Κάθε δρομέας στο προσωπικό του καλεντάρι έχει κάποιες σταθερά ορόσημα. Έτσι, όπως για τον γράφοντα ο Νοέμβριος «ανήκει» παραδοσιακά στον ΑΜΑ ή ο Οκτώβριος στον Ημιμαραθώνιο Κρήτης, ο Αύγουστος είναι ο μήνας του Οροπεδίου. Και αν η πανδημία και τα θλιβερά γεγονότα των τελευταίων 2 ετών έφεραν τα πάνω κάτω στις ζωές όλων μας, η επανεκκίνηση των αγώνων δρόμου, αν μη τι άλλο, επιτρέπει σε όλα τα μέλη της δρομικής οικογένειας να χαμογελάμε λίγο περισσότερο…

 

Μόνο χαμογελά λοιπόν και για την ερχόμενη Κυριακή 22/08/2021, οπότε και θα βρεθούμε για άλλη μια φορά στη γη του Ξένιου Δία, στο πανέμορφο Οροπέδιο Λασιθίου, για τους Tεσσαρακοστούς Δικταίους Αγώνες και τον 27^ο Γύρο Οροπεδίου. Μεγάλη η χαρά και η συναισθηματική φόρτιση για το γράφοντα, καθότι μετράει ήδη 22 συμμετοχές (ζωή ολόκληρη!) σε μια διοργάνωση με ξεχωριστή ιστορία. Τα νούμερα δίνουν πάντα μια πρώτη εικόνα: 24 χιλιόμετρα ασφάλτινης διαδρομής, με ήπιες κλίσεις μεν, αλλά σε μεγάλο σχετικά υψόμετρο (820-880 μέτρα – αλήθεια, έχουμε άλλον ασφάλτινο αγώνα σε μεγαλύτερο υψόμετρο στη χώρα μας;), που σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες της εποχής και την ώρα διεξαγωγής (απόγευμα), καθιστούν τον αγώνα ιδιαίτερα απαιτητικό, και εξαιρετικό crash test για όσους προετοιμάζονται για τον επερχόμενο Κλασσικό Μαραθώνιο. Άλλωστε, πρόκειται για μια εκ των παλαιοτέρων διοργανώσεων λαϊκού αθλητισμού στη χώρα: από το 1980 οι Δικταίοι Αγώνες (εμπνευστής ο Μανώλης Τζιράκης από τον Αβρακόντε Λασιθίου, δρομέας του ΟΦΗ εκ των μεγαλύτερων αθλητών της δεκαετίας του 70), από το 1993 ο Δικταίος Δρόμος (πρωτεργάτης ο αείμνηστος δάσκαλος κι επί σειρά ετών Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Ψυχρού «ο Ξένιος Ζευς» Περικλής Πιταροκοίλης, κι εμπνευστής ο ιδεαλιστής Μαραθωνοδρόμος Γιάννης Παντατοσάκης) από το 2001 η σημερινή του μορφή, απ’ όταν και διεξάγεται αδιάλειπτα – με μοναδική εξαίρεση τα χρόνια της πανδημίας. Αυτό που δεν αποτυπώνεται σε αριθμούς και στατιστικά, είναι η απαράμιλλη φυσική ομορφιά του Οροπεδίου. Τα επιβλητικά Λασιθιώτικα Όρη και το Δικταίο Άντρο. Τα ιστορικά μοναστήρια, η Μονή Κρουσταλένιας, κι η Μονή Βιδιανής. Οι υπέροχες εικόνες των χωριών που οι δρομείς διασχίζουν [18, με τη σειρά: Ψυχρό, Μαγουλάς, Καμινάκι, Αβρακόντε, Κουδουμαλιά, Άγιος Γεώργιος, Μέσα Λασίθι, Μέσα Λασιθάκι, Νικηφοριδος, Μαρμακέτο, Φαρσάρω, Τζερμιάδω, Λαγού, Πινακιανό, Κάτω Μετόχι, Αγιος Χαράλαμπος, Πλατή], τα χαμόγελα του κόσμου, τα φιλέματα, οι ανεμόμυλοι και τα κοπάδια, η ατμόσφαιρα από μια Κρήτη άλλων εποχών. Για όλα τούτα επιστρέφουμε στο Οροπέδιο ξανά και ξανά…

Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι κατά το παρελθόν έχουν δώσει το παρόν ιερά τέρατα του χώρου. Ο υπερμαραθωνοδρόμος Γιάννης Κούρος από την Τρίπολη (κάτοχος μερικών εξωπραγματικών παγκοσμίων ρεκόρ, τα οποία δεν φτάνει ο χώρος να απαριθμήσουμε εδώ…) έτρεξε στον αγώνα το 1994, όταν έτρεξε κι ο μέγας ορειβάτης και υπερμαραθωνοδρόμος Παναγιώτης Κωτρονάρος (έχει ανεβεί σε όλες τις μεγάλες κορυφές ανά την υφήλιο, συμπεριλαμβανομένου του Έβερεστ). Αλλά και πολλοί πολλοί άλλοι (Γιώργος Αφορδακός, Νίκος Ρασιδάκης, Μιχάλης Αφορδακός, Παύλος Τσαναβάρας, Παντελής Καμπαξής, Γεράσιμος Κοκοτός, Γιώργος Καραβίδας, Δήμος Μαγγίνας, Άρης Μιχελακάκης, Σταμάτης Παπαδάκης, Μανώλης Σηφάκης, Γιάννης Σαριδάκης, Μίλτος και Νίκος Καμπιτάκης, Ανδρέας Φωτάκης, Κώστας Δρόσος, Πέτρος Κρανιδιώτης, Βλάσης Καραβασίλης, Κατερίνα Φωτοπούλου, Αχλάτη Μαρίνα η καλύτερη Κρητικιά, χρόνος 1:44:40), παλαιότεροι και νεότεροι, όλοι με ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στο χώρο, τίμησαν με την παρουσία τους τους Δικταίους Αγώνες και τη φιλοξενία του Κρηταγενή Δία. Όσοι έχουν συμμετάσχει στο παρελθόν, κατανοούν πλήρως την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που προσπαθώ να περιγράψω – οι υπόλοιποι, εάν συμμετάσχουν μια φορά, είναι σίγουρο ότι θα επιστρέψουν…

Παρακάτω, παρατίθενται τα αποτελέσματα του πρώτου αγώνα, πίσω στα 1993.

Κλείνοντας αυτήν την μικρή ιστορική αναδρομή, θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε ξεχωριστά σε έναν πολύ ιδιαιτερο άνθρωπο, το όνομα του οποίου είναι άρρηκτα δεμένο με τους Δικταίους Αγώνες, κι εφέτος συμπληρώνονται 3 έτη από την απώλειά του. Ο αείμνηστος δάσκαλος Περικλής Πιταροκοίλης γεννήθηκε στο Ψυχρό το 1936, κι έφυγε από τη ζωή στις 20 Μαΐου 2018. Υπηρέτησε επί 40 έτη το χώρο της εκπαίδευσης, αποστρατεύτηκε με το αξίωμα του Επιθεωρητή και τίμησε στο έπακρο το λειτούργημά του. Δημιούργησε μια εξαίρετη οικογένεια με δυο παιδιά – ο γιος του Αντώνης είναι καρδιολόγος, ενώ η κόρη του Μαρία είναι καθηγήτρια μουσικής. Διετέλεσε πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Ψυχρού επί 20 χρόνια, και άφησε πίσω του έργο τεράστιο για τα πολιτιστικά και αθλητικά δρώμενα της περιοχής. Επί της προεδρίας του, οι Δικταίοι Αγώνες καθιερώθηκαν ως μια από τις σημαντικότερες αθλητικές διοργανώσεις τόσο σε τοπικό όσο και σε πανελλήνιο επίπεδο. Με σεμνότητα και ταπεινότητα έβαλε πολύ ψηλά τον πήχη, και έδωσε με το παράδειγμά του έμπνευση στους νεότερους να ακολουθήσουν τα χνάρια του. Όλοι όσοι είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε θα τον θυμόμαστε πάντα. Το έργο που άφησε πίσω του και η τεράστια ευγένειά του θα βρίσκεται πάντα στην καρδιά μας. Και εφέτος, στην γραμμή του τερματισμού θα λείψει σε όλους μας το βαθύ χαμόγελο και το εγκάρδιο χειροκρότημά του… Να είναι καλά εκεί που βρίσκεται! Την αγάπη μας και τις ευχές μας σε όλους τους οικείους του… Όπως επίσης δεν θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τους αείμνηστους Γιώργο Φραγκιαδάκη (πρωταθλητή Κρήτης), Γιώργο Παχάκη, Αντώνη Τριανταφυλλάκη, Δημήτρη Κοτζαμπασάκη και Νίκο Καλογεράκη. Όλοι τους φίλοι, όλοι τους αγωνίστηκαν σε αυτόν τον όμορφο αγώνα, και μπορεί να μη βρίσκονται πλέον εδώ, η ανάμνησή τους ωστόσο συνεχίζει μαζί μας…

 

Όσον αφορά στο αμιγώς αθλητικό κομμάτι, ισχύει ότι ισχύει και σε κάθε αγώνα αποστάσεων. Πριν τον αγώνα καταλήγουμε (χωρίς υπερβολές που ενέχουν ρίσκο, και με οδηγό το γνώθι σαυτόν…) στην επίδοση-στόχο, προσδιορίζουμε το μέσο ρυθμό που θα μας δώσει αυτήν την επίδοση, και φροντίζουμε στο πρώτο μισό του αγώνα να κινούμαστε κατάτι αργότερα από το συνολικό μέσο ρυθμό. Ο αγώνας ξεκινάει για όλους μετά το 10^ο χιλιόμετρο, απ’ όπου και ξεκινάμε να επιταχύνουμε, για να κορυφώσουμε στο τέλος. Βάσει αυτής της προσέγγισης προκύπτει κι ο παρακάτω εμπειρικός πίνακας περασμάτων, κι εύχομαι να αποτελέσει για όλους τους μετέχοντες πολύτιμο βοήθημα στην προσπάθειά τους.

Αγώνας χωρίς εκτιμήσεις και προβλέψεις για τους νικητές δεν γίνεται! Εκτιμώ λοιπόν ότι, ο «ανατροπέας» Γιάννης Ζερβάκης, που σύμφωνα με πληροφορίες θα αγωνιστεί, θα είναι ο νικητής στους 40^ους Δικταίους και θα προσπαθήσει να κάνει ατομικό ρεκόρ, ενώ ο Μανώλης Σηφάκης, θα τρέξει με την αγωνία να μετατίθεται στο αν θα κατέβει το 1:30’00’’, ή αν θα σταματήσει στο 1:31’00’’. Για να δούμε! Αισθητή θα είναι βέβαια και η απουσία του δόκτωρα Σταμάτη Παπαδάκη, που θα έκανε πιο αμφίρροπη τη μάχη για την πρώτη θέση… Στις κυρίες, και παρά την πίεση που θα δεχτεί από τη Χριστίνα Κατσουράκη, πρώτη θα είναι η φορμαρισμένη Ειρήνη Πευκιανάκη. Τώρα που πήρε φόρα, άντε πιάστε την! Εκτιμώμενη επίδοση το 1:45’00’’ (συν ή πλην 2 λεπτά). Ο Μανώλης Κωνσταντουλάκης, το τσακάλι του «Χοχλιού» θα πάρει τη δεύτερη θέση (με 1:33’30’’, συν ή πλην 1’30’’). Από εκεί κι έπειτα, μεγάλη «μάχη» αναμένεται μεταξύ του μεθοδικού Μαγκαφουράκη και του πάντα ήρεμου και γαλήνιου Χρήστου Πουρναρά (ο οποίος πρόσφατα έγινε και πατέρας – καλή ανατροφή Χρήστο!). Παρ’ ότι ανέτοιμοι και οι δυο, είναι σαφώς ικανοί για το 1:37’00’’ (συν ή πλην 1’30’’) – το ποιος θα υπερισχύσει θα κριθεί μετά τις ανηφόρες του 22^ου χιλιομέτρου, οπότε και θα φανεί ποιος έχει περισσότερα αποθέματα… Ο αντάρτης Κωστής Μανιουδάκης δείχνει να έχει ερωτευτεί την 4^η θέση (πάνω από 10 φορές!). Θα μπορέσει να πάρει διαζύγιο εφέτος;! Το 1:39’20 (συν ή πλην 1’30’’) τον περιμένει. Επίσης ο συναισθηματικός Γιώργος Μαστοράκης του εύχομαι καλή επιτυχία στο νέο ξεκίνημα στον Μαραθώνιο και στην πρώτη του εμφάνιση στο Λασίθι και χρόνο 1:35:30 (συν ή πλην 2 λεπτά). Ο καλός φίλος Χρήστος Κώνστας θα μπορέσει να σπάσει το 1:41’37’’ (ατ. ρεκόρ του γράφοντος); Ο πολύπειρος Θανάσης Μαρκάκης θα κάνει το 2:07’30’’ (συν ή πλην 2 λεπτά), κι ο καλός φίλος Αλέξανδρος Στεφανίδης θα κινηθεί στο 2:08’00’’ (συν ή πλην 2 λεπτά). Το παρόν θα δώσει για άλλη μια χρονιά κι ο υπογράφοντας – παρ’ ότι τα 66 χρόνια βαραίνουν σιγά σιγά, η ψυχή δεν ησυχάζει! Εκεί ακριβώς, στην ψυχή και την πείρα ποντάρω για μια καλή εμφάνιση, με στόχο τερματισμού το 2:36’00’’. Οψόμεθα… Το καθιερωμένο πριμ του γαλακτομπούρεκου περιμένει τον Γιάννη Ζερβάκη, μόνο αν σπάσει το ατομικό ρεκόρ, τους Μάνο Σηφάκη και Ειρήνη Πευκιανάκη με τον όρο να κατέβουν έστω κι ένα δευτερόλεπτο το 1:30’00 κι 1:44’00’’ αντίστοιχα.

Για το ίδιο πριμ, ο Χρήστος Κώνστας θα πρέπει να μου «σπάσει» το ρεκόρ (1:41’37’’) κι ο Μανιουδόκωστας να κερδίσει τον ένα εκ των Μαγκαφουράκη και Πουρναρά.

Και πάνω απ’ όλα – με το καλό να ανταμώσουμε, και να απολαύσουμε έναν όμορφο αγώνα!

ΥΓ: «Εξόδεψε ο φιλάργυρος παράδες στ’ όνειρό του, και το πρωί κρεμάστηκε από τον πολύ καημό του» Λαϊκή παροιμία

ΥΓ2: «Σκέφτομαι άρα υπάρχω» Καρτέσιος

Με τιμή, Στέφανος Αντωνάκης

Ηράκλειο, 18/08/2021