Η απαιτούμενη πρόσληψη σε βιταμίνες και ανόργανα συστατικά (μικροθρεπτικά συστατικά), δεν επιτυγχάνεται πολλές φορές ακόμα και σε χώρες όπου υπάρχει αφθονία τροφής και η υπερβολική πρόσληψη θερμίδων είναι πρόβλημα δημόσιας υγείας.

Για τους περισσότερους ανθρώπους των αναπτυγμένων κοινωνιών, -εσφαλμένα- ο υποσιτισμός συνδέεται μόνο με την έλλειψη θερμίδων και κατ' επέκταση με το μειωμένο σωματικό βάρους. Μέσω της διατροφής, ο ανθρώπινος οργανισμός καλύπτει τις ανάγκες τους για δεκάδες θρεπτικά συστατικά. Αν και μονάχα τρεις από τις κατηγορίες των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών (υδατάνθρακες, πρωτείνες και λίπος) μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμο από τον οργανισμό παρέχοντας του θερμίδες... και οι υπόλοιπες κατηγορίες (βιταμίνες, ανόργανα συστατικά και νερό) είναι απαραίτητες σε ορισμένες ποσότητες για τη διατήρηση της υγείας.

Η επάρκεια σε θρεπτικά συστατικά δεν είναι, λοιπόν, συνώνυμη με το φυσιολογικό βάρος. Υποσιτισμένος είναι ένας οργανισμός που δεν προσλαμβάνει επαρκή ποσότητα κάποιου θρεπτικού συστατικού, είτε αυτό προσδίδει θερμίδες στον οργανισμό, είτε όχι. Η πρόσληψη βιταμινών και ανόργανων συστατικών σε επίπεδα ελαφρώς μικρότερα από τα συνιστώμενα, ξέρουμε σήμερα ότι μπορεί να επηρεάσει την υγεία του ανθρώπου όταν συμβαίνει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έτσι, παρόλο που μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες μιλούσαμε για κλινικές περιπτώσεις ανεπαρκειών που προκαλούσαν ασθένειες όπως το σκορβούτο, η πελάγρα και η ραχίτιδα, σήμερα γνωρίζουμε ότι και οι ήπιες ανεπάρκειες μικροθρεπτικών συστατικών σχετίζονται με την εμφάνιση χρόνιων νοσημάτων, όπως τα καρδιαγγειακά και ο καρκίνος.

Εύκολα, λοιπόν, θα κατέληγε κανείς στο συμπέρασμα ότι... Η λύση βρίσκεται στα συμπληρώματα διατροφής και στον εμπλουτισμό των τροφίμων. Είναι, όμως, η σωστή λύση;

Νεότερα επιστημονικά δεδομένα, υποστηρίζουν ότι παρόλο που στο πλάσμα του αίματος ανιχνεύονται πολλές φορές χαμηλά επίπεδα ορισμένων βιταμινών και ανόργανων συστατικών, δεν είναι σωστό το να καταλήγουμε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι θα βελτιώσουμε τα επίπεδα με τη λήψη συμπληρωμάτων ή με την πρόσληψη εμπλουτισμένων τροφίμων. Ορισμένες βιταμίνες για παράδειγμα, μπορεί να βρίσκονται σε χαμηλά επίπεδα στο αίμα μας, αλλά ταυτόχρονα να υπάρχει μεγάλη ποσότητα αποθηκευμένη, αλλά και να είναι συσσωρευμένες μεγάλες ποσότητες προϊόντων των μεταβολισμένων βιταμινών. Με άλλα λόγια, υπάρχει και το ενδεχόμενο να κινδυνεύουμε από τοξικότητα λόγω υπερβολικής πρόσληψης, ενώ η ποσότητα στο αίμα μας είναι χαμηλή.

Επομένως; Από τη μια... οι διατροφικές ανεπάρκειες συνδέονται περισσότερο με την υποβαθμισμένη ποιότητα παρά με τη μειωμένη ποσότητα της προσλαμβανόμενης τροφής, ενώ από την άλλη... η ευρεία κατανάλωση συμπληρωμάτων και εμπλουτισμένων τροφίμων φαίνεται να αυξάνει τον κίνδυνο για τοξικότητα που δύσκολα ανιχνεύεται. Ας εμπιστευτούμε, λοιπόν, την ισορροπία της φύσης και ας επιλέξουμε μια ισορροπημένη διατροφή με όσο το δυνατόν ανεπεξέργαστα τρόφιμα. Έτσι, θα εξασφαλίσουμε την επαρκή πρόσληψη των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών, και ταυτόχρονα θα μειώσουμε την πιθανότητα να εμφανιστούν προβλήματα που σχετίζονται με την υπερβολική πρόσληψη αυτών.