Μνήμη Γιάννη Διακογιάννη

Επιμέλεια: Στέφανος Αντωνάκης

Το κλείσιμο του 2022 συνέπεσε με την απώλεια ενός μεγάλου ανθρώπου. Ο αείμνηστος Γιάννης Διακογιάννης (1931-2022), ο πατριάρχης της ελληνικής αθλητικής δημοσιογραφίας δεν βρίσκεται πλέον μαζί μας. Πρωτοπόρος στο χώρο του, έδειξε το δρόμο σε όλους τους νεότερους. Ίδρυσε τις αθλητικές ειδήσεις αλλά και την ιστορική «Αθλητική Κυριακή» της ΕΡΤ και η φωνή του έγινε συνώνυμο της αθλητικής κουλτούρας στη χώρα μας. Και παρ’ ότι η αφορμή είναι θλιβερή, δεν μπορούμε να μη μειδιάσουμε, θυμούμενοι ένα «ανέκδοτο» που του αποδίδεται. Όταν ρωτήθηκε κάποτε για το ποιος είναι ο ορθότερος τρόπος να συνοδεύεις μια νεκρική πομπή – «Πορευόμαστε μπροστά, πίσω ή πλάι από το φέρετρο;» εκείνος απάντησε σκωπτικά: «Δεν έχει σημασία το πώς, αρκεί να μην βρίσκεσαι μέσα σε αυτό»! Το «ευχαριστούμε» είναι λίγο, και στη μνήμη του αφιερώνεται το παρόν.

Τα κείμενά μου, όπως γνωρίζουν πολλοί εκ των αναγνωστών, περιορίζονται αυστηρά στα του οίκου μας. Η ανάλυση τακτικών και ο σχολιασμός δρομικών αγώνων (πάντοτε καλοπροαίρετα και βάση της πολυετούς μου ενασχόλησης με το χώρο) είναι η αγαπημένη μου θεματική. Ωστόσο, η ζωή μας δεν είναι ποτέ μονοδιάστατη. Ο καθένας από εμάς ακροβατεί μεταξύ πολλών διαφορετικών ρόλων (λχ αθλητής, επαγγελματίας, σύντροφος, γονέας…), και η αρμονία κι η ισορροπία μεταξύ αυτών είναι πάντα το ζητούμενο και το ευκταίο. Άλλωστε και η προετοιμασία ενός αθλητή δεν μπορεί να είναι ποτέ μόνο σωματική, αλλά οφείλει να εμπλέκει και το πνευματικό κομμάτι. Συνεπώς, και με αφορμή τη νέα χρονιά που ξεκινάει, θα μου επιτρέψετε να καταθέσω παρακάτω κάποιες σκόρπιες σκέψεις, με την ευχή να μιλήσουν στην καρδιά σας όπως μίλησαν και σ’ εμένα. Κάποιες μοιάζουν απλοϊκές, κάποιες αυτονόητες, άλλες είναι αποτέλεσμα εμπειρίας κι άλλες διατυπώθηκαν από μεγάλους διανοητές – όλες τους όμως είναι εφόδια ζωής, κι ως τέτοια σας τα παραδίδω με τη σειρά μου εδώ.

 

Η αγάπη κι η ειρήνη είναι αξίες αιώνιες. Ποτέ δεν θα γίνουμε τέλειοι – μπορούμε ωστόσο κι οφείλουμε να προσπαθούμε να γινόμαστε συνεχώς καλύτεροι άνθρωποι. Σκεφτόμαστε, πράττουμε κατά συνείδηση και προχωράμε.

Μονάχα όποιος αγαπά και συγχωρεί, μπορεί να αντέχει και να προχωράει. Κι αν χρειαστεί, ας είμαστε σκληροί με το θέμα που θα αντιμετωπίσουμε, αλλά μαλακοί με τους ανθρώπους. Όποιος μπορεί να συγχωρεί, δίνε πρώτα απ’ όλα άφεση στον ίδιο του τον εαυτό. Άλλωστε, η συγχώρεση είναι πάντα πιο αντρίκια από την τιμωρία και σβήνει το μίσος.

Στη ζωή μας δεν υπάρχουν δεδομένα. Τα πάντα μπορούν να ανατραπούν σε μια στιγμή. Για τούτο και δεν μιλάμε για αποτυχίες, αλλά για μαθήματα και χρήσιμες εμπειρίες. Η αποτυχία (εντός πολλών εισαγωγικών) είναι εκείνη που χτίζει χαρακτήρα – κι είναι μεγάλη επιτυχία να προχωράς από αποτυχία σε αποτυχία, διατηρώντας τον ενθουσιασμό σου αμείωτο.

Μην επιδιώκεις να φτάσεις κάπου που είναι εκτός της εμβέλειάς σου. Αν θες να μπεις στη θάλασσα, καν’ το μέσα από ποταμάκια. Συμφέρει να φτάσουμε στο δυσκολότερο, εκμεταλλευόμενοι το ευκολότερο.

Για να καταρρεύσουν οι φόβοι μας αρκεί μια φωνή. «Πρόσεχε» φωνάζει, κι αυτό πολλές φορές αρκεί. Η διαίρεση αποδυναμώνει τον φόβο – σπάστε σε κομμάτια ό,τι σας φοβίζει, διαιρέστε σε μικρότερα μέρη το εκάστοτε πρόβλημα, και θα δείτε νέες λύσεις να προκύπτουν κατευθείαν, από μόνες τους λες.

Πολλές φορές στη ζωή μας πρέπει να αρχίζουμε από το μηδέν. Άδειασε το φλυτζάνι, άσε έξω από εσένα κάθε ιδέα παλαιότερη, και αναζήτησε νέες οπτικές γωνίες. Έτσι ξεκινάς γαλήνιος για νέους στόχους, με πνεύμα ελαφρύ κι ανεβασμένο ηθικό, χωρίς να σε βαραίνουν παλαιότερες ανοησίες και σφάλματα. Οφείλουμε να αρχίζουμε με ό,τι είναι ορθό, κι όχι με ό,τι είναι κοινώς αποδεκτό.

Ο καθρέφτης μπορεί να γίνει ο καλύτερος μας φίλος. Δε θα γελάσει ποτέ όταν κλαίμε… Πραγματικός φίλος είναι εκείνος που παραχωρεί ελευθερία, και μας τραβάει όταν νιώθουμε τελματωμένοι και παγιδευμένοι. Η συνύπαρξη με τέτοιους ανθρώπους μπορεί να φωτίσει τις ζωές μας και να διώξει τη μοναξιά.

Ο πόνος δεν ανέχεται ερμηνείες. Άσε τα να σου συμβούν όλα, και τα καλά και τα κακά. Γιατί όλα περνούν συν τω χρόνω, και το αύριο είναι πάντα μια άλλη μέρα.

Ας μην απογοητευόμαστε όταν δεν γίνονται πραγματικότητα τα όνειρά μας. Σκεφτείτε μόνο ότι κάποιες φορές και τα όνειρα χρειάζονται ξεκούραση. Κι όμως, μη ΄διστάζετε να τα κυνηγάτε. Ξεκινήστε, σήμερα κιόλας – άλλωστε, το πιο μακρύ ταξίδι ξεκινάει από το πρώτο βήμα. Ένας νέος κόσμος ανοίγεται πάντα μπροστά μας και μας περιμένει να τον εξερευνήσουμε, με υπομονή κι αρμονία.

Ο πόνος δεν μας ακολουθεί – προπορεύεται. Ο άνθρωπος τα κρίνει όλα από την παρούσα στιγμή, και δεν καταλαβαίνει ότι αυτό μόνο κρίνει: μια στιγμή από το όλον. Χρειάζεται λοιπόν να προσπαθούμε να δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα, κι όχι τη μεμονωμένη λεπτομέρεια.

Είσαι αυτό που έχουν ανάγκη από εσένα.

Όποιος γυρεύει να σε πληγώσει, γυρεύει τις παλιές σου τις πληγές για να πατήσει σε αυτές.

Ένα πράγμα, ένα σχέδιο, μια επιθυμία, πριν πραγματοποιηθεί είναι θόρυβος – αφού ολοκληρωθεί, είναι σιωπή κι η σιωπή είναι χρυσός.

Όταν έχεις αποφασίσει να αλλάξεις κάτι στη ζωή σου, προχώρα δίχως να ακούς τους άλλους.

Τα πάθη είναι καλά μόνο εφ’ όσον δεν μας καθιστούν σκλάβους και υποχείριά τους.

Το να ζεις αληθινά είναι το ωραιότερο πράγμα στον κόσμο – αλλά και το πιο σπάνιο, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι απλώς υπάρχουν. Ζήστε τη ζωή σας, όπως έμαθε να τη ζει ο Ζορμπάς, βιωματικά και μέσα από την εμπειρία. Οι υλικές έγνοιες μπαίνουν εμπόδιο στην ελευθερία μας. Όποιος λοιπόν έχει λιγότερες έγνοιες, εκείνος είναι και ο πιο ευτυχισμένος.

Να γνωρίζετε τα δυνατά σημεία της προσωπικότητάς σας. Να είστε ταπεινοί, δίχως ωστόσο να επιδεικνύετε ψεύτικη μετριοφροσύνη. Να φέρεστε με προσήνεια στους άλλους, να στέκεστε αλληλέγγυοι, και να επιδεικνύετε διαλλακτικότητα στις απόψεις που ακούτε. Ας δέχεστε τα πλήγματα δημιουργικά, κι ας επιδεικνύετε θετική διάθεση στις δυσκολίες. Έτσι μόνο θα μπορέσετε να τις κεφαλαιοποιήσετε υπέρ σας.

Δικαιοσύνη είναι πάντα να αποδίδονται τα του Καίσαρος τω Κέσαρι.

Αγάπησε τον εαυτό σου, και θα είναι η αρχή ενός ισόβιου ειδυλλίου.

Να αγαπάτε την ευθύνη. Προσοχή όμως – είναι μεγάλη παγίδα το να επωμιζόμαστε ευθύνες που δεν μας αναλογούν.

 

Ο Θεός μας δίνει τα καρύδια, δεν μας τα ανοίγει όμως κιόλας. Συν Αθηνά και χείρα κινεί λοιπόν.

Κάθε ανθρώπινο λάθος είναι καρπός ανυπομονησίας. Σκεφτόμαστε λοιπόν προτού πράξουμε, γιατί το είναι μας είναι το μυαλό μας.

Πραγματικά πλούσιος είναι ο ολιγαρκής.

Ευτυχία είναι η δημιουργία. Η ευτυχία θα έχανε το νόημά της αν δεν εξισορροπούνταν από τη θλίψη.

Ας συγχωρούμε τους εχθρούς μας, αλλά ας θυμόμαστε πάντα τα’ όνομά τους.

Εκείνοι που μας φέρονται άσχημα, στην πραγματικότητα ζητούν τη βοήθειά μας. Βοηθώντας τους γινόμαστε όλοι καλύτεροι. Άλλωστε, το μεγαλείο δεν βρίσκεται στη δύναμη, αλλά στην ορθή χρήση αυτής. Η μεγαλύτερη νίκη είναι εκείνη που επιτυγχάνεται αναίμακτα κι ειρηνικά.

Αγάπα με όταν το αξίζω λιγότερο, γιατί τότε είναι που το έχω περισσότερο ανάγκη.

Οι εχθροί μας είναι πολλές φορές πολυτιμότεροι από τους φίλους μας – χωρίς αέρα δε γυρνά ο ανεμόμυλος όπως έλεγε κι ο Καζαντζάκης, κι ένας εχθρός μπορεί να γίνει ο καλύτερος δάσκαλος, ώστε να αλλάξουμε και να βελτιωθούμε. Άλλωστε, όταν ζούμε έστω και λίγο στο σκοτάδι, εκτιμούμε ακόμη περισσότερο το φως.

«Σπουδαίος είναι εκείνος που μετατρέπει τη φωνή του ανέμου σε τραγούδι, και που η αγάπη του το κάνει ακόμη πιο αγαπησιάρικο… Υπάρχουν άνθρωποι που προσφέρουν με χαρά, κι άλλη αμοιβή δεν θέλουν παρά τη χαρά τους αυτή». Χαλίλ Γκιμπράν.

Όλοι είμαστε μέρος του παιχνιδιού, κι όλοι μέρος της λύσης. Για τούτο, κατά Γκάντι, ας γίνουμε οι ίδιοι η αλλαγή που θέλουμε για τον κόσμο. Αγάπα τους ανθρώπους, γιατί είσαι εσύ!

Φίλοι μου καλοί, εύχομαι από καρδιάς τα παραπάνω να βοηθήσουν έστω κι ένα ελάχιστο τη ζωή σας. Μακάρι η νέα χρονιά να φέρει σ΄εσάς και στους ανθρώπου σας μόνο φως κι ομορφιά. Υγεία, αγάπη, ειρήνη, αισιοδοξία, και καλή αντάμωση σε στίβους, δρόμους και βουνά!

ΥΓ: Θα ακολουθήσει το (καθιερωμένο πλέον!) άρθρο όπου θα αναλύονται οι εμφανίσεις 150 δρομέων στον 39^ο ΑΜΑ. Μείνετε συντονισμένοι…

Με τιμή, Στέφανος Αντωνάκης

Ηράκλειο, 20/01/2022