Τώρα που ο δρομικός κουρνιαχτός έκατσε. Τώρα που η κοινοβουλευτική χυδαιότητα εξαντλήθηκε. Τώρα πιστεύω ότι είναι η καταλληλότερη στιγμή για μια ψύχραιμη αποτύπωση των όσων έγιναν, λέχθηκαν και γράφτηκαν με αφορμή μια αθλητική διοργάνωση που έλαβε χώρα πριν από λίγες ημέρες στην Αθήνα. Το απόγευμα της Πέμπτης 23 Ιουνίου εκατοντάδες δρομείς έδωσαν το «παρών» στην αφετηρία του βραδινού αγώνα δρόμου του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ/SNF), SNF RUN. Οι δρομείς έδωσαν «ραντεβού» στο Παναθηναϊκό Στάδιο και τερμάτισαν στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ).

 

Ο αγώνας περιλαμβάνει διαδρομές των 6 και των 10 χιλιομέτρων, καθώς και διαδρομή 1 χιλιομέτρου για αθλητές των Special Olympics. Η εκκίνηση των δύο πρώτων διαδρομών έγινε από το Παναθηναϊκό Στάδιο, στις 20:50 και 21:10 αντίστοιχα, με τους δρομείς να διασχίζουν το κέντρο της πόλης και στη συνέχεια, μέσω της Λεωφόρου Συγγρού, να τερματίζουν στον Στίβο του ΚΠΙΣΝ.

Με την ολοκλήρωση του αγώνα σημειώθηκε μια «έκρηξη» αντιδράσεων για το χρόνο και την ημέρα που επιλέγει καθώς αυτό απαιτούσε τον αποκλεισμό κεντρικών οδών ώστε να διεξαχθεί με ασφάλεια ο αγώνας. Ανάμεσα σε αυτούς που εξερράγησαν ήταν και ένα μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου, η βουλευτής κα. Φωτεινή Πιπιλή. Αν και βρισκόμενη εκείνη την ημέρα εκτός Ελλάδος, δεσμεύτηκε με την επιστροφή της να εγείρει το ζήτημα ενώπιων των αρμόδιων υπουργών. Όπερ και εγένετο. Η βουλευτής Α΄Αθηνών της ΝΔ κατέθεσε ερώτηση προς τους Υπουργούς Εσωτερικών, Προστασίας του Πολίτη και Πολιτισμού-Αθλητισμού καλώντας τους να θεσμοθετηθούν νομικό πλαίσιο με το οποίο θα ρυθμίζονται τέτοιους είδους εκδηλώσεις και σε κάθε περίπτωση θα απαγορεύεται η διεξαγωγή τους κατά τις εργάσιμες ημέρες. Μάλιστα η εν λόγω βουλευτής ζητά να διερευνηθεί εαν ήταν αδειοδοτημένους και από ποιους φορείς ο συγκεκριμένος αγώνας.

Όλα αυτά σε κοινοβουλευτικό επίπεδο καθώς η βουλευτής αυτό έκρινε ότι έπρεπε να πράξει προς όφελος των συμπολιτών-ψηφοφόρων της που προέρχονται από την Α΄ Αθηνών, δηλαδή το κέντρο της Αθήνας, τμήμα του οποίου διέσχισαν οι δρομείς συμμετέχοντας στον αγώνα, και αυτό έπραξε. Ωστόσο η κρίση και η άποψη υπερέβη τα εσκαμμένα σε επίπεδο κοινωνικών δικτύων, όταν η ίδια σε δημόσιες συζητήσεις επέλεξε να βάλει εναντίον των αθλητών-δρομέων-αθλούμενων, με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς όπως «εμμονικοί» ή «οπαδοί», οι οποίοι επί της ουσίας αδιαφορούν για να κάνουν εκείνοι το χόμπι τους ταλαιπωρώντας όλους τους υπόλοιπους συμπολίτες. Σε μια από τις δεκάδες ενδεικτικές αναφορές της σημειώνει «...Καλά. Το τι γράφουν εις βάρος μου όλοι αυτοί οι εμμονικοί ατομιστές που θεωρούν πως επειδή τους αρέσει να τρέχουν θεωρούν πως η πόλη και οι πολίτες τους ανήκουν. Και μιλάμε για... αθλητισμό ξεχνούν πως αθλούνται σε μια ρυπαρή ατμόσφαιρα ολούθε από τα πολλές χιλιάδες αυτοκίνητα που ακινητοποιούνται ξερνώντας ρύπους για ώρες .Τους προσπερνώ γιατί εκφράζω τους πολλούς».

Στις δημόσιες συζητήσεις στις οποίες η ίδια συμμετέχει υπερασπιζόμενη την κοινοβουλευτική της πρωτοβουλία περιγράφει με σαφήνεια ποιους αγώνες η ίδια θεωρεί επιτρεπτούς (Μαραθώνιος Αθήνας, γύρος της Αθήνας και Ημιμαραθώνιος για τον Καρκίνο του Μαστού).Και για να μην αφήσει κανένα περιθώριο παρερμηνείας για το πόσο χυδαία μπορεί να διατυπώσει το αίτημα της συμφωνεί με το ότι «...όλες τις υπόλοιπες διοργανώσεις αποτελούν γελοία φαινόμενα μιας κουλτούρας όπου ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει χωρίς να σέβεται».

Η αντιπαράθεση για το θέμα αναπτύχθηκε σε αυτό το επίπεδο και η αλήθεια είναι ότι σε αυτό δεν είχε μερίδιο ευθύνης μόνο η βουλευτής. Αφού εκατοντάδες δρομείς αντέδρασαν-κάποιοι με αντίστοιχη χυδαιότητα- στην κοινοβουλευτική της πρωτοβουλία.

 

Όμως για σταθείτε. Ας κάνουμε ένα βήμα πίσω. Ας πάρουμε μια απόσταση από το δέντρο της κοινοβουλευτικής χυδαιότητας όπως εκφράστηκε όχι ως προς το αίτημα της κας. Πιπιλή -για το οποίο είχε κάθε δικαίωμα και να το εκφράσει και να το διεκδικήσει -αλλά ως προς τον τρόπο με τον οποίο αυτό το αίτημα αξιοποιήθηκε σε μια συντονισμένη προσπάθεια απαξίωσης του μαζικού αθλητισμού. Ας επιχειρήσουμε να δούμε πέρα από το δέντρο, το δάσος.

Πάντα μου έκανε εντύπωση πως η συγκεκριμένη διοργάνωση κατάφερνε να εξασφαλίσει άδεια τέλεσης αγώνα καθημερινή ημέρα και ώρα. Και όχι μόνο αυτό. Καθημερινή διπλή. Δηλαδή Πέμπτη και όχι κάποια Δευτέρα ή Τετάρτη. Όσοι έχουν έστω και ελάχιστη επαφή με τη δαιδαλώδη διαδικασία των εγκρίσεων για έναν αγώνα, γνωρίζουν ότι αυτό είναι ακατόρθωτο. Με εξαίρεση όπως αποδεικνύεται το SNF RUN. Ακόμη και στη μικρότερη πόλη της Ελληνική Περιφέρειας οι αρμόδιες αρχές θα ήταν αρνητικές να δώσουν άδεια για να αποκλειστούν δρόμοι από την Δευτέρα έως και την Παρασκευή για έναν αγώνα δρόμου. Είναι ενδεικτικό ότι ακόμη και τις Κυριακές, κατεξοχήν ημέρες όπου διεξάγονται αγώνες σε όλη τη χώρα, προηγούνται πολυήμερες διαβουλεύσεις για να περιοριστούν τα οποία κυκλοφοριακά προβλήματα από τη διακοπή κυκλοφορίας .Στη περίπτωση όμως του SNF RUN, τα πράγματα είναι ανεξήγητα διαφορετικά.

Ας βγάλουμε τα αθλητικά μας παπούτσια, να φορέσουμε τα επαγγελματικά, τα οικογενειακά ή όποια άλλα που συνθέτουν την καθημερινότητα μας και ας προσπεράσουμε (γιατί απλά δεν είμαστε ίδιοι) τα περί χυδαιότητας, προσπαθώντας να σταθούμε στην ουσία των όσων διατύπωσε η Βουλευτής και όχι στους χαρακτηρισμούς.

Σε τι ακριβώς είχε άδικο η βουλευτής; Tι αλλάζει για τους δρομείς αν ο ίδιος αγώνας διεξάγονταν Σάββατο βράδυ στις 25 Ιουνίου ή πολύ περισσότερο το πρωί της Κυριακής 26 Ιουνίου; Απολύτως τίποτα, αφού για τους ίδιους αυτό που έχει σημασία είναι η χαρά της συμμετοχής σε ένα αθλητικό γεγονός και η επαφή με την άθληση (με την οποία η κα. Πιπιλή καταλάβαμε ότι δεν θέλει και πολλά-πολλά).

Για την κάθε πόλη όμως, στη περίπτωση μας την Αθήνα, θα άλλαζαν πολλά. Εάν την Πέμπτη ταλαιπωρήθηκαν 10.000 πολίτες, την Κυριακή θα ταλαιπωρούνταν 100. Τόσο απλά και ξεκάθαρα. Ωστόσο αυτό δεν αφορά τους ίδιους τους δρομείς αλλά τους εκάστοτε διοργανωτές και είναι απορίας άξιο πως μόλις σήμερα, δέκα ημέρες μετά τον αγώνα που προκάλεσε τις οργισμένες αντιδράσεις το ίδρυμα Σ. Νιάρχος εξέδωσε ανακοίνωση – απάντηση, γιατί μέχρι τώρα, τον χορό των απαντήσεων έσερναν οι δρομείς οι οποίοι ούτε διοργάνωσαν τον αγώνα, ούτε επέλεξαν την ημέρα και ώρα και φυσικά ούτε θα αρνούνταν να συμμετάσχουν εάν ο ίδιος αγώνας διεξάγονταν τρεις ημέρες αργότερα, δηλαδή μέσα στο Σαββατοκύριακο, όπως συμβαίνει παντού σε όλη την Ελλάδα, όπου ευτυχώς διεξάγονται δεκάδες μαζικά αθλητικά γεγονότα... προς απογοήτευση της κας. Πιπιλή.

 

Και ναι, δεν είναι υποχρεωμένοι όλοι να δείχνουν κατανόηση για την διεξαγωγή ενός μαζικού αθλητικού γεγονότος. Γι’ αυτό είμαστε υποχρεωμένοι εμείς ως δρομική κοινότητα να δείχνουμε κατανόηση όχι στην χυδαιότητα αλλά στη κοινή λογική. Εκείνη που δεν θα μας επέτρεπε να προσπεράσουμε την ταλαιπωρία ενός τμήματος της τοπικής κοινωνίας, την οποία θα μπορούσαμε να είχαμε μετριάσει και τελικά δεν το κάναμε.

Ξέρω ότι μπορεί να είμαι δυσάρεστος για κάποιους δρομείς που ίσως απάντησαν και προσωπικά στην κα. Πιπιλή. Ωστόσο προτιμώ να βλέπω το δάσος, προσπερνώντας τις χυδαιότητες από όπου κι αν προέρχονται.