*αποστολή Runbeat στο Μόναχο

Η Τατιάνα Γκούσιν πήρε με καλύτερο άλμα στο 1.86μ την 9η θέση στην Ευρώπη στο ύψος γυναικών, μία θέση που κλείνει όμορφα την ίσως καλύτερη χρονιά της ζωής της στην οποία πήρε και την 13η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Όρεγκον και αργυρό στους μεσογειακούς του Οράν. Στον τελικό μπήκε με πολύ πόνο καθώς το πόδι της δεν είχε επανέλθει από τον απαιτητικό προκριματικό. Για αυτό δεν έκανε καν δοκιμαστικα άλματα, ενώ δάκρυσε από τον πόνο στο περασμένο άλμα του 1.86μ παρότι είχε πάρει παυσίπονα και είχε βάλει θερμαντικές.

 

Η ίδια δήλωσε τα εξής για τον αγώνα: «Δεν έκανα καν δοκιμαστικά άλματα, έκανα μόνο περάσματα, είπα στην Ιωάννα ότι δεν γίνεται. Είναι η 2η συνεχόμενη μέρα αγώνα και το πόδι μου πονάει πάρα πολύ. Μετά τα έδωσα όλα όμως. Με το που πέρασα το 1.86μ σκέφτηκα ότι έκανα ήδη μία αξιοπρεπή εμφάνιση. Στο 1.90μ απλά δεν μπορούσα να πείσω πια τον εαυτό μου ότι δεν πονάει για να βάλω το πόδι μου για το άλμα. Έδωσα πραγματικά ό,τι είχα, ήθελα να πάρω καλύτερη θέση στον τελικό και ήταν μέσα στις δυνατότητές μου. Ελπίζω να μπορέσω κάτι καλύτερο του χρόνου».

 

Της ζητήσαμε να κάνει ένα μικρό απολογισμό της χρονιάς, τι πήρε φέτος από τους αγώνες που έκανε: «Από τη φετινή χρονιά κρατάω ότι απομυθοποίησα τους τελικούς. Ήταν αγώνες που έβλεπα από το σαλόνι μου μέχρι τώρα. Πλέον νιώθω ότι ανήκω εδώ και πάω με καινούργιες βλέψεις τη νέα χρονιά. Θα κάνω τις φυσικοθεραπείες για το πόδι κανονικά και ελπίζω τη νέα χρονιά να ξεκινήσω χωρίς πόνο».

 

Όταν ολοκλήρωσε τον αγώνα της προφανώς δεν έφυγε από το στάδιο γιατί η συγκάτοικός της, συναθλήτριά της με το γκρουπ της Σιώμου και πολύ καλή της φίλη, Μαρία Βούκοβιτς, συνέχιζε τον αγώνα για μετάλλιο και εν τέλει πήρε τα αργυρό, το πρώτο ευρωπαϊκό μετάλλιο για το Μαυροβούνιο. Για τη Βούκοβιτς πρόσθεσε: «Νομίζω φάνηκε ότι το έζησα πολύ με τη Μαρία. Είναι απίστευτο να βλέπεις ότι είναι κάτι στις δυνατότητες σου και να το αρπάζεις και αυτό έκανε η Μαρία. Κρίμα γιατί ίσως θα μπορούσε και το χρυσό. Μπήκε πάντως μετάλλιο στο σπίτι μου».