Ο Γιάννης Κουτσουράδης κατάφερε πριν από λίγες ημέρες να κάνει υπερήφανη τόσο την κοινότητα της Χίου όσο και όλης της Ελλάδας, καταφέρνοντας να τερματίσει στην πρώτη θέση του πολύ δύσκολου αγώνα τριάθλου, The Ultraman Challenge Israel 2023 που έγινε στο Ισραήλ. Ο Χιώτης αθλητής που ασχολείται τα τελευταία χρόνια με το τρίαθλο και τους αγώνες βουνού, σημείωσε ακόμα μία σημαντική διάκριση, η οποία έρχεται να προστεθεί στο πλούσιο βιογραφικό του.

 

Μεταξύ άλλων, ο Γιάννης Κουτσουράδης που εργάζεται ως Καπετάνιος σε πλοίο μεταφοράς φυσικού αερίου και λείπει μεγάλο μέρος του χρόνο από την Ελλάδα και το σπίτι του, έχει τερματίσει σε οκτώ αγώνες extreme τριάθλου στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Austrian Xtreme, Olympus-X, κ.α.) ενώ έχει και οκτώ τερματισμούς σε full distance αγώνες Ironman (Λανθαρότε, Μαγιόρκα, Νότια Αφρική, κ.α.). Ο Έλληνας αθλητής έχει αγωνιστεί και σε αγώνες 100 μιλίων, ενώ έχει και το ρεκόρ κούρσας στον αγώνα Olympus-X.

Ο Γιάννης Κουτσουράδης παραχώρησε μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο Runbeat, από την Κύπρο όπου βρίσκεται, και αναφέρθηκε τόσο στον αγώνα του Ισραήλ, όσο και στην δική του πορεία στον αθλητισμό.

Όπως αναφέραμε και νωρίτερα, ο Γιάννης είναι Καπετάνιος, με τον αθλητισμό να είναι το hobby του. Ο ίδιος μάλιστα πραγματοποιεί προπονήσεις εν πλω, τον καιρό που δεν βρίσκεται στην στεριά, για να μπορεί να λαμβάνει μέρος στους δύσκολους αγώνες. «Το επάγγελμα δεν αλλάζει. Το hobby είναι hobby, αλλά πρέπει να βρούμε και τους πόρους» λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος στο Runbeat. «Γενικά μου αρέσουν οι αγώνες που έχουν περισσότερη περιπέτεια. Μου αρέσουν οι αγώνες βουνού, κάνω και τρίαθλο, μεγάλους αγώνες και κανονικούς, Ironman».

«Δεν έκανα αθλητισμό από μικρός, είχα παραπάνω κιλά και σιγά σιγά άρχισα να ασχολούμαι»

Ο Γιάννης Κουτσουράδης δεν ξεκίνησε από μικρός τον αθλητισμό, καθώς όπως τονίζει, η πρώτη του ουσιαστική επαφή ήταν στα 33 του.

«Δεν έκανα αθλητισμό από μικρός. Ξεκίνησα αφού έκανα το πρώτο μου παιδί, τον γιο μου. Στα 33 μου ξεκίνησα ουσιαστικά να ασχολούμαι με τον αθλητισμό, πριν δεν έκανα κάτι, ούτε αθλητής ήμουν, και παραπάνω κιλά είχα. Στην Χίο ξεκίνησα, από όπου κατάγομαι και μένω, κάνοντας λίγο mountain bike στην αρχή, άρχισα να τρέχω δειλά δειλά, έτρεξα μαραθώνιο, ξεκίνησα κούρσες brevet στο ποδήλατο.

Κολυμβητής δεν ήμουν καθόλου, έμαθα μεγάλος να κολυμπάω. Το έχω πετύχει τα τελευταία 1-2 χρόνια να μάθω να κολυμπάω, νομίζω ότι είναι ένα άθλημα που πρέπει να μάθεις από μικρός. Τώρα μία δεκαετία έχω καταφέρει αρκετά πράγματα».

«Η περισσότερη προπόνηση γίνεται εν πλω»

Το εντυπωσιακό με τον «Καπετάνιο» είναι ότι παρότι λείπει για πάνω από 4 μήνες από το σπίτι λόγω της δουλειάς του, συνεπώς αναγκάζεται να προπονείται εν πλω. Αυτό σημαίνει ότι βρίσκει τρόπους να προπονείται στο πλοίο, τόσο στο τρέξιμο, όσο και στο ποδήλατο και την κολύμβηση.

«Στην Χίο μένω, αλλά η περισσότερη προπόνηση γίνεται εν πλω. Η προπόνησή μου γίνεται στατικά. Το πλοίο έχει μία πολύ μικρή πισίνα, κι εκεί πραγματοποιώ τις προπονήσεις μου. έχω δεμένους τους αστραγάλους μου και κολυμπώ στατικά. Η πισίνα είναι 4 μέτρα στο μήκος και 3 μέτρα στο πλάτος. Το ποδήλατο γίνεται σε trainer πάνω, και το τρέξιμο σε διάδρομο, ενώ όταν το επιτρέπει ο καιρός μπορώ να βγω και γύρω στο πλοίο να τρέξω. Πράγμα το οποίο είναι δύσκολο, γιατί εάν έχει κακό καιρό, όλα αυτά είναι απαγορευτικά».

Δείτε πως προπονείται στο κολύμπι εν πλω ο Γιάννης Κουτσουράδης στο παρακάτω βίντεο:

«Ουσιαστικά ταξιδεύω 4-5 μήνες και άλλους 4-5 μήνες κάθομαι στην στεριά. Αυτό είναι το πρόγραμμά μου. Στην στεριά έχω χρόνο για να δω την οικογένειά μου. Γενικότερα στην στεριά προσπαθώ να έχει περάσει ένα διάστημα ενός μήνα πριν τον πρώτο αγώνα που θα κάνω, για να μπορώ να προσαρμοστώ, να τρέξω. Θέλω κάποιο χρόνο για να εγκλιματιστώ όταν φεύγω από το πλοίο».

Ο αγώνας στο Ισραήλ

Ο αθλητής από την Χίο ήταν ο μεγάλος νικητής του The Ultraman Challenge Israel 2023 με χρόνο 24:50:09, με τον δύσκολο τριήμερο αγώνα να περιλαμβάνει 10 χιλιόμετρα κολύμβησης, 420 χιλιόμετρα ποδήλατο και 84,4 χιλιόμετρα τρέξιμο. Ο ίδιος μίλησε για την εμπειρία του στο Runbeat:

«Η διοργάνωση του Ultraman ήταν πάρα πολύ καλή παρόλο που ήταν 20 συμμετοχές. Ξεκινήσαμε 13 τελειώσαμε 7. Ήταν μία από τις πιο ωραίες διοργανώσεις, αρκετά πλούσια. Φανταστείτε ήταν 50 εθελοντές, μπορεί και παραπάνω, για να τρέξουμε 20 άτομα.

 

Για τον αγώνα στο Ισραήλ έκανα παραπάνω ώρες προπόνησης. Σίγουρα 3 με 4 ώρες κάθε μέρα. Μία μέρα μπορεί να ήταν και πιο χαλαρή, αλλά γενικά έκανα 3ωρες και 4ωρες προπονήσεις. Υπήρξαν κάποια μυοσκελετικά θέματα, κάποιες φυσιοθεραπείες. Οι τελευταίοι δύο μήνες της προετοιμασίας ήταν αρκετά απαιτητικοί.

Στο Ultraman έκανα στάνταρ γύρω στα 200 με 250 χιλιόμετρα την εβδομάδα ποδήλατο κατά μέσο όρο, και περίπου 70 χιλιόμετρα τρέξιμο, στο peak της προπόνησης.

Το στοίχημα ήταν εξ αρχής το κολυμβητικό κομμάτι, στο οποίο για να πω την αλήθεια δεν είχα καμία εμπειρία. Έχω κάνει Ironman, εκεί είναι γύρω στα 4 χιλιόμετρα η κολύμβηση, τώρα ήταν 10. Ήταν κάτι πολύ καινούριο για εμένα. Έκανα πιο πριν μία προπόνηση, σε πισίνα, περίπου 7 χιλιόμετρα. Πήρα μία εμπειρία και κατά κάποιο τρόπο νίκησα τον φόβο μου με την απόσταση. Η λίμνη στο Ισραήλ ήταν 17 βαθμούς, υπήρχε λίγο ο φόβος να μην κρυώσω, ήταν κάποιες αποφάσεις που είχαν άγχος. Δόξα τον Θεό πήγαν όλα καλά, είχα και έναν τραυματισμό στον ώμο, ευτυχώς δεν με ενόχλησε. Είχα επίσης έναν τραυματισμό στον γλουτό, δεν ενοχλήθηκα.

Και οι τρεις μέρες πήγαν ανέλπιστα καλά, γιατί βγήκα πρώτος και τις τρεις μέρες. Δεν το περίμενα να πήγαινε έτσι, δούλεψαν όλα πολύ καλά. Σίγουρα το κολύμπι ήταν αυτό που με ανησυχούσε παραπάνω. Η πρώτη μέρα ήταν καλή, είχε καλές θερμοκρασίες. Όσο κατεβαίναμε μετά προς τη Νεκρά Θάλασσα, στο ποδήλατο, την δεύτερη μέρα στα 275 χιλιόμετρα, οι πρώτες ώρες ήταν καλές, μετά άρχισε να ανεβαίνει η θερμοκρασία αρκετά, πήγε και μέχρι 28-30 βαθμούς. Μέχρι τα 200 χιλιόμετρα πήγαινα καλά, είχα και καλό average ταχύτητας, πήγαινα και για ρεκόρ κούρσας, όπως μου έλεγαν. Μετά τα 200 χιλιόμετρα γύρισε αντίθετα ο αέρας και με δυσκόλεψε, κουράστηκα και λίγο. Έπεσαν οι τόνοι και οι ταχύτητες. Πάλι βγήκα πρώτος βέβαια, γιατί όταν αλλάζει ο καιρός αλλάζει για όλους και όχι μόνο για εσένα. Καλά πήγε και αυτή η μέρα.

Την τρίτη μέρα ήταν το τρέξιμο, τα 84 χιλιόμετρα, ευτυχώς δεν με ενόχλησε ο τραυματισμός μου. Ουσιαστικά δύο κύκλοι, δύο μαραθώνιοι, με το τρέξιμο να είναι σε άμμο και σε χώμα, με την θερμοκρασία να φτάνει και τους 32 βαθμούς. Είχα το support μου όμως, που ήταν πολύ σημαντικό.

Πήγαν όλα πολύ καλά. Στον διπλό μαραθώνιο περίμενα να κάνω 8 ώρες, τελικά έκανα και 10 λεπτά λιγότερα, 7:50, ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Μαζί μου ήταν ο προπονητής μου, Γιάννης Τζανετάκης και ο κουμπάρος μου, Βασίλης Μαυροπάνος, που ήρθε για πρώτη φορά μαζί και ήταν εξαιρετικός, με βοήθησε πάρα πολύ. Χρειάζονται minimum δύο άτομα σε τέτοιους αγώνες, και πρέπει να τα βρεις. Να μπορούν να αναλάβουν τα δικά τους έξοδα, γιατί εγώ δεν μπορώ να τα αναλάβω όλα. Αν δεν υπάρχουν κι αυτοί, δεν μπορείς να πας σε τέτοιους αγώνες. Επειδή δεν υπάρχουν σπόνσορες, είναι όλα τα έξοδα δικά μας».

«Δεν με ενδιαφέρει αν θα βγω πρώτος ή δεύτερος, θέλω να μου μείνει μία καλή ανάμνηση»

Όπως μας είπε, στον αγώνα του Ισραήλ πήγαν όλα καλά και κατάφερε να βγει στην πρώτη θέση πραγματοποιώντας μία εξαιρετική εμφάνιση. Ο Γιάννης Κουτσουράδης όμως τονίζει ότι η κατάταξη δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά η εμπειρία του αγώνα και οι αναμνήσεις που μένουν.

«Δεν με ενδιαφέρει η κατάταξη. Δεν μπαίνω ποτέ σε έναν αγώνα για να μπω στο βάθρο, μπαίνω γιατί θέλω να τελειώσω. Μπαίνω για να αγωνιστώ για τον εαυτό μου. Πολλοί μπορεί να νομίζουν ότι το λέω έτσι, αλλά εγώ έτσι είμαι πάντα, θέλω να αγωνιστώ και να είμαι ευχαριστημένος εγώ. Δεν με ενδιαφέρει αν θα βγω πρώτος ή δεύτερος, θέλω να μου μείνει μία καλή ανάμνηση. Δεν έχω κανένα DNF προς το παρόν δόξα το Θεό. Ήρθε η πρώτη θέση στο Ισραήλ, και καλώς ήρθε. Αλλά δεν ήταν και αυτός ο πρώτος μου σκοπός».

 

Όπως είναι φυσικό, ένας αθλητής σε αυτό το επίπεδο δεν μπορεί να συνεχίσει εάν δεν έχει την υποστήριξη της οικογένειάς του.

«Η οικογένειά μου έχει υπομονή, αλλά και άγχος για τους μεγάλους αγώνες. Η γυναίκα μου πάντα με στηρίζει σε αυτά, πάντα έχω την αμέριστη συμπαράστασή της. Δεν υπάρχει ποτέ γκρίνια, με στηρίζει σε αυτό που κάνω. Τώρα να έρθουν όλοι μαζί εκεί που πάω δεν γίνεται είναι δύσκολο. Η οικογένειά μου το έχει συνηθίσει αυτό γιατί το κάνω αρκετά χρόνια. Τα παιδιά μου είναι μικρά. Έχω ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι που είναι 6 και 12. Έχουν επαφή με αυτό που κάνω όλα αυτά τα χρόνια, το έχουν συνηθίσει».

Αναφορικά με τα επόμενα σχέδιά του, ο Γιάννης Κουτσουράδης τονίζει:

«Πάντα υπάρχουν επόμενα σχέδια. Κάτι για extreme τρίαθλο σκέφτομαι, έχω πάει στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Ironman στην Γιούτα. Θα ήθελα να πάω και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο extreme τρίαθλο που γίνεται στη Νορβηγία. Υπάρχουν πολύ πιο σκληρά extreme τρίαθλα, αλλά το παγκόσμιο πρωτάθλημα γίνεται στη Νορβηγία.

Το έχω σαν επόμενο στόχο, αν κάτσει, είμαστε γεροί, θα το ήθελα. Τώρα τέλος του μήνα θα φύγω, για να ταξιδέψω, θα γυρίσω αρχές Αυγούστου. Οπότε σκέφτομαι για ένα extreme τρίαθλο στις αρχές του Σεπτεμβρίου και εάν είμαι καλά, θα τρέξω το Ultra, τα 160 χιλιόμετρα του Παρανεστίου, στη Ροδόπη. Δεν έχω κλείσει κάτι ακόμα, αλλά αυτά έχω στο μυαλό μου».

«Τα ανθρώπινα όρια είναι ανεξερεύνητα»

Κλείνοντας τη συνέντευξή του στο Runbeat, Γιάννης που εξερευνεί διαρκώς τα όριά του, έστειλε το δικό του μήνυμα.

«Τα ανθρώπινα όρια είναι ανεξερεύνητα. Εφόσον μπορώ να το κάνω εγώ, μπορούν πολλοί. Δεν είναι εύκολο. Όσο πιο δύσκολο για εμένα, τόσο πιο μεγάλη η ευχαρίστηση. Ο αθλητισμός είναι ωραίος, είναι ωραίο να εξερευνείς τα όρια του ανθρώπου. Κάποια στιγμή σε καταβάλει το σώμα, και σε πάει η ψυχή. Γνωρίζεις τον εαυτό σου και τα όριά σου».