Ένας από τους συνηθέστερους τραυματισμούς σε έναν αθλητή/δρομέα – κυρίως ανώμαλου εδάφους – καθώς και στους μη αθλητές στην καθημερινότητα τους είναι το διάστρεμμά της ποδοκνημικής (ΠΔΚ) ή ευρέως γνωστό ως διάστρεμμα του αστραγάλου.

Αποτελεί τόσο συχνό τραυματισμό με αποτέλεσμα να θεωρείται εύκολα αντιμετωπίσιμο και τις περισσότερες φορές δεν επιδεικνύεται η δέουσα σημασία.

Στην πραγματικότητα η περιοχή της ΠΔΚ αποτελείται από μία συστάδα συνδέσμων τόσο στην εξωτερική πλευρά (περόνη) , όσο και στην εσωτερική (κνήμη) καθώς και στις δυο πλευρές συνδυαστικά με τον αστράγαλο οι οποίες παίζουν σημαντικό σταθεροποιητικό ρόλο στην περιοχή και η κάκωση τους είναι συχνή και αρκετά εύκολη.

Αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός από την άρθρωση της ποδοκνημικής υπάρχει και η άρθρωση της υπαστραγαλικής (μεταξύ του αστραγάλου και της πτέρνας) αλλά και πλούσια αγγείωση και νεύρωση που μπορεί σε ένα ενδεχόμενο διάστρεμμα να επηρεαστούν.

Οι συνηθέστερες αιτίες του διαστρέμματος είναι η έσω στροφή και η έξω στροφή του άκρου ποδός. Φυσικά υπάρχουν και αρκετοί ακόμα συνδυασμοί κινήσεων που μπορεί να προκαλέσουν την κάκωση της περιοχής.

Το χειρότερο σενάριο είναι όταν το διάστρεμμα συνοδεύεται από κάταγμα των οστών της περιοχής και κατά τη διάγνωση πρέπει πάντα να αποκλείεται. Τα κυριότερα συμπτώματα είναι ο πόνος, το οίδημα και το αιμάτωμα στην περιοχή και εντοπίζονται κυρίως έσω ή έξω της ποδοκνημικής.

Η διάγνωση ξεκινάει με το ιστορικό της κάκωσης και ακολουθεί λεπτομερής κλινική εκτίμηση από τον θεράποντα ιατρό, πάντοτε με απαλές κινήσεις στην περιοχή λόγω πόνου.

Στη διάγνωση επιπλέον απαραίτητα εργαλεία είναι τα ακόλουθα:

-Ακτινολογικός έλεγχος (για αποκλεισμό κατάγματος)

-Αξονική τομογραφία

-Μαγνητική τομογραφία (πολύ καλή απεικόνιση μαλακών μορίων)

Η αντιμετώπιση εξατομικεύεται στον αθλητή / ασθενή τόσο ανάλογα των ακτινολογικών ευρημάτων όσο και της έντασης των κλινικών συμπτωμάτων (πόνος, οίδημα κλπ.) .Τα διαστρέμματα χρίζουν σχεδόν πάντα ένα είδος ακινητοποίησης ανάλογα με την βαρύτητα τους (απλή περίδεση, νάρθηκας, γύψος) και πάντοτε αποφόρτιση του σημείου (πατερίτσες).

Για τη θεραπεία μπορούν ακόμα να χρησιμοποιηθούν:

-ΜΣΑΦ (Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα)

-Τοπικές εγχύσεις με αντιφλεγμονώδη

-Μέθοδος PRP

-Φυσικοθεραπεία

-Παγοθεραπεία (κυρίως στην αρχική φάση της κάκωσης)

Εφόσον ο πόνος επιμένει παρά τα ανωτέρω, ενδείκνυται μαγνητική τομογραφία για τον αποκλεισμό οστικού οιδήματος ή άλλης βλάβης στην περιοχή.

Συμπερασματικά, το διάστρεμμα αποτελεί συχνό τραυματισμό στον αθλητισμό αλλά και στον γενικό πληθυσμό και μπορεί να επιπλακεί με σοβαρότερες κακώσεις. Γι’ αυτό το λόγο χρίζει στενής και συχνής παρακολούθησης από τον ιατρό.

ΔΕΣΠΟΤΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ & ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΚΑΚΩΣΕΩΝ