*Αποστολή Runbeat στο Μόναχο

Ο Μίλτος Τεντόγλου έφτασε στη μεικτή ζώνη με την ελληνική σημαία στους ώμους για τις πρώτες δηλώσεις μετά το δεύτερο ευρωπαϊκό χρυσό της καριέρας του, και μάλιστα με ρεκόρ αγώνων 8.52μ. Για το κλίμα του αγώνα αλλά και το πως εξελίχθηκε στο μυαλό του μετά το πρώτο άκυρο, δήλωσε: «Ήταν η κερκίδα πάρα πολύ ωραία, ήταν και η οικογένειά μου εκεί, τα παιδιά της Εθνικής που με στήριζαν. Είχε και ωραία ατμόσφαιρα στο στάδιο, απλά περίμενα να μου βγει το άλμα. Αν και άργησε, μου βγήκε επιτέλους η καλή επίδοση και μάλιστα σε καλό αγώνα, με ρεκόρ αγώνων. Δεν έχω κανένα παράπονο από σήμερα. Φάνηκε από το πρώτο άλμα που ήταν άκυρο. Το είχα πει και στα παιδιά της ομάδας πριν τον αγώνα ότι αν κάνω το πρώτο άλμμα άκυρο, κέρδισα. Δεν πήγα να το κάνω επίτηδες, έχει να κάνει με αυτό που βλέπω εκείνη τη στιγμή. Το οπτικό στο μήκος είναι πολύ σημαντικό και το άκυρο σήμαινε ότι βλέπω καλά, ήξερα ότι το επόμενο θα είναι έγκυρο. Είναι πιο εύκολο να ρυθμίσεις το άκυρο παρά το έγκυρο πάτημα πίσω, αυτό δε ρυθμίζεται εύκολα. Δεν ήμουν καθόλου ανήσυχος, θα προτιμούσα όμως είναι η αλήθεια να κάνω το πρώτο πάνω από 8.50μ και να φύγω».

 

Στο 3ο του άλμα ο αθλητής του Γιώργου Πομάσκι σημείωσε 8.35μ και ήταν ήδη αγκαλιά με το χρυσό, αφού μόνο ο καλός εαυτός του Montler θα μπορούσε να τον ξεπεράσει και ο Σουηδός σήμερα δεν ήταν στην καλύτερή του μέρα. Αυτό όμως δεν αρκούσε στον Έλληνα πρωταθλητή ο οποίος, όπως είπε, ήθελε περισσότερα: «Μετά το 8.35μ δεν ηρέμησα ακριβώς γιατί ήξερα ότι μπορώ να κάνω παραπάνω. Ο Montler πίστευα ότι κάτι θα έκανε, για αυτό μπήκα να κάνω άλλο ένα και γιατί ήθελα και το ρεκόρ αγώνα. Αν δεν το έκανα δε θα σταματούσα, εννοείται αυτό. Αφού όμως το έκανα, στο 6o δεν ήθελα να κάνω άλλο άλμα, ρώτησα και τον Πομάσκι και συμφώνησε. Είπα στον Τσιάμη εκείνη τη στιγμή ότι αν με περνούσε κάποιος εκείνη τη στιγμή θα σταματούσα το μήκος τελείως. Έχω και μεγαλύτερα άλματα, με καλύτερες συνθήκες όπως πιο γρήγορο ταρτάν ή ευνοϊκό αέρα θα μπορούσε να γίνει», ενώ για τους επόμενους στόχους του ήταν ξεκάθαρος: «Δεν μου ξεφεύγει του χρόνου το χρυσό στη Βουδαπέστη. Στο Όρεγκον απλά δε μου βγήκε το μεγάλο άλμα».