«Από μικρή είχα τη φλόγα για τη νίκη στα μάτια μου» λέει η δις πρωταθλήτρια Ευρώπης στο βάδην Αντιγόνη Ντρισμπιώτη μιλώντας στην «Αυγή».

Συνέντευξη στον ΝΙΚΟ ΠΑΝΤΑΖΙΔΗ  

Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη είναι η βασική υποψηφία για να αναδειχτεί κορυφαία Ελληνίδα αθλήτρια του 2022, καθώς στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μονάχου έσπασε όλα τα… κοντέρ! Κατέκτησε δύο χρυσά μετάλλια, καταγράφοντας το πρώτο ρεκόρ αγώνων στα 35 χλμ. βάδην (2 ώρες 47΄ 00’’) και ατομικό ρεκόρ (1 ώρα 29΄  03΄΄) στα 20 χλμ.. Είχε προηγηθεί η εξαιρετική εμφάνιση της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Ορεγκον, που πήρε την 4η θέση στα 35 χλμ. βάδην με μεγάλο πανελλήνιο ρεκόρ (2 ώρες 41΄΄ 58’’).   

 

Ηταν μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις της διοργάνωσης στο Μόναχο και έκανε αίσθηση σ’ όλη τη φίλαθλη Ευρώπη, πως σημείωσε το «νταμπλ» στα 38 της χρόνια. Δεν είναι τυχαίο, μάλιστα, πως το επίσημο site της European Athletics, της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Στίβου, της έκανε δύο ειδικά αφιερώματα. 

- Ο προπονητής σου Ναπολέων Κεφαλόπουλος είχε πει, όταν σε είχε αναλάβει πριν τρία χρόνια, πώς αν ήσουν νωρίτερα μαζί του, θα σε έκανε «χρυσή» ολυμπιονίκη. Προλαβαίνετε να το κάνετε τώρα;

«Γιατί όχι; Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού είναι σε δύο χρόνια κι αν συνεχίσουμε να δουλέυουμε σκληρά και δεν υπάρχουν προβλήματα τραυματισμών, όλα μπορούν να συμβούν. Φάνηκε πως υπάρχουν οι δυνατότητες, ενώ και περιθώρια για ακόμη περισσότερη προπόνηση δεν έχουν εξαντληθεί. Ελπίζω πως από εδώ και πέρα να έχουμε ακόμη μεγαλύτερη υποστήριξη, ενώ κι η προπόνηση μας μπορεί να γίνει ποιοτικότερη από πλευράς εγκαταστάσεων». 

- Πως έκανε αυτήν την παράτολμη πρόβλεψη. Τι είδε σε σένα και το είπε αυτό; 

«Δεν νομίζω ότι είδε κάτι αγωνιστικό. Με ξέρει εδώ και πολλά χρόνια, από τον καιρό που ήμουν κορασίδα και νεάνιδα και προφανώς είδε τη φλόγα για τη νίκη, που είχα και έχω στα μάτια, όταν αγωνίζομαι. Από μικρή ήθελα πάντα να παλεύω για την πρώτη θέση και προσπαθούσα με πείσμα να τα καταφέρω». 

- Στις μικρές κατηγορίες ήσουν πρώτη στην Ελλάδα, αλλά στη συνέχεια σταμάτησες για 7 χρόνια. Γιατί συνέβη αυτό και πως πήρες την απόφαση να επιστρέψεις στα 25 του χρόνια; 

«Οι λόγοι που σταμάτησα ήταν, κυρίως, οικογενειακοί. Ξανάρχισα για λόγους υγείας. Είχα αδυνατίσει πάρα πολύ, είχα φθάσει να είμαι μόλις 43 κιλά και αποφάσισα να ξεκινήσω και πάλι αθλητισμό για να δυναμώσει το σώμα μου. Είπα στον εαυτό μου ‘πρέπει να το κάνεις’. Ηταν ένα μεγάλο στοίχημα και το κέρδισα…» 

 

- Σε αγχώνει το γεγονός πως οι Ελληνες φίλαθλοι, που σε γνώρισαν και σε συμπάθησαν τις τελευταίες ημέρες, θα έχουν απαιτήσεις από εσένα για μετάλλια και στις επόμενες μεγάλες διοργανώσεις; 

«Όχι δεν με αγχώνει. Μου δίνει κίνητρο να δουλέψω ακόμη περισσότερο, για να τους δώσω και πάλι κάποιες χαρές από νέες επιτυχίες. Αλλά ακόμη κι αν έχω άγχος, αυτό πιστεύω πως θα είναι δημιουργικό , προκειμένου στο τέλος να έρθει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα». 

- Βλέποντας την στατιστική ανάλυση των 35 χιλιομέτρων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Ορεγκον, διαπιστώνουμε ότι βάδισες το δεύτερο μισό της κούρσας 4 λεπτά πιο γρήγορο από το πρώτο. Κι ακόμη έκανες στα τελευταία 5 χιλιόμετρα καλύτερο χρόνο ακόμη κι από τη νικήτρια. Δείχνεις ότι έχεις και αντοχή, αλλά και ταχύτητα. Είναι στη σκέψη σου και κάποιο παγκόσμιο ρεκόρ; 

«Μη βάζετε τέτοιες σκέψεις στον προπονητή μου, θα με… τρελάνει στην προπόνηση (γέλια)! Τα προηγούμενα χρόνια δεν ήμουν τόσο γρήγορη. Φέτος, με την ανάλογη δουλειά, βελτιώθηκα πολύ, κάτι που φάνηκε κι από το πανελλήνιο ρεκόρ στα 5 χιλιόμετρα, που έκανα τον Ιούνιο στο Καρπενήσι (σ.σ. σημείωσε 21.06.4 και βελτίωσε το 21.37.78 της Χριστίνας Δέσκου, πρόεδρου σήμερα του ΑΣΣ Αλέξανδρου Μακεδονίας, συλλόγου στον οποίον ανήκει η Ντρισμπιώτη, που ήταν ακατάρριπτο από το 1999). 

Στα 20 χιλιόμετρα είναι αδύνατο να κάνω παγκόσμιο ρεκόρ (σ.σ. είναι 1 ώρα 23΄ 39’’), αλλά στα 35 χιλιόμετρα είμαι πιο κοντά (σ.σ. το ανεπίσημο παγκόσμιο ρεκόρ είναι της Ρωσίδας Κλάβντια Αφανασίγιεβα με 2 ώρες 38΄ 24’’ από το 2019, αλλά δεν έχει αναγνωρισθεί, λόγω της τιμωρίας της Ρωσίας για τις υποθέσεις ντόπινγκ).Μέχρι τώρα δεν είχε περάσει ένας τέτοιος στόχος από το μυαλό μου..» 

- Μετά την εμπειρία του Μονάχου με την κατάκτηση των δύο χρυσών μεταλλίων, μήπως έχεις μετανιώσει που δεν αγωνίστηκες και στα 20 χιλιόμετρα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα; 

«Όχι, δεν έχω μετανιώσει. Αν είχα πάρει μέρος σε δύο αγωνίσματα στο Ορεγκον, δεν θα ήμουν ξεκούραστη στο Μόναχο και δεν θα είχαν έρθει αυτές οι επιτυχίες. Ακόμη κι αυτήν τη φορά στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κουβεντιάσαμε πολύ με τον προπονητή μου, για το αν θα έπρεπε να αγωνιστώ ή όχι και στα 20 χιλιόμετρα και την απόφαση την πήραμε μια μέρα πριν. Ο αρχικός στόχος ήταν να μπω στην οκτάδα, αλλά τελικά πήρα το χρυσό…» 

- Για μεγάλο διάστημα έκανες προπονήσεις, λόγω των υποχρεώσεών σου στην οικογενειακή επιχείρηση στην Καρδίτσα, σε αντίξοες συνθήκες, πολύ νωρίς το πρωϊ ή αργά το βράδυ. Δεν φοβάσαι μη σε χτυπήσει κάποιο αυτοκίνητο; 

«Προπόνηση στην Καρδίτσα κάνω πάντα με συνοδό και όταν έχει σκοτάδι βάζω ένα φως επάνω μου. Συνήθως προπονούμαι σ’ ένα αθλητικό πάρκο, που το λέμε Παλέρμο, αλλά τις γρήγορες προπονήσεις τις κάνω στον περιφερειακό της Καρδίτσας».  

- Είχες ονειρευθεί ποτέ πως θα κατακτούσες δύο χρυσά μετάλλια σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα; 

«Δεν το είχα τολμήσει να το σκεφθώ ποτέ. Ακόμη κι όταν μπήκα στην εκκίνηση για τα 20 χιλιόμετρα στο Μόναχο. Το πίστεψα μόνο όταν διαπίστωσα πως ήμουν φρέσκια στα 15 χιλιόμετρα και είδα πως οι αντίπαλές μου είχαν κουραστεί. Στο όνειρό μου ποτέ! Το χρυσό μετάλλιο στα 35 χιλιόμετρα ήταν ο στόχος μου, μετά την εμφάνιση μου στο Ορεγκον, καθώς και οι προπονήσεις στην Ιταλία πήγαν πολύ καλά. Πίστευα τόσο εγώ, όσο και ο Ναπολέων, πως θα μπορούσα να το πάρω, όπως και έγινε…»