Έχοντας μεγαλώσει σε αθλητική οικογένεια ο Γιώργος Κονιαράκης ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Ο πατέρας του, που μεγάλωσε και γεννήθηκε σε ένα χωριό κοντά στη Χαλκίδα της Εύβοιας, ήταν παλαιστής στην ελληνορωμαϊκή και η Κύπρια μητέρα του ήταν σφαιροβόλος και μάλιστα είχε συμμετάσχει και στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992.

Με δεδομένο ότι δεν υπήρχαν σύλλογοι πάλης στην Κύπρο όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Γιώργος Κονιαράκης η ασχολία του με τις ρίψεις ήταν σχεδόν μονόδρομος. Ήταν εξάλλου ο πρώτος αθλητής της μητέρας του, η οποία είχε μία πρόταση να ασχοληθεί με την προπονητική κι έτσι βρέθηκε και ο ίδιος στα στάδια. Το μόνο διαφορετικό ήταν ότι ο ίδιος επέλεξε τη δισκοβολία και όχι τη σφαιροβολία. «Ήμουν ο πρώτος αθλητής της μητέρας μου. Ξεκίνησα μαζί της να ασχολούμαι με το δίσκο γιατί διέκρινε ότι ήμουν καλός στο συγκεκριμένο αγώνισμα», τονίζει στο runbeat.gr.

Χρειάστηκε να κυλήσουν πολλά χρόνια και πολλές ώρες προπόνησης για να φτάσει πριν από λίγες μέρες να κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο Ρίψεων στο Σπλίτ της Κροατίας με βολή 59,31μ. Μια επίδοση που ήταν παράλληλα νέο παγκύπριο ρεκόρ κάτω των 23 ετών.

Ο Γιώργος Κονιαράκης όμως πέραν από δισκοβόλος είναι και ένα παιδί που αγαπά τη μάθηση και θέτει υψηλούς στόχους και στην επαγγελματική του ζωή. Τα τελευταία δύο χρόνια είναι φοιτητής στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, ζει στο Ηράκλειο, προπονείται υπό τις οδηγίες του παλαίμαχου δισκοβόλου, Σπύρου Αραμπατζή και ονειρεύεται ότι θα καταφέρει να ολοκληρώσει την απαιτητική σχολή της ιατρικής και παράλληλα να διακριθεί στη δισκοβολία.

Ο νεαρός ρίπτης είχε θέσει από νωρίς τους στόχους του και γι’ αυτό και αναζητούσε το κατάλληλο μέρος που θα μπορούσε να συνδυάσει την ιατρική και τον πρωταθλητισμό. Όπως μας εξηγεί, «είχαν έρθει πιο παλιά στο Ηράκλειο δρομείς από την Κύπρο για προετοιμασία και στο Παγκρήτιο Στάδιο ο προπονητής που τους συνόδευε ο Κυριάκος Κυριακού γνώρισε τον Σπύρο τον Αραμπατζή και μάλιστα είχε κάνει και σεμινάριο στα παιδιά του συλλόγου που έχει ο Σπύρος. Τότε εγώ πήγαινα ακόμα Λύκειο, αλλά ο Κυριάκος ήξερε ότι ήθελα να σπουδάσω ιατρική και επειδή στο Ηράκλειο υπάρχει σχολή ρώτησε τον Σπύρο εάν θα τον ενδιέφερε να με προπονεί. Όλα αυτά είχαν γίνει πριν καν εγώ δώσω εξετάσεις και καταφέρω να περάσω στην ιατρική. Ο Σπύρος μετά είχε έρθει το καλοκαίρι στην Κύπρο, εγώ ήμουν στρατό τότε. Κάναμε μία πρώτη συζήτηση. Έτσι έγινε η πρώτη επαφή. Όταν γνωριστήκαμε δεν ξέραμε καν εάν θα κατάφερνα να περάσω στην ιατρική».

Το πείσμα, η θέληση και το διάβασμα οδήγησαν τον Γιώργο Κονιαράκη στην ιατρική σχολή του Ηρακλείου και μάλιστα χωρίς να εγκαταλείψει τον αθλητισμό. «Σαν μαθητής ήμουν στο αθλητικό σχολείο. Το προνόμιο που είχαμε ως μαθητές είναι ότι κάναμε έξτρα προπονήσεις καθώς είχαμε τρεις πρωινές. Το θέμα διαβάσματος ήταν αρκετά δύσκολο, αλλά για μένα δεν είναι αδύνατο. Όταν βάζεις στόχο και πεις από αυτή την ώρα έως εκείνη θα είμαι εκεί και μετά θα συγκεντρωθώ εκεί και δεν αποσπάσαι μπορείς να τα καταφέρεις. Γενικά ισχύει η νοοτροπία για τους αθλητές ότι δεν μπορούν παράλληλα να κάνουν κάτι άλλο, αλλά εάν κοιτάξεις στο εξωτερικό οι περισσότεροι σπουδαίοι αθλητές είναι και επιστήμονες.

Κάποτε ο αθλητισμός σταματάει και μετά πρέπει να δεις τι θα κάνεις. Μετά από μία ηλικία το σώμα δεν μπορεί να ανταπεξέλθει. Στο εξωτερικό μεγάλες προσωπικότητες του αθλητισμού που έχουν κάνει σπουδαία πράγματα είναι και επιστήμονες. Εγώ πιστεύω ότι εάν κάνεις πρωταθλητισμό πρέπει να δίνεις ό,τι μπορείς, αλλά πρέπει να σκέφτεσαι και το μετά. Γιατί μετά τα 35-40 ο πρωταθλητισμός σταματά».

Με αυτή τη λογική και έχοντας προσπαθήσει πολύ, ο Κύπριος αθλητής βρέθηκε στο Ηράκλειο σε μία νέα πόλη, με έναν νέο προπονητή και σε μία πολύ απαιτητική σχολή.

«Η ιατρική σχολή του Ηρακλείου θεωρείται πολύ υψηλού επιπέδου. Οι καθηγητές είναι πολύ αυστηροί και απαιτείται μεγάλη προσπάθεια. Σαν σχολή θέλει να αφιερώσεις πολύ χρόνο. Εμένα με βοήθησε πάρα πολύ ο Σπύρος ο Αραμπατζής, ο προπονητής μου για να το συνδυάσω.

Με βοηθούσε με τις μετακινήσεις, πολλές φορές αλλάζαμε ώρα στις προπονήσεις για να πηγαίνω σε κάποια μαθήματα. Ζορίζομαι λίγο στην εξεταστική, αλλά τα καταφέρνω. Πάω γενικά πολύ καλά. Κάποια μαθήματα μπορεί να τα αφήνω γιατί δε γίνεται να είμαστε σε όλα τέλειοι, αλλά τη σχολή δεν την παρατάω. Κάνω ό,τι μπορώ γιατί δε θέλω να τη σταματήσω», επισημαίνει στο «runbeat.gr».

Παράλληλα με τη σχολή δούλεψε σκληρά και στην προπόνηση με αποτέλεσμα να έρθει και το μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο του Σπλιτ. «Δύο χρόνια τώρα με τον Σπύρο, είχαμε αρκετές ατυχίες. Είχα αρρωστήσει δύο φορές την 1^η χρονιά. Πέρυσι ειδικά είχα ένα περιστατικό και ήμουν βαρήκοος από το ένα αφτί και μας στέρησε το γεγονός αυτό τη χρονιά. Δυο χρόνια τώρα δεν είχα καταφέρει να βγάλω μία καλή επίδοση με βάση τη δουλειά που κάναμε. Κάτι τύχαινε και μας έκοβε τη φόρα όπως ο κορωνοϊός για παράδειγμα. Φέτος την επίδοση την περιμέναμε σίγουρα γιατί δουλέψαμε πάρα πολύ. Αφιέρωσα πολλές ώρες, απλά το μόνο που ήταν πρόβλημα ήταν ο προγραμματισμός. Γιατί δεν ξέραμε ποιες διοργανώσεις θα πραγματοποιηθούν. Και στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο δεν ξέραμε εάν θα πάμε. Ήμασταν σε περίοδο προετοιμασίας και είχαμε ενημερωθεί ότι θα ήταν δύσκολο ταξίδι. Θα φτάναμε μετά από πολύ ταλαιπωρία στην Κροατία και ο αγώνας ήταν την επόμενη μέρα το πρωί και δεν ξέραμε εάν θα πάμε. Τελευταία στιγμή άλλαξε η ώρα πήγε απόγευμα οπότε είπαμε να πάμε και βγήκε κάτι καλό. Εμείς όμως κυνηγάμε κάτι ακόμα περισσότερο με βάση την προετοιμασία μου.

Δε θέλω να λέω μεγάλα λόγια. Αυτό που θέλω είναι να γράψει 6 μπροστά, δηλαδή να ρίξω πάνω από 60 μέτρα και μετά βλέπουμε».

Επόμενος σημαντικός στόχος για τον Γιώργο Κονιαράκη ήταν το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ23, το οποίο ήταν προγραμματισμένο να διεξαχθεί στο Μπέργκεν της Νορβηγίας από τις 8 έως τις 11 Ιουλίου. Η συγκεκριμένη διοργάνωση όμως αναβλήθηκε και εφόσον δε βρεθεί κάποια άλλη πόλη να τη φιλοξενήσει θα ακυρωθεί τελείως. «Ανακοινώθηκε από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία ότι αναβάλλεται το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ23. Εκεί στόχος για μένα ήταν το μετάλλιο, αλλά δεν ξέρουμε τελικά εάν θα διεξαχθεί. Αναζητείται πόλη που θα το φιλοξενήσει, λένε ότι ίσως γίνει μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει κάτι επίσημο. Οπότε επόμενος αγώνας είναι το Παγκύπριο πρωτάθλημα στις 10-11 Ιουνίου και μετά θα δούμε. Είναι αβέβαιη η χρονιά». Να σημειωθεί ότι η διοργάνωση τελικά θα διεξαχθεί κανονικά στο Ταλίν όπως ανακοινώθηκε πριν λίγη ώρα από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία.

Ο νεαρός δισκοβόλος θα μπορούσε να αγωνίζεται με τα χρώματα της Ελλάδας καθώς ο πατέρας του είναι Έλληνας, όμως όταν κάποια στιγμή το προσπάθησε η αντιμετώπιση που είχε ήταν απογοητευτική.

«Μας είχε γίνει πρόταση πιο παλιά… Το 2015 είχα μετεγγραφεί σε ελληνικό σύλλογο, τον Ελ. Βενιζέλο για την ακρίβεια. Όταν είχαμε πάει στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα να συμμετάσχουμε μάς είχαν κάνει ένσταση κάποιοι προπονητές και αθλητές. Να μην λάβουμε μέρος γιατί αγωνιζόμαστε και με την Κύπρο. Ζητήσαμε να συμμετάσχουμε εκτός συναγωνισμού γιατί παίρναμε μονάδες για τα Πανεπιστήμια, αλλά μας αρνήθηκαν και πάλι. Και από τότε αποφασίσαμε ότι θα αγωνιζόμαστε με την Κύπρο.

Δεν ξέρω εάν θα αλλάξει κάτι στο μέλλον, αλλά τη δεδομένη στιγμή δεν υπάρχει κάτι. Στην αρχή το σκεφτόμασταν πραγματικά, αλλά με αυτή τη συμπεριφορά που είχαμε «κλειδώσαμε» στην Κύπρο, όπου μας βοηθούν πάρα πολύ».

Στην Κύπρο η δισκοβολία είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένη και υπάρχουν πολλοί αθλητές που ξεχωρίζουν. Κορυφαίος όλων είναι ο Απόστολος Παρέλλης, ο οποίος κατέχει το παγκυπριο ρεκόρ (66.32μ) και αποτελεί παράδειγμα για τους νεότερους. «Ο Απόστολος ακόμα γράφει ιστορία στη δισκοβολία στην Κύπρο. Συμμετέχει σε παγκόσμια πρωταθλήματα, σε Ολυμπιάδες και είναι μεγάλο όφελος για εμάς. Είμαστε τρία άτομα τώρα που είμαστε κοντά στα 60μ. και είναι για εμάς μεγάλο πλεονέκτημα που υπάρχει ο Απόστολος», καταλήγει ο Γιώργος Κονιαράκης, ο οποίος ευελπιστεί να βιώσει και ο ίδιος μεγάλες στιγμές στον αθλητισμό.