Στα 37 της χρόνια δίνει τη δική της -ύστατη- μάχη για να καταφέρει να πάρει την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες πριν ολοκληρώσει την επική δρομική καριέρα της. Πρόκειται για την καλύτερη εν ενεργεία μη αφρικανή Μαραθωνοδρόμο στον κόσμο, ενώ εδώ και πέντε μήνες κατέχει την δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών στις Η.Π.Α.

Η Sara Hall σε μια αποκλειστική της συνέντευξη στον Χρήστο Κώνστα και στο Runbeat μας εξηγεί πώς από τις αρχές του 2020 όπου βρέθηκε ένα βήμα πριν κρεμάσει τα δρομικά της παπούτσια μετά την αποτυχία της για την ολυμπιακή πρόκριση στα Αμερικανικά Trials, έφθασε στα τέλη του ίδιου έτους μια ανάσα πριν το Αμερικανικό ρεκόρ. Αποκαλύπτει όλα όσα την έχουν βοηθήσει να ανέβει επίπεδο, από την προπονητική μέχρι την διατροφή, τη μυϊκή ενδυνάμωση και το πως επιλέγει να ξεκουραστεί. Με τη φράση "Επική ευκαιρία" δεν παραλείπει να σχολιάσει το ενδεχόμενο να αγωνιστεί κάποια στιγμή και στον αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας με στόχο όχι μόνο να τρέξει την ιστορική διαδρομή αλλά και για να γευτεί στη συνέχεια τις ελληνικές ομορφιές στα νησιά του Αιγαίου.

Η κορυφαία Αμερικανίδα Μαραθωνοδρόμος είναι πλέον ένα σύγχρονο σύμβολο "δρομικής φιλανθρωπίας", τόσο σε κοινωνικό όσο και οικογενειακό επίπεδο. Αφού μας περιγράφει πως είναι να "κυνηγά" εκτός από το Ολυμπιακό όνειρο και τις οικογενειακές υποχρεώσεις ως μητέρα τεσσάρων υπέροχων κοριτσιών, ξετυλίγει πτυχές της συγκλονιστικής επιλογής της να υιοθετήσει όλα τα παιδιά της από τους δρόμους της Αιθιοπίας, ανοίγοντας έτσι και το δρόμο για να ιδρύσει μαζί με τον σύζυγό της Ryan Hall (ο καλύτερος Αμερικανός μαραθωνοδρόμος όλων των εποχών), μια οργάνωση για την καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων, αξιοποιώντας τον κόσμο... του τρεξίματος.

Χρήστος Κώνστας :  Sara,το 2020 ήταν μια χρονιά που τα είχε όλα για εσένα. Από την κορυφή της απογοήτευσης έως την κορυφή της απόλυτης ικανοποίησης. Λίγο πριν η πανδημία COVID-19 μπει για πάντα στη ζωή μας, δεν κατάφερες να ολοκληρώσεις τον αγώνα σου στα Αμερικανικά Τrials, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να κερδίσεις το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ακολούθησαν διαδοχικές ακυρώσεις αγώνων λόγω της πανδημίας που επηρέασαν αγωνιστικά και ψυχολογικά τους αθλητές. Ωστόσο εσύ επέμεινες και λίγους μήνες αργότερα τον Οκτώβριο του ίδιου έτους κατάφερες να τερματίσεις στη 2η θέση στο Μαραθώνιο του Λονδίνου. Ωστόσο ούτε σε αυτό αρκέστηκες. Μόλις δύο μήνες μετά το Λονδίνο βρέθηκες στην αφετηρία ενός ακόμη Μαραθωνίου, όπου το Δεκέμβριο έφθασες μια ανάσα μακριά από το ρεκόρ Αμερικής με επίδοση 2:20:32 (The Marathon Project, Chandler, AZ). Όλα αυτά σε λιγότερο από 10 μήνες. Πώς είναι να είσαι από το ναδίρ στο ζενίθ;

Sara Hall: Είναι αλήθεια. Ήταν το χαμηλότερο χαμηλό και το υψηλότερο υψηλό της καριέρας μου μέχρι σήμερα. Ήμουν απολύτως συντριμμένη μετά τα Αμερικανικά Trials. Eιδικά όταν είστε 36 ετών εκείνη τη στιγμή, δεν ξέρεις αν θα έχεις άλλη ευκαιρία. Αλλά έμαθα πώς να μαζεύω τα "κομμάτια" μου για να ξαναγυρίσω και να συνεχίσω να φροντίζω τα πράγματα που τρέφουν την καρδιά μου. Ξέρετε, μου αρέσει πολύ η διαδικασία της προπόνησης και το να δημιουργείς και να εξελίσσεσαι .Αυτά ήταν και τα στοιχεία που με οδήγησαν στο να πάρω μεγαλύτερες αναπνοές, αυτές δηλαδή που ένιωσα στη καριέρα μου στα τέλη της περασμένης χρονιάς. 

  

Χ.Κ: Πόσο δύσκολο είναι για έναν αθλητή του επιπέδου σου να διατηρήσει τα κίνητρά του χωρίς να έχει αγώνες στον ορίζοντα εν μέσω μιας πανδημίας;

S.H: Το 2020 μου έδειξε πόση φλόγα έχω ακόμη μέσα μου για το άθλημα. Είμαι πλέον 37 ετών κι΄αν η λογική λέει ότι πρέπει να αρχίσω να σκέφτομαι την απόσυρση, θεωρητικά η καταλληλότερη στιγμή θα ήταν τώρα εν μέσω της πανδημίας. Έχω 4 παιδιά και ποτέ δεν πίστευα ότι θα έκανα αυτή την καριέρα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Ωστόσο ήξερα ότι είχα πολύ περισσότερες δυνατότητες να δω και ενθουσιάστηκα στο να συνεχίσω την εσωτερική μου "εξώρυξη". Δεν κρύβω όμως ότι υπό αυτές τις συνθήκες, λόγω της πανδημίας, η προσπάθεια ήταν πιο κουραστική και αυτό γιατί ένιωσα ότι έπρεπε να συνεχίσω να εμπνέομαι εγγενώς. Δηλαδή δεν είχα τις εκρήξεις ενδορφίνης ή την οικοδόμηση εμπιστοσύνης στην πρόοδο μου, η οποία για εμάς τους αθλητές έρχεται μέσα από τη συμμετοχή μας σε αγώνες, κάτι που δεν είχαμε λόγω του Κορονοϊού.

Χ.Κ: Για να έρθουμε στο "σήμερα". Το κυνήγι του ολυμπιακού ονείρου δεν έχει τελειώσει. Θα το κυνηγήσεις μέχρι το τέλος, αλλά για να συμβεί αυτό πρώτα θα πρέπει να επιστρέψεις σε ένα μέρος που είναι γνώριμο σε εσένα, όπως είναι το στάδιο. Θα διεκδικήσεις το ολυμπιακό εισιτήριο στον αγώνα των 10.000 μέτρων τον Ιούνιο. Πώς είναι αυτή η επιστροφή;

S.H: Είναι σίγουρα μια δύσκολη μετάβαση πίσω στο ταρτάν του σταδίου, έχουν περάσει 5 χρόνια από τότε που αγωνίστηκα για τελευταία φορά. Ξεκίνησα την προπόνηση του έτους πολύ καλά, αλλά μια ασθένεια με κατέρρευσε για μερικούς μήνες. Πλέον αισθάνομαι πολύ καλά τώρα και κερδίζω "έδαφος", αλλά τα Αμερικανικά Trials έρχονται πολύ γρήγορα! Θέλω να αξιοποιήσω κάθε εβδομάδα από τώρα μέχρι τότε. Έκανα έναν αγώνα 5.000 μέτρων στα τέλη Απριλίου, σημειώνοντας επίδοση 15:22 που απέχει 2 δευτερόλεπτα από την ατομική μου επίδοση, την οποία είχα σημειώσει σε νεαρότερη ηλικία. Επομένως είμαι στο σωστό δρόμο.

Χ.Κ: Τον Μάρτιο του 2015 έκανες το ντεμπούτο σου στο Μαραθώνιο σημειώνοντας απόδοση 2:48:02. Έχουν περάσει 6 χρόνια τώρα και έχεις τρέξει σε 10 μαραθώνιους. Η χρονική διαφορά μεταξύ της πρώτης επίδοσης σου και της τελευταίας είναι σχεδόν 28 λεπτά. Και όχι μόνο αυτό. Τον περασμένο Δεκέμβριο κατέγραψες τη δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών για Αμερικανίδα δρομέα μαραθωνίου με χρόνο 2:20:32, μόλις 56 δευτερόλεπτα πίσω από το Εθνικό ρεκόρ της Deena Kastor, το οποίο κατέχει τα τελευταία 15 χρόνια. Τι έχει αλλάξει σε αυτή τη διαδρομή, τόσο στην προπόνηση, όσο και σε άλλους τομείς όπως στη διατροφή, στην μυϊκή ενδυνάμωση κ.λπ.;

 S.H: ο πρώτος μου μαραθώνιος ήταν η απόλυτη καταστροφή. Ζέστη και ανηφορική διαδρομή. Ο τρόπος με τον οποίο κινούνταν τα πόδια μου στο τέλος του αγώνα θα μπορούσε να έχει οδηγήσει και σε επίδοση ακόμη και 60 λεπτά πιο αργά, δηλαδή να ήταν 3:48.Στην πραγματικότητα, ο αληθινός πρώτος μου μαραθώνιος ήταν ο επόμενος, με επίδοση 2:31, οπότε θα έλεγα ότι είναι περίπου 11 λεπτά μακριά. Θα έλεγα ότι η βελτίωση ήρθε πολύ ομαλά και σταδιακά ,περίπου 1 λεπτό καλύτερη σε κάθε μαραθώνιο. Έτρεξα 2:30, μετά 2:28,2:27,2:26,και2:22 στο τέλος του 2019.Σε κάθε προετοιμασία μου πέφτω και 1 με 2 δευτερόλεπτα στο μίλι στο ρυθμό με τον οποίο εκτελώ tempo προπονήσεις σε marathon pace.To ίδιο συμβαίνει και με τα long run. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο έπρεπε να αυξήσω την αερόβια ικανότητα μου, αλλά είναι σίγουρο ότι όσο αγωνιζόμουν εντός σταδίου (5.000-10.000μετρα),είχα παραμελήσει παρά πολύ αυτόν το τομέα.

Χ.Κ: Τι ρόλο έπαιξε ο Ryan σε αυτή τη διαδικασία, είτε ως αθλητής, είτε ως προπονητής, είτε ως σύζυγος;

S.H: Έχω μάθει τόσο πολλά για τον Μαραθώνιο, μόνο και μόνο παρακολουθώντας την καριέρα του Ryan. Ωστόσο εκείνος είχε μια πολύ διαφορετική πορεία - είχε άμεση επιτυχία, ενώ εγώ χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να αναπτυχτώ στο αγώνισμα. Τώρα με προπονεί και είναι και ο βασικός μου συναθλητής, οπότε ασχολείται πολύ με τη διαμόρφωση της προπόνησής μου και είναι αλήθεια ότι δεν θα μπορούσα να το κάνω χωρίς εκείνον.

Χ.Κ: Το γεγονός ότι ο Ryan, ακόμη και ανεπίσημα (λόγω της ιδιαιτερότητας της διαδρομής της Βοστώνης) διατηρεί μέχρι σήμερα την καλύτερη επίδοση που έχει επιτύχει ποτέ αμερικανός δρομέας μαραθωνίου με 2:04:58, είναι ένα επιπλέον κίνητρο για να μείνετε στην ιστορία του Παγκόσμιου Μαραθωνίου ως το γρηγορότερο ζευγάρι;

S.H: Aυτό θα ήταν εκπληκτικό! Είμαι βέβαιη ότι θα υπήρχαν αρκετά γρήγορα ζευγάρια από την Κένυα ή την Αιθιοπία, Είμαι περίεργη να δω τα στατιστικά.

 Χ.Κ: Ποιος είναι ο ρόλος της μυϊκής ενδυνάμωσης στο προπονητικό σου πρόγραμμα; Είσαι στο γυμναστήριο και τους 12 μήνες του έτους; Τι είδους ενδυνάμωσης κάνεις και τι είδους ασκήσεις;

 S.H: Κάνω μια ποικιλία ασκήσεων που διαμορφώνονται κυρίως από τον φυσιοθεραπευτή μου John ball. Ίσως μερικές "άρσεις θανάτου" με ολυμπιακή μπάρα, ασκήσεις για τον κορμό και τον πυρήνα του σώματος. Ασκήσεις αποκατάστασης και ενδυνάμωσης εστιάζοντας σε μικρές μυϊκές αδυναμίες που όμως κάνουν την διαφορά, εφόσον βελτιωθούν. Σε κάθε περίπτωση με εβδομαδιαίο όγκο 130 μιλίων (210 χλμ περίπου) είμαι κουρασμένη, οπότε συνήθως δεν ξεπερνάω τα 40 λεπτά στο γυμναστήριο για 3 φορές την εβδομάδα. 

Χ.Κ: Υπάρχουν δύο βασικές προπονητικές προσεγγίσεις του ρυθμού με τον οποίο εκτελούνται τα easy runs. Η μια προσέγγιση υποστηρίζει ότι θα πρέπει να εκτελούνται αρκετά αργά ,περισσότερο ακόμη και από 1 λεπτό πιο αργά από τον αγωνιστικό ρυθμό Μαραθωνίου (marathon pace). H δεύτερη προπονητική προσέγγιση συστήνει τα easy runs να μην έχουν τεράστιο χρονικό χάσμα από τον αγωνιστικό ρυθμό, ίσως 15 -25 δευτερόλεπτα πιο αργά. Ποια εκδοχή ακολουθείς και γιατί;

S.H: Μου αρέσει να ακούω το σώμα μου. Προσπαθώ να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ στις δυνατές προπονήσεις, ώστε την επόμενη ημέρα να ανακάμπτω .Σε καμία περίπτωση δεν φθάνω τόσο κοντά στο marathon pace, κατά την εκτέλεση των easy runs.Tα τρεξίματα αποκατάστασης μου είναι ακόμη και 1,5 λεπτό πιο αργά από τον αγωνιστικό μου ρυθμό. Συνήθως όμως είναι περίπου 60 δευτερόλεπτα πιο αργά.

X.K: Δώσε μας μια εικόνα του εβδομαδιαίου προπονητικού σου προγράμματος

S.H: Όταν βρίσκομαι στο αποκορύφωμα της προετοιμασίας, "χτυπάω" έως και 210 χιλιόμετρα εβδομαδιαία, με τρεις δυνατές-ποιοτικές προπονήσεις (Διαλειμματική, marathon pace, long run). Aυτό σημαίνει ότι εκτελώ 12 δρομικές προπονήσεις την εβδομάδα, δηλαδή 2 προπονήσεις την ημέρα επί 6 ημέρες ενώ παίρνω 1 ρεπό την εβδομάδα. Ανάμεσα στις 12 προπονητικές μονάδες, βρίσκομαι τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα στο γυμναστήριο για μυϊκή ενδυνάμωση.

Χ.Κ: Όλοι συμφωνούν ότι η ανάπαυση και η ανάρρωση είναι μέρος της προπόνησης. Πώς επιλέγεις να ξεκουραστείς. Τι κάνεις κατά τη διάρκεια της ημέρας; Τι περιλαμβάνει ένα τυπικό 24ωρο;

 S.H: H καθημερινότητα μου είναι εξαιρετικά γεμάτη έχοντας και 4 παιδιά, αλλά συνήθως προσπαθώ να σηκώνομαι νωρίς στα πόδια μου για να αξιοποιώ το χρόνο κάθε ημέρα αφιερώνοντας λίγα λεπτά στον υπολογιστή για τα απαραίτητα επαγγελματικά email. Παρακολουθώ εξαιρετικά λίγο τηλεόραση, ίσως μόνο τρεις ώρες την εβδομάδα και μου αρέσει να διαβάζω βιβλία που εμπνέουν το πνεύμα και μου ενισχύουν την χριστιανική πίστη ενώ ακούω σχετικά podcasts.Φροντίζω να κάθομαι στο τραπέζι για φαγητό με τα παιδιά μου ενώ αξιοποιώ και το χρόνο για την δική τους καθημερινότητα και τις αναγκαίες μετακινήσεις τους.

Χ.Κ: Μετά από κάθε αγώνα μαραθωνίου, ποιο πρωτόκολλο αποκατάστασης ακολουθείς; Απέχεις από το τρέξιμο εντελώς και για πόσο καιρό ή δεν σταματάς καθόλου και επιλέγεις την ενεργή αποκατάσταση με εύκολο τρέξιμο;

 S.H: Συνεχίζω να τρέχω μετά τους Μαραθωνίους, τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις και αυτό γιατί μου αρέσει να τρέχω και ξέρω ότι πάντα θα ανακαλύπτω στο τρέξιμο κάτι που θα με ενθουσιάσει. Για παράδειγμα μετά τον πρώτο μου μαραθώνιο αγωνίστηκα στο παγκόσμια πρωτάθλημα cross country (ανωμάλου δρόμου) μόνο 13 ημέρες αργότερα και πήρα την 20η θέση. Ο Μαραθώνιος μου ανοίγει το μυαλό και έτσι δεν χρειάζεται να σταματώ. Ωστόσο ακούω το σώμα μου, παίρνω λίγες μέρες ανάπαυσης και τρέχω στην πισίνα (aqua jogging) ενώ τις άλλες ημέρες φροντίζω να τρέχω σύντομες διαδρομές σε χαλαρό ρυθμό περίπου για 30 λεπτά.

Χ.K: Όσον αφορά στην προπόνηση, ποιό διατροφικό πλάνο ακολουθείς; Πριν από έναν μεγάλο αγώνα ποια διατροφικά βήματα ακολουθείς;

S.H: Ανεβάζω τους υδατάνθρακες μου όσο πλησιάζω προς έναν αγώνα. Μου αρέσει να χρησιμοποιώ συμπλήρωμα UCAN που είναι υδατάνθρακας βραδείας αποδέσμευσης. Εκτός από αυτά ακολουθώ μια ισορροπημένη διατροφή, με πολλά βιολογικά δημητριακά, λαχανικά και κρέας.

Χ.Κ: Πώς διατηρείτε την ενέργειά σου "ζωντανή" κατά τη διάρκεια ενός αγώνα;

S.H : Καταρχάς πριν φτάσεις στην αφετηρία του αγώνα η τροφοδοσία πριν είναι το "κλειδί". Χρησιμοποιώ πρωτεΐνη ορού γάλακτος ενώ με το UCAN  γεμίζω τα αποθέματα γλυκογόνου με στόχο την αργή απελευθέρωση ενέργειας. Κατά τη διάρκεια του αγώνα ευτυχώς παίρνουμε μπουκάλια με ενεργειακά διαλύματα στους σταθμούς τροφοδοσίας και προσπαθώ να λαμβάνω 100 θερμίδες κάθε 5 χιλιόμετρα.

Χ.Κ: Hλικιακά έχεις περάσει πλέον στην κατηγορία των βετεράνων. Θεωρητικά με την πάροδο του χρόνου η απόδοση μειώνεται, αλλά η περίπτωσή σου έρχεται να ανατρέψει τα βιολογικά δεδομένα. Είσαι τώρα 37 ετών, τι είναι αυτό που σε κρατά σε τόσο υψηλό επίπεδο;

S.H: Πραγματικά δεν γνωρίζω και δεν μπορώ να είμαι σίγουρη τι είναι αυτό. Ωστόσο νομίζω ότι επειδή ξεκίνησα το μαραθώνιο αργότερα, είχα περισσότερα "χιλιόμετρα στα ελαστικά μου" ή στα πόδια μου. Δεν νιώθω καθόλου την ηλικία μου. Επίσης επενδύω πολλά για να προσπαθήσω να συνεργαστώ με το σώμα μου μέσω της υγιεινής διατροφής.

Χ.Κ: Sara, μια πιο προσωπική ερώτηση. Γνώρισες τη μητρότητα με έναν ιδιαίτερο τρόπο που σε συνδέει με την Αιθιοπία. Πώς είναι να είσαι η κορυφαία μαραθωνοδρόμος των ΗΠΑ και ταυτόχρονα μητέρα τεσσάρων κοριτσιών, δύο από τα οποία φαίνεται να ακολουθούν την παράδοση της οικογένειας;

S.H: Eίναι πολύ δύσκολο. Το να είσαι μαμά είναι μια εργασία πλήρους απασχόλησης που δεν τελειώνει ποτέ, συντονίζεις συνεχώς τις ανάγκες των παιδιών σου και καταλαβαίνεις πώς να τα κάνεις να ευδοκιμήσουν. Δεν πίστευα ότι θα ήθελα να κάνω αυτό το άθλημα ενώ είμαι μαμά. Aλλά όταν υιοθέτησα τα παιδιά μας, είχα ακόμα μεγάλη φλόγα για το άθλημα και έτσι είχα αφήσει αθλητικούς στόχους ημιτελείς. Το ενθαρρυντικό είναι το ότι με βλέπουν να κάνω κάτι που με κάνει να ζωντανεύω, είναι κάτι που αποτελεί ελπίδα και για εκείνα. Μέσω εκείνων εξελίσσεται και η αθλητική μου καριέρα, παρακολουθώ μέσα από τα μάτια τους, την πορεία μου και ταυτόχρονα διαμορφώνονται στοιχεία του χαρακτήρα μου που ελπίζω να τους μεταλαμπαδεύσω.

Χ.Κ: Το 2009, εσύ και ο Ryan δημιουργήσατε το Ίδρυμα Hall Steps για να παρακινήσετε την δρομική κοινότητα να χρησιμοποιεί μέρος των πόρων που προέρχονται από την αθλητική τους δραστηριότητα για να συμβάλλουν στην κοινωνική δικαιοσύνη, στηρίζοντας οικονομικά νέα παιδιά που ζουν στα όρια της εξαθλίωσης. Πες μας για αυτό.

 S.H: Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ήμουν επαγγελματίας δρομέας, ήθελα να βοηθήσω ανθρώπους που ζουν σε ακραία φτώχεια και σκέφτηκα ότι θα το έκανα στην Ανατολική Αφρική μετά το κολέγιο. Αλλά ο θεός μου έδειξε ότι μπορούσα να κάνω περισσότερα μέσω του τρεξίματος μου παρά με τα δύο χέρια μου. Πρόσφατα συγκέντρωσα χρήματα μέσω του μαραθωνίου του Λονδίνου για να χρηματοδοτήσω ένα σπίτι για άστεγους νέους που ζουν στους δρόμους της Αιθιοπίας, τη χώρα δηλαδή από όπου προέρχονται τα παιδιά μου. Η αιτία είναι προσωπική για μένα γιατί τα παιδιά μου θα μπορούσαν να ήταν άστεγα και αυτή τη στιγμή υπάρχουν πάνω από 60.000 παιδιά που ζουν στους δρόμους μόνο στην πρωτεύουσα της Αντίς Αμπέμπα. Γι 'αυτό χρηματοδοτούμε πολλά προγράμματα όπως και καλούμε άλλους δρομείς που ενδιαφέρονται επίσης για τα ευάλωτα παιδιά για να συμμετάσχουν με τη στήριξη τους στα προγράμματα.

Χ.Κ: Sara, αφού σε ευχαριστήσω για αυτήν την συνέντευξη και το χρόνο που μας διέθεσες, θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι τελευταίο. Στην Ελλάδα συνηθίζουμε να λέμε το εξής: "Αν θέλετε να τρέξετε 42 χιλιόμετρα μπορείτε να το κάνετε οπουδήποτε στον κόσμο. Αλλά αν θέλετε να τρέξετε έναν μαραθώνιο μπορείτε να το κάνετε μόνο στην Αθήνα". Όπως γνωρίζεις είσαι αφοσιωμένη σε ένα άθλημα, του οποίου οι ρίζες βρίσκονται στην ιστορία της αρχαίας Ελλάδας και στη μάχη του Μαραθώνα. Ενώ το μεγαλύτερο όνειρο για κάθε αθλητή είναι να συμμετέχει σε Ολυμπιακούς Αγώνες που επίσης γεννήθηκαν εδώ. Έτσι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Ελλάδα (αστειεύομαι). Θα σκεφτόσουν ποτέ να συμμετάσχεις στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας; Είναι μια από τις πιο δύσκολες διαδρομές στον κόσμο με τουλάχιστον 10 χιλιόμετρα ανηφορικών κλίσεων, αλλά έχει ιστορία 2.500 ετών, δηλαδή τότε που ξεκίνησαν όλα και διαμόρφωσαν τον σημερινό κόσμο του Μαραθωνίου.

S.H: θα μου άρεσε πολύ! Έχω έρθει στην Ελλάδα μόνο μία φορά και ήταν πολύ σύντομο. Αυτός ο αγώνας θα ήταν πραγματικά επικός! Βέβαια δεν σας κρύβω ότι μετά τον αγώνα θα φρόντιζα για χταποδάκι και διακοπές στα Ελληνικά νησιά(γέλια). Περιμένω τις προτάσεις σας για το ποια μέρη πρέπει να επισκεφθούμε και ποια μέρη της Ελλάδας είναι τα καλύτερα για ...τρέξιμο!