Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τον Οκτώβριο του 2022, όταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες πρωταθλητές στίβου, ο Κώστας Φιλιππίδης – μεταξύ άλλων παγκόσμιος πρωταθλητής κλειστού στίβου και 6ος σε Ολυμπιακούς Αγώνες – ανακοίνωσε την απόφασή του να ρίξει τους τίτλους τέλους σε μια μεγάλη, λαμπρή πορεία, που ξεκίνησε πριν από 22 χρόνια.

 

Μια επιλογή την οποία νομοτελειακά, αργά ή γρήγορα, όλοι οι αθλητές θα κληθούν να ακολουθήσουν. Κάποιοι αβίαστα, μα οι περισσότεροι με πόνο ψυχής.

Στην περίπτωση του Κώστα Φιλιππίδη, όπως λέει ο ίδιος, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην επίσημη ιστοσελίδα του ΣΕΓΑΣ: «η απόφαση ήταν πολύ συνειδητοποιημένη. Πάντα ακολουθώ πλάνο στη ζωή μου, πριν προχωρήσω στην επόμενες κινήσεις μου. Θεώρησα ότι ήταν καλή η στιγμή. Ό,τι κι αν συνέβη νωρίτερα, σε καλές και κακές στιγμές, ποτέ δεν σκέφτηκα να σταματήσω. Μου άρεσε αυτό που έκανα.

Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2021, έμεινα ενεργός, ακολουθούσα πρόγραμμα, αλλά ήρθε η κόρη μου και στην πορεία περίμενα και τον γιο μου. Ένα νέα σημαντικό κεφάλαιο, αυτό του πατέρα, πάρα πολύ σημαντικό στη ζωή μου.

Τελειώνοντας τη σεζόν, συζήτησα με τον Δημήτρη Κυτέα τον προπονητή μου, με τον οποίο είμασταν μαζί από την πρώτη μέρα που ξεκίνησα αθλητισμό. Με στήριξε πολύ στη διαχείριση της αθλητικής πορείας μου, αλλά με προετοίμασε και για την επόμενη μέρα. Πέρασε κι αυτός από τον πρωταθλητισμό και είχε μεγάλη εμπειρία.

Πήγα, λοιπόν στα γραφεία του ΣΕΓΑΣ, βρήκα την πρόεδρο Σοφία Σακοράφα και της ανακοίνωσα την απόφασή μου.

Είχα την πολυτέλεια να αποφασίσω εγώ πότε θα σταματήσω, γιατί δεν ταλαιπωρήθηκα από σοβαρούς τραυματισμούς. Είχε έρθει η ώρα που ήθελα να κλείσω αυτό το κεφάλαιο στη ζωή μου και να ανοίξω ένα καινούργιο. Ήξερα τι ήθελα να κάνω στη συνέχεια».

Η απάντηση του Κώστα Φιλιππίδη επίσπευσε την ερώτηση σχετικά με τη νέα σελίδα στη ζωή του:

«Πάντα ήθελα να παραμείνω στον αθλητισμό και μετά την αποχώρησή μου από την ενεργό δράση. Μεγάλωσα στα στάδια, έγινα πρωταθλητής, ο κλασικός αθλητισμός μού πρόσφερε πολλά.

Παράλληλα, ήμουν πρεσβευτής στο διεθνές κέντρο Ολυμπιακής Εκεχειρίας, όπου συντελούμε σημαντικό έργο για την προαγωγή των Ολυμπιακών αξιών και ιδεών. Τρέχουμε διάφορα προγράμματα της ΔΟΕ που εφαρμόζονται σε σχολεία και καμπ.

Επειδή η επιθυμία μου ήταν να ταιριάξω τους σπουδές μου με τον αθλητισμό, φρόντισα να λάβω και την κατάλληλη ακαδημαϊκή εκπαίδευση. Σπούδασα οργάνωση και διοίκηση επιχειρήσεων στο οικονομικό πανεπιστήμιο και συνέχισα με μεταπτυχιακό στη διοίκηση υπηρεσιών, κυρίως στο μάρκετινγκ.

 

Σε πρώτη φάση επιθυμία μου είναι να βοηθήσω αθλητές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, εκπροσωπώντας τους, κυρίως τους νέους, όπου υπάρχει μεγάλη ανάγκη».

Η συνέχεια που επιθυμεί να δώσει ο Κώστας Φιλιππίδης στην παρουσία του στον αθλητισμό δεν σταματά εδώ, καθώς, όπως μας λέει, έχει προχωρήσει τις προετοιμασίες για ένα γεγονός που αναμένεται να μας απασχολήσει τη χρονιά που έρχεται:

«Έχω ξεκινήσει να ασχολούμαι με τη διοργάνωση αθλητικών, και όχι μόνο, εκδηλώσεων. Για το 2024 ετοιμάζουμε ένα event που θα γίνει στο Καλλιμάρμαρο ύστερα από πρόταση που δέχτηκα από την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή. Η επιλογή της ΕΟΕ να συνεργαστεί μαζί μου με τιμά ιδιαίτερα, καθώς μου πρότειναν να αναλάβω τη θέση του διευθυντή της διοργάνωσης όσον αφορά το τελετουργικό κομμάτι. 

Πρόκειται για μια διοργάνωση που απαιτεί μεγάλη προεργασία και απαιτεί συνεργασία πολλών ανθρώπων και φορέων. 

Θα προσελκύσει παγκόσμιο ενδιαφέρον, καθώς θα διεξαχθεί σε ένα τόσο ιδιαίτερο χώρο. Θα είναι ένας αγώνας υψηλών προδιαγραφών, πολύ σημαντικός για τον ελληνικό αθλητισμό και τη χώρα μας, με τη συμμετοχή κορυφαίων αθλητών. Η Ελλάδα και οι αθλητές μας αξίζουν να τους προσφέρουμε κάτι ποιοτικό.

Παράλληλα, επεξεργάζομαι κι άλλα πλάνα, που θα ανακοινωθούν στην πορεία».

Υπάρχει μια μερίδα παλιών πρωταθλητών που έχει αποστασιοποιηθεί από το χώρο. Γιατί συμβαίνει αυτό;

«Προσωπικά παρακολουθώ τα πάντα. Δεν μπορώ να κατακρίνω, όμως όποιους έχουν απομακρυνθεί ή δεν ωθούν τα παιδιά τους στον αθλητισμό. Είμαστε όλοι διαφορετικοί, ο καθένας αποφασίζει για τον εαυτό του. 

Δεν είναι διακαής πόθος μου να ακολουθήσουν τα παιδιά μου τα χνάρια μου. Θα τα στηρίξω σε ό,τι αποφασίσουν. Θα τα ωθήσω στα σπορ για την υγεία τους και την κοινωνικοποίησή τους. Ο αθλητισμός διδάσκει βασικές αρχές που κουβαλάς στην υπόλοιπη ζωή σου, κι αυτό το λέω και στα παιδιά στα σχολειά. 

Προσπαθώ να τα εμπνεύσω, να αποκτήσουν πρόγραμμα, να βάζουν στόχους, να γίνουν καλοί και έντιμοι άνθρωποι. Ο αθλητισμός έχει αξιοκρατία, που δεν υπάρχει πάντα στην κοινωνία και μπορούν να διδαχτούν από αυτόν.

Θα πρέπει να μεταβιβάζουμε την εμπειρία μας στις νέες γενιές. Να χρησιμοποιούμε το mentoring, γιατί έτσι εμπνέονται οι μικρότεροι. Έχω δει παιδιά σε ακριτικά μέρη να εμπνέονται και να ξεκινούν τον στίβο ύστερα από μια συνομιλία μαζί μου».

 

Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τη μέρα που σταμάτησες. Τώρα, με ώριμη σκέψη και αναπολώντας την πορεία σου, θεωρείς ότι άγγιξες τα όριά σου;

«Ο αθλητής συνεχώς ανακαλύπτει νέα όρια. Θα μπορούσα να είχα πετύχει περισσότερα, αν κι αυτή η απάντηση δεν δίνεται έτσι απλά. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που πρέπει να ταιριάξουν για να είσαι απόλυτος.

Ίσως, αν είχαν γίνει κάποια πράγματα διαφορετικά στο ευρύτερο περιβάλλον, να παρουσιαζόμουν ακόμα καλύτερος. Με πολέμησαν πολλοί άνθρωποι στην καριέρα μου, όπως και τον προπονητή μου. Άνθρωποι που δεν είναι στη ζωή. Κι αυτό λειτούργησε ανασταλτικά. Όταν κάνεις πρωταθλητισμό, ακόμα και μια μικρή λεπτομέρεια, μπορεί να σε τραβήξει πίσω. Δεν το λέω για να ρίξω τις ευθύνες στους άλλους. Κι εγώ θα μπορούσα να κάνω κάποια πράγματα πιο σωστά.

Σίγουρα, κερδίσαμε το στοίχημα της διάρκειας. Παρέμεινα επί σειρά ετών στους δέκα καλύτερους του επί κοντώ στον κόσμο. Γνώρισα επιτυχίες, βίωσα αποτυχίες».

Ποια θα ήταν η συμβουλή που θα έδινες σε έναν αθλητή που δεν μπορεί να αποφασίσει, αν πρέπει να παρατείνει ή να τερματίσει την καριέρα του;

«Ο μοναδικός που θα μπορούσε να πάρει την απόφαση είναι ο ίδιος και ο προπονητής του. 

Βάσει της αρχής της ισότητας, κάθε αθλητής πρέπει να έχει τις ίδιες ευκαιρίες. Ο ανθρώπινος παράγοντας, επηρεάζει αυτή την κατανομή. Κάποιοι έχουν αυτές τις ευκαιρίες κι άλλοι όχι.

Αυτό που θα μπορούσα να πω σε αυτή την περίπτωση σε έναν αθλητή θα ήταν να προσπαθήσει, κι να πιστεύει ότι έφτασε στα όριά του, να δει αν έχει λίγο ακόμα να δώσει».