των δρομέων έδωσε κάποιο χρηματικό ποσό για coaching.

Η έρευνα αυτή μας δείχνει λοιπόν τα «λογικά» κόστη που μπορεί να έχει ένας δρομέας στις ΗΠΑ ανά χρόνο. Σαφώς κι αν αυτό συγκριθεί με τη χώρα μας, τότε τα κόστη στην Ελλάδα, αναμένεται να είναι αρκετά μικρότερα.

Σαφώς και τα δεδομένα της εκάστοτε έρευνας είναι ένα δείγμα γραφής για την τάση που υπάρχει, ωστόσο στο συγκεκριμένο κομμάτι το κόστος που διαθέτει ο καθένας για την καθημερινή του άσκηση διαφοροποιείται ανάλογα με το χρηματικό... ταβάνι μας, το οποίο έρχεται σε συνάρτηση και με τους στόχους που έχουμε θέσει στο συγκεκριμένο πλαίσιο.