Οι δρομείς μπορούν συνήθως να τοποθετηθούν σε κάποιο «κουτί». Οι θαυμαστές και λάτρεις των μεγάλων αποστάσεων συχνά βάζουν διαφορές ετικέτες με επίθετα. «Πρωτοπόρος», «Ρεκορντμαν», «Τακτικιστής», «Επιθετικος», «Ανταγωνιστικός» και ένα σωρό ακόμη στη προσπάθεια τους να αποτυπώσουν την αθλητική διαδρομή του αγαπημένου τους δρομέα σε συνδυασμό με τα κυρίαρχα στοιχεία του χαρακτήρα του, εκ των οποίων πολλά αποτυπώνονται και στον αγώνα.

Όμως μερικοί δρομείς, η αλήθεια είναι ελάχιστοι, αψηφούν την κατηγοριοποίηση. Μάλιστα εκείνος δεν χωρά και σε κανένα «κουτί». Για την ακρίβεια δεν ταιριάζει με κανένα κουτί ή μπορεί να ταιριάζει και με όλα.

Υuki Kawauchi η Ιαπωνική «ατμομηχανή» που έχει παρασύρει στο πέρασμα της όλα τα ρεκόρ που θα μπορούσε να καταγράψει ένας... ερασιτέχνης δρομέας παγκόσμιας κλάσης.

Πίσω στο μακρινό πλέον 1987 τη χρονιά που ο Υuki ερχόταν στον κόσμο, νικητής στον ιστορικότερο Μαραθώνιο του κόσμου-μετά των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 1896-, εκείνον της Βοστώνης, αναδεικνυόταν για πρώτη φορά ένας Ιάπωνας. Χρειάστηκαν να περάσουν 31 χρόνια για να σημειωθεί κάτι αντίστοιχο και στη πρώτη θέση του βάθρου ανέβαινε ο 35χρονος σήμερα Kawauchi προκαλώντας «σεισμό» στην παγκόσμια δρομική κοινότητα που παρακολουθούσε έναν ερασιτέχνη δρομέα να γράφει την δική του σελίδα την ιστορία του παγκόσμιου Μαραθωνίου. Σε τρομερές συνθήκες με χαμηλές θερμοκρασίες και βροχή, κατάφερε να επικρατήσει της παγκόσμιας δρομικής ελίτ τινάζοντας στον «αέρα» κάθε άλλο προγνωστικό.

Ενώ όλοι οι άλλοι ελίτ δρομείς είναι επαγγελματίες αθλητές και το τρέξιμο είναι η δουλειά τους, ο Kawauchi μέχρι εκείνη περίοδο προπονούνταν νωρίς το πρωί, πήγαινε στη δουλειά για 8 ώρες και έτρεχε πάλι το βράδυ. Χωρίς χορηγίες, συμβόλαια με αθλητικές εταιρείες και προπονητικά επιτελεία. Απλώς συντροφιά με το μεγάλο του πάθος, το τρεξιμο. Όλα αυτά βέβαια μέχρι το 2018. Γιατί έκτοτε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι της παγκόσμιας αναγνώρισης ενώ έχουν μεσολαβήσει και περισσότεροι από 15 ακόμη τερματισμοί σε Μαραθώνιους αγώνες.

Τον Δεκέμβριο του 2020 έγινε ο πρώτος δρομέας στην παγκόσμια ιστορία που συμπλήρωσε 100 Μαραθωνίους με επιδόσεις κάτω από 2 ώρες και 20 λεπτά. Εκτός από τη αναγνώριση του ρεκόρ έχει πλέον εξελιχθεί σε επαγγελματία δρομέα, γεγονός το οποίο του έχει προσφέρει περισσότερο χρόνο χωρίς ωστόσο να αλλοιώσει τη φιλοσοφία του για το τρέξιμο.

 

13 χρόνια μετά τον πρώτο του τερματισμό σε Μαραθώνιο με επίδοση 2:19:26, - που σημαίνει ότι κατά μέσο όρο κάθε χρόνο συμμετέχει σε 10 Μαραθωνίους περίπου, αφού μετρά περισσότερους από 110 -, και ενώ πλέον έχει βελτιώσει κατά 12 λεπτά την ατομική του επίδοση σημειώνοντας τον Φεβρουάριο του 2021 χρόνο 2:07:27, ο Yuki Kawauchi μιλά αποκλειστικά στο Runbeat για αυτή τη ξέφρενη διαδρομή του στον μαγικό κόσμο του τρεξίματος. Αποκαλύπτει μέσα από τη φιλοσοφία του για το αγαπημένο του άθλημα, τα μυστικά που όχι μόνο τον διατηρούν σε υψηλό επίπεδο άλλα συνεχίζουν να τον βελτιώνουν παρά το γεγονός ότι βρίσκεται στο μέσο προς την 4η δεκαετία της ζωή του. Μας μιλά για το ρόλο της αποκατάστασης, της διατροφής και την αξία των easy runs και δεν διστάζει να μας παρουσιάζει το εβδομαδιαίο προπονητικό του πρόγραμμα για το οποίο φροντίζει ο ίδιος, αφού εδώ και χρόνια δεν διαθέτει προπονητή. Από τη συνέντευξή μας δεν θα μπορούσε να λείπει η Ελλάδα. Άλλωστε δύο κορυφαίοι Μαραθωνοδρόμοι της Ιαπωνίας καθώς και ένα στενό του συγγενικό πρόσωπο του έχουν δείξει το δρόμο για τον Μαραθώνιο της Αθήνας. Ο ίδιος μας εξηγεί ποιοι και γιατί του έχουν προτείνει να τρέξει στην αυθεντική διαδρομή αλλά και τι σκέφτεται ο ίδιος γι’ αυτό το ταξίδι.

Xρήστος Κώνστας: To Δεκέμβριο του 2020 έγινες ο πρώτος δρομέας στην ιστορία του Μαραθωνίου που συμπλήρωσε 100 Μαραθωνίους, όλους με επίδοση κάτω από δύο ώρες και είκοσι λεπτά, κερδίζοντας μια θέση στο βιβλίο γκίνες. Αλήθεια τι είναι για εσένα ο Μαραθώνιος και ποια η σχέση σου με τον χρόνο;

Yuki Kawauchi: Είναι η ζωή μου. Και είναι μια από τις τιμές μου. Το να τερματίζω τον Μαραθώνιο πάντα κάτω από τις 2 ώρες και 20 λεπτά είναι ο ελάχιστος στόχος μου.

Χ.K: Έχεις δηλώσει ότι μπορεί να μην είναι και τόσο δύσκολο να τρέξεις Μαραθώνιο κάτω από 2 ώρες και 20 λεπτά. Ακόμη κι αν συμφωνήσει κάποιος μαζί σου, σίγουρα δεν είναι εύκολο να τρέξεις σε αυτούς τους χρόνους για 100 φορές, έτσι δεν είναι;

Υ.K: Ναι! Πιστεύω ότι δεν είναι δύσκολο να το καταφέρει κάποιος έστω μια φορά. Αλλά 100 φορές δεν είναι εύκολο. Εάν καταφέρεις κάτι τέτοιο, σημαίνει ότι τρέχεις για πολλά χρόνια. Ταυτόχρονα πρέπει να αποτρέψεις τραυματισμούς για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το κυριότερο όμως είναι ότι πρέπει να διατηρήσεις το κίνητρό σου για μεγάλο χρονικό διάστημα.

X.K: Mε την εμπειρία που διαθέτεις πλέον για πόσα χρόνια ακόμη θεωρείς ότι θα μπορείς να τρέχεις Μαραθωνίους κάτω από 2 ώρες και 20 λεπτά;

Υ.Κ: Νομίζω ότι θα μπορώ να τρέξω κάτω από 2:20 για τουλάχιστον 15 χρόνια ακόμη.Τον περασμένο Δεκέμβριο εδώ στην Ιαπωνία ένας 49χρονος δρομέας τερμάτισε Μαραθώνιο σε λιγότερο από 2:20.Επομένως νομίζω οτι μπορώ να το κάνω και εγώ και να συνεχίσω με αυτές τις επιδόσεις έως αυτή την ηλικία.

 

X.K: Τρέχεις από έξι χρονών. Πως ξεκίνησες και τι αποτέλεσε έμπνευση για εσένα ώστε να φτάσεις σήμερα σχεδόν 30 χρόνια μετά να συνεχίζεις να βελτιώνεσαι ως δρομέας;

Υ.Κ: Όταν ήμουν 6 ετών, η μητέρα μου(η πρώτη του προπονήτρια) μου ζητούσε να τρέχω σε πλήρη ισχύ κάθε μέρα. Έτσι ξεκίνησα τη ζωή μου στο τρέξιμο. Το κίνητρό μου είναι να γνωρίσω τον κόσμο που δεν ξέρω. Καθώς δούλευα σκληρά και έγινα πιο γρήγορος, ο «κόσμος» μου επεκτάθηκε και αυτό μου άρεσε πάρα πολύ. Άρχισα να ταξιδεύω σε πολλά μέρη και να γνωρίζω πολλούς ανθρώπους και να τρώω πολλά νόστιμα γεύματα.

«Η ζωή μου άλλαξε πολύ με το τρέξιμο»

X.K: Το τρέξιμο είναι ένα άθλημα κατεξοχήν μοναχικό ωστόσο έχεις δηλώσει ότι αυτό το άθλημα σε έκανε εξωστρεφή άνθρωπο, πως συνέβη αυτό;

Υ.Κ: Καθώς γινόμουν πιο γρήγορος, άρχισα να ταξιδεύω σε πολλά μέρη .Ήθελα να μάθω περισσότερα για τον άγνωστο κόσμο. Η ζωή μου άλλαξε πολύ με το τρέξιμο.

X.K: Ανηφόρες και καιρικές συνθήκες καθόρισαν τον τίτλο σου στη Βοστώνη εκπλήσσοντας όλο τον κόσμο για την αναπάντεχη σου νίκη. Τελικά σου αρέσει να τρέχεις σε διαδρομές που είναι δύσκολες από όλες τις απόψεις;

Y.K: Koίταξε, είναι γεγονός ότι δεν έχω την ίδια ταχύτητα με τους δρομείς του 2:01 ή 2:02.Έτσι λοιπόν, μου αρέσουν περισσότερο οι δύσκολες διαδρομές όπως η Βοστώνη και η Νέα Υόρκη παρά οι επίπεδες και εύκολες διαδρομές. Η δύσκολη διαδρομή μου προσφέρει μεγάλα όνειρα.

X.K: Tι σκεφτόσουν κατά τη διάρκεια του αγώνα; Πίστευες ότι μπορούσες να τον κερδίσεις από την εκκίνηση ή προέκυψε κατά την εξέλιξη της κούρσας;

Υ.Κ: Στόχευσα εξαρχής σε μια απο τις τρεις πρώτες θέσεις. Δεν πίστευα ότι θα κέρδιζα στη Βοστώνη μέχρι την ημέρα του αγώνα.Αλλά σκέφτηκα ότι η νίκη ήταν μόνο 1% πιθανό με το δεδομένο οτι ο καιρός ήταν κρύος και βροχερός την ημέρα του αγώνα. Σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να τερματίσω στις τρεις πρώτες θέσεις στο heartbreak hill(το δυσκολότερο σημείο του Μαραθωνίου της Βοστώνης),αλλά δεν ήξερα αν θα κερδίσω μέχρι τη γραμμή του τερματισμού.

«Είναι σημαντικό να δημιουργήσετε μια ρουτίνα»

X.K: Τη χρονιά που κέρδισες τη Βοστώνη συμπλήρωσες 11 Μαραθωνίους σε 12 μήνες με εξαιρετικούς χρόνους, πώς τα καταφέρνεις να διατηρείσαι σε αυτό το υψηλό επίπεδο συνεχώς;

Υ.Κ: Είναι σημαντικό να δημιουργήσετε μια ρουτίνα βασισμένη στην εμπειρία προκειμένου να επιτύχετε αποτελέσματα επαναλαμβάνοντας πολλούς μαραθωνίους. Είναι απαραίτητο να προσαρμόσετε την αποκατάσταση σας με την προπόνηση ανάλογα με τον βαθμό καταπόνησης σας.

 

X.K: Από το 2018 μέχρι σήμερα τι έχει αλλάξει στη δρομική σου διαδρομή; Καταρχήν έγινες επαγγελματίας αθλητής, τι σημαίνει αυτό και πόσο διαφοροποίησε τη καθημερινότητα σου με πριν;

Υ.Κ : Πλέον έχω χρόνο και κατάφερα να κάνω πολλά πράγματα. Συντήρηση σώματος, προπόνηση σε μεγάλο υψόμετρο, συμμετοχές σε πολλά event αθλητικά και μη (συμπεριλαμβανομένων και ομιλιών σε εκδηλώσεις που με προσκαλούν) και πολλά άλλα.

X.K: Πολλοί ερασιτέχνες δρομείς που έχουν δημιουργήσει επαγγελματικά και οικογενειακά δηλώνουν αδυναμία πολλές φορές να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις ενός προπονητικού προγράμματος, όχι γιατί δεν θέλουν αλλά γιατί δεν βρίσκουν το χρόνο που θα ήθελαν ανάμεσα σε δουλειά, οικογένεια και κοινωνικές υποχρεώσεις. Εσύ πριν γίνεις επαγγελματίας είχες εργασία πλήρους απασχόλησης 8 ωρών , πως τα κατάφερνες; Ποια είναι τα μυστικά για να καταφέρει ένας ερασιτέχνης δρομέας να είναι ανταγωνιστικός αθλητικά αλλά ταυτόχρονα να μπορεί να ανταποκρίνεται και τις υπόλοιπες υποχρεώσεις της καθημερινότητας του; 

Υ.Κ: Όλα σχετίζονται με το να επικεντρωθείτε στην προπόνηση μια φορά κάθε ημέρα. Και συνήθως η πρακτική μου είναι το τζόκινγκ(extremely easy runs) 5 ημέρες την εβδομάδα. Το τζόκινγκ είναι εύκολη προπόνηση. Και όταν ήμουν απασχολημένος, μπορούσα επίσης να τρέχω από (ή σε) χώρο εργασίας μετά (ή πριν) την ώρα της δουλειάς. Έκανα μόνο μια σκληρή προπόνηση (π.χ. διαλειμματική προπόνηση, tempo κτλ) 1 φορά την εβδομάδα και συνήθως έκανα αγώνες και τρέξιμο σε μονοπάτι τα Σαββατοκύριακα. Ο αγώνας του Σαββατοκύριακου είναι η καλύτερη προπόνηση για μένα. Καταλαβαίνεις ότι δούλευα σκληρά μόνο δύο φορές την εβδομάδα, οπότε νομίζω ότι μπορούσα να συνεχίσω να τρέχω για μεγάλο χρονικό διάστημα ακόμα κι αν συμμετείχα σε πολλούς αγώνες.

X.K: Ως ερασιτέχνης δρομέας δεν είχες προπονητή, εξακολουθείς και τώρα να προπονείσαι μόνος σου;

Υ.K: Είχα προπονητή (συμπεριλαμβανομένης της μητέρας μου) ή δάσκαλο μέχρι τα 23 μου από 6 χρονών. Αλλά το καλοκαίρι του 2010 λόγω των πολύ ζεστών συνθηκών καταπονήθηκα υπερβολικά. Δεν μπορούσα να τρέξω με το προπονητικό πλάνο του προπονητή μου. Έτσι άφησα τον προπονητή μου. Εκείνη την εποχή, παρατήρησα ότι μπορούσα να φτιάξω το δικό μου πρόγραμμα προπόνησης. Παρατήρησα ότι είναι διασκεδαστικό και δωρεάν. Αυτό ήταν υπέροχο για μένα. Κάπως έτσι έφτασα έξι μήνες μετά να τρέξω 2:08:37 στον μαραθώνιο του Τόκιο του 2011.Εκτοτε εξακολουθώ να ¨χτίζω¨ το πρόγραμμα προπόνησής μου. Κατέληξα ότι είναι πολύ σημαντικό για να απολαμβάνω τη ζωή μου στο τρέξιμο.

«Σπάνια πηγαίνω στο γυμναστήριο»

Χ.Κ: Ποιος είναι ο ρόλος της μυϊκής ενδυνάμωσης στο προπονητικό σoυ πρόγραμμα; Είσαι στο γυμναστήριο και τους 12 μήνες το χρόνο; Τι είδους ενδυνάμωση κάνεις και τι είδους ασκήσεις;

Υ.Κ: Σπάνια πηγαίνω στο γυμναστήριο. Συνήθως κάνω ενδυνάμωση κορμού, κοιλιακών και ραχιαίων, και ασκήσεις με λάστιχα και το βάρος του σώματος. Μάλιστα από τότε που άρχισα να φοράω παπούτσια από άνθρακα(carbon plate shoes), άρχισα να κάνω και ασκήσεις δικεφάλων στα πόδια. Οι ασκήσεις δικεφάλων είναι πολύ σημαντική προπόνηση για όσους τρέχουν με παπούτσια που έχουν ανθρακόνημα.

X.K: Υπάρχουν δύο βασικές προπονητικές προσεγγίσεις για τον ρυθμό στα easy runs. Η προσέγγιση ότι τα εύκολα τρεξίματα πρέπει να είναι πραγματικά εύκολα ακόμα και περισσότερο από 1-1:30 λεπτό από τον ρυθμό του μαραθωνίου και η προσέγγιση ότι τα εύκολα τρεξίματα πρέπει να είναι κοντά στον ρυθμό του μαραθωνίου, ίσως 20 -40 δευτερόλεπτα πιο αργά. Ποια εκδοχή ακολουθείς και γιατί;

Υ.Κ: Συνήθως ακολουθώ το πραγματικά εύκολο τρέξιμο. Τρέχω με καλό ρυθμό και επικεντρώνομαι στο να επιταχύνω τα τελευταία 1-2 χλμ. Ο τελευταίος ρυθμός με οδηγεί στη νίκη. Θεωρώ οτι δεν είναι easy pace όταν από τον ρυθμό με τον οποίο τρέχεις δεν μπορείς να συνεχίσεις να ανεβάσεις ρυθμό. Ένας δρομέας που δεν έχει υπομονή δεν θα είναι δυνατός δρομέας ακόμα κι αν γίνει γρήγορος δρομέας. Οι τραυματισμοί και οι «αποτυχημένες» προπονήσεις θα αυξηθούν επίσης αν δεν σέβεσαι το ρυθμό.

X.K: Δώσε μας μια εικόνα του εβδομαδιαίου προπονητικού σου προγράμματος;

Y.K: Τετάρτη /Προπόνηση ταχύτητας, είτε διαλειμματική (π.χ. 10x1000) ή δυνατό tempo σύντομης διάρκειας (π.χ. 4000 με σταθερό ρυθμό+1000 αγωνιστικό ρυθμό)

Σάββατο/Steady run ή Long running ή trail running (εκτός κι αν την Κυριακή έχω αγώνα)

Κυριακή/ Αγώνας ή Long Run ή trail running

Δευτέρα-Τρίτη-Πέμπτη-Παρασκευή/Easy run με ρυθμό 5:00/km και ο χιλιομετρικός όγκος φθάνει κατά μέσο όρο τα 20km/ημέρα.

Χ.Κ: Όλοι συμφωνούν ότι η ξεκούραση και η αποκατάσταση είναι μέρος της προπόνησης. Πώς επιλέγεις να ξεκουραστείς. Τι κάνεις κατά τη διάρκεια της ημέρας; Τι περιλαμβάνει ένα τυπικό 24ωρο;

Υ.Κ: Θα κάνω ένα διάλειμμα όταν νιώσω ότι είμαι κουρασμένος. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες ημέρες που παίρνω ρεπό. Η ανάρρωσή μου είναι «Οnsen» (θερμή πηγή).Πηγαίνω συχνά στο «Όνσεν».Επαναλαμβάνω κρύο ντουζ μεταξύ «Όνσεν» και νερού μετά από σκληρή προπόνηση και αγώνα. Χρησιμοποιώ επίσης σάουνα αντί για "onsen".Ενώ κάνω βελονισμό και μασάζ. Επιπλέον, φροντίζω το σώμα μου και στο σπίτι με μασάζ και χαμηλές συχνότητες (ηλεκτροδιέγερση).Όλα αυτά γιατί φοβάμαι τυχόν τραυματισμό. Δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω αναλγητικό έμπλαστρο ή κρέμα ινδομεθακίνης (μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο) επειδή το δέρμα μου είναι αδύναμο και έτσι τα αποφεύγω.

X.K: Παίρνεις πρωινό πριν την πρωινή προπόνηση;     

Y.K.: Τρώω μόνο κάρυ πριν το βράδυ του αγώνα. Φυσικά δεν τρώω περίεργα φαγητά για λίγες μέρες πριν τον αγώνα. Τελειώνω το φαγητό τουλάχιστον 3 ώρες πριν τον αγώνα. Τρώω πρωινό πριν την προπόνηση.

«Συνήθως δεν ξεκουράζομαι εντελώς μετά τον αγώνα»

X.K: Μετά την ολοκλήρωση μιας αγωνιστικής προετοιμασίας και του αγώνα, ποιο πρωτόκολλο αποκατάστασης ακολουθείς; Απέχεις εντελώς από το τρέξιμο και για πόσο καιρό ή δεν σταματάς και κάνεις ενεργητική αποκατάσταση με εύκολα τρεξίματα;

Y.K: Συνήθως δεν ξεκουράζομαι εντελώς μετά τον αγώνα. Αν ο αγώνας είναι 5.000 μέτρα εως και Ημιμαραθώνιος δεν σταματάω καθόλου τη προπόνηση. Παίρνω μια ή δύο μέρες ρεπό όταν έχω πόνο μετά από έναν μαραθώνιο. Αν συνεχίσω να προπονούμαι μετά από μαραθώνιο συνήθως για 1-3 μέρες μειώνω τον χιλιομετρικό όγκο που συνηθίζω να τρέχω. Δηλαδή απο 20km/ημέρα σε 12km έως 15km/ημέρα.

 

X.K: Τι προτιμάς για τη καθημερινή διατροφή σου;

Y.K: Μου αρέσει το κρέας και τα λαχανικά.

X.K: Ποια είναι η γνώμη σου για τα συμπληρώματα (πρωτεΐνες, ηλεκτρολύτες, υδατάνθρακες κλπ);

Y.K: Συχνά πίνω συμπλήρωμα πρωτεΐνης μετά από σκληρή προπόνηση και αγώνα.

Χ.Κ.: Ποιος είναι ο ρόλος της οικογένειας για έναν δρομέα. Έχεις δηλώσει ότι η οικογενειακή υποστήριξη μπορεί να μεταμορφώσει έναν δρομέα και γι' αυτό θέλεις να παντρευτείς. Τι πιστεύεις ότι θα κερδίσεις από έναν γάμο;

Υ.Κ.: Είναι πολύ σημαντικός ο ρόλος της. Εάν η οικογένειά σε καταλαβαίνει τότε η οικογένειά σου θα σου δώσει μεγάλη δύναμη στο τρέξιμό σου.Η γυναίκα μου είναι επίσης δρομέας. Το ατομικό της ρεκόρ είναι 2:31:39 (μαραθώνιος) και 1:11:03 (ημιμαραθώνιος). Με το να παντρευτώ, απέκτησα μια σύντροφο για να τρέξω και έναν ισχυρό υποστηρικτή. Χωρίς τη βοήθειά της, δεν θα είχα καταφέρει να κάνω ατομικό ρεκόρ(2:07:27)στο Μαραθώνιο το 2021.

«Στόχος να ξαναανέβω στο βάθρο των νικητών σε Major Mαραθώνιο»

Χ.Κ: Ποιοι είναι οι στόχοι σoυ για το 2022, πότε και πού σκοπεύεις να αγωνιστείς;

Y.K: Οι επόμενοι στόχοι μου είναι να σπάσω τις 2 ώρες και 7 λεπτά καθώς και να ξαναανέβω στο βάθρο των νικητών σε Major Mαραθώνιο.

 

«Νομίζω ότι κάποτε θα τρέξω στον μαραθώνιο της Αθήνας»

Χ.Κ: Yuki, αφού σε ευχαριστώ για αυτή την ενδιαφέρουσα συνέντευξη και τον χρόνο που μας έδωσες, θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι τελευταίο. Στην Ελλάδα συνήθως λέμε τo εξής: «Αν θέλεις να τρέξεις 42 χιλιόμετρα, μπορείς να το κάνεις οπουδήποτε στον κόσμο. Εάν, όμως, θέλεις να τρέξεις Mαραθώνιο, μπορείς να το κάνεις μόνο στην Αθήνα». Όπως ξέρεις, είσαι αφοσιωμένος σε ένα άθλημα που οι ρίζες του βρίσκονται στην ιστορία της αρχαίας Ελλάδας και στη μάχη του Μαραθώνα. Ενώ το μεγαλύτερο όνειρο για κάθε αθλητή είναι να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες που γεννήθηκαν επίσης εδώ. Όλοι οι δρόμοι λοιπόν οδηγούν στην Ελλάδα (γέλια). Θα σκεφτείς ποτέ να συμμετάσχεις στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας; Είναι μια από τις δυσκολότερες διαδρομές στον κόσμο με τουλάχιστον 10 χιλιόμετρα ανηφορικές κλήσεις, ωστόσο έχει ιστορία 2.500 ετών, όταν δηλαδή άρχισαν όλα να διαμορφώνουν για τον σημερινό κόσμο του Μαραθωνίου.

Y.K: Ναι, νομίζω ότι κάποτε θα τρέξω στον μαραθώνιο της Αθήνας. Έχω ακούσει για αυτή την υπέροχη χώρα από 2 Ιάπωνες θρύλους του μαραθωνίου. Ο ένας είναι ο Mizuki Noguchi, χρυσός Ολυμπιονίκης του Μαραθωνίου Αθηνών το 2004.Ο άλλος είναι ο Kenji Kimihara, (σημ. συμμετείχε το 1969 στον κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας), ο αργυρός Ολυμπιονίκης του Μαραθωνίου της Πόλης του Μεξικού το 1968. Αλλά και ο μικρότερος αδερφός μου ο Κόκι έχει τρέξει στην Αθήνα και μου επιβεβαίωσε και εκείνος ότι ήταν υπέροχη εμπειρία!