Τη στιγμή που σβήνουν τα φώτα στο Παναθηναϊκό Στάδιο, μια ακόμα διοργάνωση του Αυθεντικού Μαραθωνίου της Αθήνας περνάει στην ιστορία. Οι αναμνήσεις και τα δυνατά συναισθήματα που γεννά η κορυφαία διοργάνωση παραμένουν ζωντανά στην καρδιά και το μυαλό όσων συμμετείχαν ή την παρακολούθησαν και σίγουρα σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζουν τα φωτογραφικά στιγμιότυπα που αποτυπώνουν το μεγαλείο της προσπάθειας.

Ο Νίκος Καρανικόλας είναι το επόμενο πρόσωπο στη σειρά μας με τους ανθρώπους που συνθέτουν το παζλ του μαραθωνίου. Ο καταξιωμένος επαγγελματίας φωτογράφος και ένας από τους πιο έμπειρους όσον αφορά τον Μαραθώνιο, μας μίλησε για το πώς βιώνει ο ίδιος το ετήσιο ραντεβού της Αθήνας που συγκεντρώνει τα βλέμματα όλου του πλανήτη.

 

Νίκο, τι θυμάσαι από την πρώτη φορά που βρέθηκες στον Αυθεντικό Μαραθώνιο για να φωτογραφίσεις;

«Το 2011 ήταν η πρώτη φορά που φωτογράφισα τον Μαραθώνιο και μέχρι σήμερα τον καλύπτω για τους μεγάλους χορηγούς του και ειδησεογραφικά μέσα. Την πρώτη φορά θυμάμαι το πολύ κρύο και την βροχή. Για τον εξοπλισμό μου, ήμουν προετοιμασμένος κατάλληλα, όχι όμως για εμένα τον ίδιο, με αποτέλεσμα να μην νιώθω τα βρεγμένα μου πόδια από το κρύο. Το αποτέλεσμα όμως των εικόνων ήταν μοναδικό και είδα μια από αυτές να γίνεται για πρώτη φορά εξώφυλλο, συγκεκριμένα στο περιοδικό Runner».

Πώς αισθάνεσαι που τόσα χρόνια μετά και έχοντας μεγάλη πλέον εμπειρία, αποτελείς κομμάτι αυτής της διοργάνωσης;

«Κομμάτι ενός συνόλου σε κάνουν οι άνθρωποι που το απαρτίζουν. Στη διάρκεια αυτών των χρόνων, λοιπόν, έχω κάνει γνωριμίες και φιλίες με δρομείς, εθελοντές, άλλους φωτογράφους, τους ανθρώπους του ΣΕΓΑΣ. Άρα λοιπόν για εμένα είναι μια “ευχάριστη μέρα στη δουλειά”, γιατί πηγαίνω να δω τους φίλους μου».

Τι χρειάζεται να έχει κάποιος φωτογράφος ως εφόδιο, για να έχει τις λήψεις που αποτυπώνουν τα συναισθήματα που γεννιούνται από τις όμορφες ιστορίες που προσφέρει η διοργάνωση με επαγγελματίες αλλά και ερασιτέχνες δρομείς;

«Αντίληψη, εγρήγορση και υπομονή. Να μην κοιτάει μόνο μέσα από τον φακό του. Στον αγώνα κάθε δρομέας τρέχει για τους δικούς του προσωπικούς λόγους, οπότε είναι μια ξεχωριστή ιστορία, άρα και οι αντιδράσεις κατα τη στιγμή του τερματισμού, και όχι μόνο, είναι μοναδικές και συμβαίνουν παράλληλα. Εσύ λοιπόν ως φωτογράφος, θα πρέπει να ψυχολογήσεις σε κλάσματα δευτερολέπτου ποιος θα σου δώσει το “κλικ” και αν προλάβεις να το κάνεις. Γι’ αυτό το λόγο λατρεύω την αθλητική φωτογραφία».

Υπάρχει κάποιο στιγμιότυπο του Μαραθωνίου που ξεχωρίζεις από το δικό σου φωτογραφικό υλικό τόσων χρόνων;

«Ναι, είναι μάλλον μια συνηθισμένη εικόνα του Μαραθωνίου, αλλά αυτό που ακολούθησε για εμένα δεν ήταν συνηθισμένο. Ήμουν στην είσοδο του σταδίου και φωτογράφιζα πλάτες δρομέων που φορούσαν μπλούζες του μεγάλου χορηγού ενώ πήγαιναν προς την αψίδα του τερματισμού, όταν είδα μια κοπέλα να φεύγει από τη δεξιά πλευρά του διαδρόμου, να πλησιάζει αριστερά το διαχωριστικό τοιχίο, να αγκαλιάζει ένα παιδάκι που την περίμενε και τη χειροκροτούσε, να το φιλάει και να συνεχίζει προς τον τερματισμό.

Όπως προανέφερα, ένα αρκετά συνηθισμένο σκηνικό. Την επόμενη ημέρα όμως, όταν δημοσιεύθηκε η συγκεκριμένη εικόνα, έλαβα το πιο συγκινητικό email της ζωής μου από εκείνη την άγνωστη κοπέλα που με ευχαριστούσε και μου εξηγούσε πόσο σημαντική ήταν για εκείνη αυτή η στιγμή, γιατί ήταν η πρώτη φορά που έφερνε τον γιο της στον Μαραθώνιο για να την δει να τρέχει, αλλά και να αρχίσει να του περνάει τα μηνύματα και τις αξίες του αθλητισμού. Εκεί ένιωσα οτι κάτι πολύ σημαντικό προσφέρουμε κι εμείς οι φωτογράφοι».

Πώς βιώνεις από το δικό σου μετερίζι τη μεγάλη ανάπτυξη του Αυθεντικού Μαραθωνίου τα τελευταία χρόνια και τι περιμένεις από τη φετινή διοργάνωση;

«Η αλήθεια είναι πως από το 2011 μέχρι σήμερα έχει τεράστια ανάπτυξη ο Μαραθώνιος της Αθήνας, όχι μόνο σε αριθμούς, αλλά και ουσιαστική εξέλιξη ως προς τη διοργάνωση, γιατί όσο μεγαλώνουν οι αριθμοί, μεγαλώνουν και οι “πονοκέφαλοι” για την οργανωτική επιτροπή, που όμως κάθε χρονιά καταφέρνει να τα διαχειριστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Αυτό που περιμένω από τη φετινή διοργάνωση, είναι αυτό που αναμένω κάθε φορά: να γεμίζουν οι κερκίδες του Καλλιμάρμαρου από θεατές. Όταν έχω εικόνες με γεμάτες κερκίδες, τότε σίγουρα η διοργάνωση είναι επιτυχημένη».

Πηγή: segas.gr