Σε λίγες εβδομάδες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ημέρα που μπήκε στη ζωή μας το lockdown. Με μία εξαίρεση τριών μηνών το καλοκαίρι που τα πάντα ήταν ανοικτά (έστω κι αν η χρήση μάσκας ήταν σε κάποιες περιοχές επιβεβλημένη), η καθημερινότητά μας έχει αλλάξει άρδην.

Η τηλεργασία και η αναστολή μπήκαν για τα καλά στην καθημερινότητά μας, ενώ είναι πολύ δύσκολο πλέον να απολαύσουμε ακόμα και μία μικρή μορφή ελευθερίας όπως ένας περίπατος και μία μονοήμερη εκδρομή. Σίγουρα υπήρξαν κάποιοι εργασιακοί τομείς που ένιωσαν τη λαίλαπα του κορονοϊού να τους επηρεάζει λίγο περισσότερο όπως ο χώρος της εστίασης, του θεάματος, της διασκέδασης και της άθλησης. Όλοι οι εμπλεκόμενοι με τους παραπάνω τομείς βρίσκονται σε αδιέξοδο έχοντας να αντιμετωπίσουν τεράστιες οικονομικές, αλλά και ψυχολογικές επιπτώσεις.

Μαζί με αυτούς… υποφέρουν και οι θεωρητικά πιο ευνοημένοι καθώς όλα τα παραπάνω αποτελούν μία ευχάριστη διέξοδο στην καθημερινότητά τους.

Προ ημερών οι Καθηγητές Φυσικής Αγωγής έστειλαν μία επιστολή στους κυβερνώντες τονίζοντάς τους τις ευεργετικές ιδιότητες της γυμναστικής, ζητώντας παράλληλα να τους επιτραπεί η άσκηση του επαγγέλματός τους έστω και σε εξωτερικούς χώρους, έστω και με κάθε γυμναστή να αντιστοιχεί σε έναν γυμναζόμενο.

Μία βόλτα τα απογεύματα από το στάδιο Ελευθερίας, το Παγκρήτιο, τον Κούλε και την παραλιακή θα έπειθε και τον κάθε δύσπιστο για την ανάγκη που έχουν οι άνθρωποι (μικροί-μεγάλοι) να γυμναστούν και να ξεφύγουν από τα προβλήματά τους. Έφηβοι που πρέπει μέσα από την τηλεκπαίδευση να μορφωθούν ή να προετοιμαστούν για τις πανελλαδικές, μικρότερα παιδιά που αγαπούν την άσκηση και είναι εγκλωβισμένα σπίτι τους, αλλά και ενήλικες που λατρεύουν τη γυμναστική, αλλά γυμναστήρια και χώροι άθλησης είναι κλειστοί.

Το απόγευμα της Παρασκευής που ανακοινώθηκε το ολικό lockdown στο δήμο Ηρακλείου έτυχε να βρίσκομαι στο Στάδιο Ελευθερίας. Η απογοήτευση στα πρόσωπα γυμναστών και γυμναζόμενων ήταν εμφανής. Όλοι κοίταζαν πως θα μπορέσουν να διαμορφώσουν το πρόγραμμά τους ώστε να μη χάσουν τις ώρες της προπόνησή τους και 6μ.μ. να είναι στα σπίτια τους. «Οι φοιτητές μου σχολούν στις 4μ.μ. δεν προλαβαίνουν να έρθουν στο στάδιο, πάει η έως τώρα προετοιμασία», μονολογούσε ένας προπονητή. «Σχολάω 2μ.μ. θα πρέπει να έρθουν οι γονείς μου να με πάρουν και να έρθω απευθείας στο στάδιο», το σχόλιο ενός μαθητή που προφανώς νηστικός και χωρίς ξεκούραση θα τρέξει να προλάβει να είναι συνεπείς και στις αθλητικές του υποχρεώσεις… «Η προπόνηση τέλος για εμένα… Σχολάω από τη δουλειά 4μ.μ. δεν προλαβαίνω», τα λόγια ενός ενήλικα που καλείται να εγκαταλείψει αυτό που τον ευχαριστεί για μία ακόμη φορά.

Ακόμα και η γυμναστική στο δρόμο γίνεται εξαιρετικά δύσκολη καθώς πώς να προλάβεις ως τις 6μ.μ. να τα κάνεις όλα.

Την ίδια ώρα πηγαίνεις στο σούπερ μάρκετ στις 4μ.μ. και βλέπεις τον κόσμο να συνωστίζεται για να μπει να ψωνίσει προκειμένου να είναι στις 6μ.μ. στο σπίτι του… Μία εικόνα που απλά επιβεβαιώνει ότι το ολικό lockdown και το κλείσιμο των μαγαζιών στις 6μ.μ. φέρνει αντίθετα αποτελέσματα και μεγαλύτερο συνωστισμό. Πολλές λάθος αποφάσεις, πολλές άσχημες συνέπειες…