Με θλίψη μου διάβασα αρκετά σχόλια αναγνωστών τόσο στην ανάρτηση του Runbeat, όσο και σε άλλα ειδησεογραφικά μέσα αναφορικά με την επιλογή της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής να χρίσει τον Γιάννη Αντετοκούμπο σημαιοφόρο της Ελλάδας στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων που θα γίνουν στο Παρίσι. Σχόλια γεμάτα μίσος, με χαρακτηρισμούς που ντρέπομαι και να ξεστομίσω, μόνο και μόνο για την καταγωγή και το χρώμα του δέρματος του Έλληνα μπασκετμπολίστα.

Πολλοί άνθρωποι σχολίασαν τυφλωμένοι από το μίσος τους δείχνοντας πως κάποια στερεότυπα είναι πολύ δύσκολο να σπάσουν και πως ακόμα χρειάζεται πολλή δουλειά αυτή η χώρα για να αποβάλλει ολες αυτές τις πεποιθήσεις όπου κρίνουμε κάποιον για το χρώμα του, την καταγωγή του, τις πεποιθήσεις του και την θρησκεία του, δίχως να μας απασχολεί το ποιον του σαν άνθρωπος, ή στην προκειμένη περίπτωση ως αθλητής.

 

Και σας ρωτάω λοιπόν ευθέως, γιατί όχι ο Γιάννης; Η ιστορία του, γνωστή, δεν χρειάζεται να την αναφέρουμε ξανά και ξανά. Ναι, είναι ένας άνθρωπος Νιγηριανής καταγωγής, γεννημένος από Νιγηριανούς γονείς στην Ελλάδα. Μεγαλωμένος στην Ελλάδα, πήγε σχολείο στην Ελλάδα, μιλάει Ελληνικά και ξεκίνησε τον αθλητισμό στην χώρα μας. Μπορεί να διαπρέπει πλέον στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου, ενώ και τα αδέρφια του αγωνίζονται σε πολύ υψηλό επίπεδο, όμως δεν αποτελεί μια από τις πολλές περιπτώσεις νατουραλιζέ παικτών, αθλητών δηλαδή που… αλλάζουν χώρα για να αγωνιστούν σε άλλη εθνική μπάσκετ.

Προφανώς και στην θέση του Γιάννη Αντετοκούμπο θα μπορούσαν να βρίσκονται -και- άλλοι αθλητές καθώς προφανώς και υπάρχουν αθλητές με σημαντικές επιτυχίες στα δικά τους αγωνίσματα που αξίζουν μια τέτοια τιμητική διάκριση. Από την μία, ο Μίλτος Τεντόγλου που τα έχει… σαρώσει όλα, αρνήθηκε για λόγους ανωτέρας βίας, καθώς το αγώνισμά του είναι τη δεύτερη εβδομάδα των Ολυμπιακών Αγώνων. Από την άλλη υπάρχει ο “Άρχοντας των Κρίκων” Λευτέρης Πετρούνιας, ο οποίος ήταν σημαιοφόρος στην τελετή έναρξης στο Τόκιο το 2021, ενώ ο χρυσός Ολυμπιονίκης της κωπηλασίας, Στέφανος Ντούσκος ήταν ο πρώτος λαμπαδηδρόμος για το Παρίσι.

Η επιλογή του Γιάννη είναι σωστή για διάφορους λόγους. Από την μία, υπάρχει η ιστορία του, το πως από τα χαμηλά έχει καταφέρει να ανέβει στην κορυφή του παγκόσμιου μπάσκετ και να θεωρείται ένας από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο, εμπνέοντας τον κόσμο. Παράλληλα, αποτελεί κατά πάσα πιθανότητα τον πιο αναγνωρίσιμο αθλητή της Ελληνικής αποστολής και μαζί με την Αντιγόνη Ντρισμπιώτη αποτελούν δύο σημαντικά παραδείγματα για τη νέα γενιά τόσο της Ελλάδας, όσο και του εξωτερικού. Αξίζει να αναφερθεί ότι η επιλογή του Γιάννη ήταν ομόφωνη.

Γνωρίζω ότι η θεματολογία της παρούσας ιστοσελίδας δεν περιλαμβάνει ως προτεραιότητα το μπάσκετ, όμως θεωρώ ότι είναι σημαντικό ο καθένας να χρησιμοποιεί το βήμα και το κοινό του, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι αυτό για να προσπαθήσει να βελτιώσει ή να αλλάξει, έστω σε έναν βαθμό, τα κακώς κείμενα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας.

 

Ο ρατσισμός δεν έχει χώρο στον αθλητισμό. Ο ρατσισμός δεν έχει χώρο ΠΟΥΘΕΝΑ!