Μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Πολ Σέλμπιλ, του Βρετανού δρομέα που λάτρεψε το τρέξιμο και τον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, φιλοξενεί το επίσημο σάιτ του ΣΕΓΑΣ.

Ο 77χρονος πλέον Πολ Σέλμπιλ ήταν ο εμπνευστής και κατασκευαστής των αναμνηστικών μεταλλίων που παραλαμβάνουν οι δρομείς του Αυθεντικού Μαραθωνίου. Το αφιέρωμα του ΣΕΓΑΣ αναφέρει:

 «Το 1983, χρονιά που ο Αυθεντικός Μαραθώνιος ξεκινούσε το ταξίδι του στην αθλητική ιστορία, ο Πολ Σέλμπι, ένας 37χρονος, τότε, Βρετανός, ερωτευόταν το τρέξιμο σε δημόσιο δρόμο.

Έκτοτε, ο, 77χρονος σήμερα, Σέλμπι δεν έχει σταματήσει να τρέχει και το προσωπικό του κοντέρ εξακολουθεί να γράφει χιλιόμετρα. Πολλά χιλιόμετρα…

 

«Και γιατί θα πρέπει να απασχολεί το ελληνικό κοινό η ιστορία ενός Βρετανού λάτρη του τρεξίματος;», η εύλογη απορία.

Μα δεν μας απασχολεί η ιδιότητά του ως δρομέα, παρ’ ότι έχει συμμετάσχει σε περισσότερους από 700 Μαραθωνίους! Ο Πολ Σέλμπι φιλοξενείται εδώ ως ο εμπνευστής και κατασκευαστής των αναμνηστικών μεταλλίων που παραλαμβάνουν οι δρομείς του Αυθεντικού Μαραθωνίου. Ησυνεργασία του με τον ΣΕΓΑΣ χρονολογείται από το 2009, στο συνέδριο της AIMS στο Σάο Πάουλο, που κι αυτό πρωτοέγινε – τι σύμπτωση! – το 1983.

«Εκεί γνώρισα τον εκπρόσωπο του ΣΕΓΑΣ, ο οποίος είχε έρθει για να προετοιμάσει τον επετειακό Μαραθώνιο για τη συμπλήρωση των 2.500 χρόνων από τη μάχη του Μαραθώνα», μας λέει ο ίδιος και συνεχίζει:

«Ο Μαραθώνιος της Αθήνας δεν είχε το μεγαλείο που του άρμοζε. Το όνειρό μας ήταν να του προσδώσουμε την αξία που θα έπρεπε να έχει, δηλαδή να γίνει ο Νο 1 μαραθώνιος στον κόσμο.

Η ιδέα της παραγωγής ενός ειδικού αναμνηστικού μεταλλίου είχε αρχίσει το 2008, αλλά καρποφόρησε το 2010. Μου πήρε δύο χρόνια για να το δημιουργήσω».

Το 1990, έχοντας ήδη μαραθώνιες αποστάσεις εφτά ετών στα πόδια του, ο Πολ Σέλμπι, ο οποίος το 1971 εγκαταστάθηκε για επαγγελματικούς λόγους στη Νότια Αφρική, προσγειώθηκε στην Αθήνα για πρώτη φορά. Μια επίσκεψη που παραμένει ανεξίτηλη στη μνήμη του.

«Είχα το, θα το χαρακτήριζα προνόμιο, να επισκεφτώ την Αθήνα, τον τόπο από όπου ξεκίνησαν όλα. Ένιωσα υπέροχα. Ο Μαραθώνιος έγινε το πάθος μου, η ίδια η ζωή μου.

Πολλοί δρομείς λατρεύουν το Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης, του Λονδίνου ή του Βερολίνου, αλλά μόνο στην Αθήνα σε κατακλύζει αυτό το ασύγκριτο συναίσθημα. Κι αυτό γιατί τρέχεις εκεί που έχει γραφτεί ιστορία.

Σίγουρα, η διαδρομή από το Μαραθώνα ως την Αθήνα είναι πολύ απαιτητική. Ωστόσο, όταν φτάνεις στο Παναθηναϊκό Στάδιο, τον τόπο τέλεσης των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, και τερματίζεις, αισθάνεσαι βαθιά συγκίνηση. Το νιώθεις και στους γύρω σου, βλέποντας τα δάκρυα στα πρόσωπά τους, όταν τερματίζουν».

Ύστερα από χρόνια ιδίας παρουσίας στην Αθήνα, ο Πολ Σέλμπι έχει άποψη για τη στόχευση του ΣΕΓΑΣ, ώστε να γίνει ο Αυθεντικός Μαραθώνιος ανταγωνιστικός ως προς τους μεγάλους αγώνες του εξωτερικού. Και την καταθέτει:

«Γνωρίζω ότι έπρεπε να καταναλωθεί πολύ ενέργεια για να δώσετε στις Αρχές να καταλάβουν τα βασικά, όπως ότι πρέπει να κλείνουν οι δρόμοι ή να πείσετε καλούς αθλητές να έρθουν να τρέξουν. Χρειάστηκε χρόνος, σχεδιασμός και προσπάθεια. Από το να δημιουργήσεις σταθμούς ανεφοδιασμού και να ορίσεις τους κριτές, μέχρι να φέρεις τον κόσμο στην αφετηρία και να οργανώσεις την εκκίνηση.

Όλες αυτές οι προσθήκες έχουν συντελέσει ώστε ο Αυθεντικός Μαραθώνιος να αποκτήσει σταδιακά την παλιά του αίγλη και εξακολουθεί να αναβαθμίζεται.

Θα πρέπει να ξέρετε, ότι λίγους ανθρώπους τους ενδιαφέρει να κερδίσουν σε έναν Μαραθώνιο, γιατί ελάχιστοι έχουν τις δυνατότητες να τα καταφέρουν. Αναγνωρίζω ότι οι κορυφαίοι αθλητές αναζητούν επίπεδες διαδρομές, αλλά η πλειοψηφία των δρομέων ενδιαφέρεται για τη συμμετοχή ή για ένα νέο ατομικό ρεκόρ, ακόμα και σε μια δύσκολη διαδρομή. Οπότε, γιατί να μην έρθουν και να ξαναέρθουν στην Ελλάδα για να ζήσουν την εμπειρία και να βελτιώσουν την προσωπική επίδοσή τους στον Αυθεντικό Μαραθώνιο;

Παγκόσμιο ρεκόρ δεν μπορεί να σημειωθεί στην Αθήνα. Ωστόσο, κίνητρο θα μπορούσε να αποτελεί το ρεκόρ διαδρομής. Θεωρώ ότι μπορούν να γίνουν ενέργειες ώστε να δελεαστούν και οι κορυφαίοι δρομείς.

Νομίζω, ότι έχουμε – και χρησιμοποιώ τον πρώτο πληθυντικό, γιατί αισθάνομαι μέλος της ομάδας – κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι μας για να αναβαθμίσουμε το Μαραθώνιο, να πείσουμε τις Αρχές να συνεργαστούν. Τώρα ας φέρουμε τους καλύτερους κι ας τους κάνουμε να… υποφέρουν».

Από τη συνομιλία με τον Πολ Σέλμπι δεν θα μπορούσε, φυσικά, να λείψει η αναφορά στη δημιουργία των μεταλλίων:

«Αισθάνομαι πολύ υπερήφανος που η δουλειά μου αποτελεί κομμάτι στο παζλ του Αυθεντικού Μαραθωνίου. Έχω συμμετάσχει στη δημιουργία περισσότερων από 50 εκατομμύρια μετάλλια σε όλον κόσμο, για το Μαραθώνιο στο Λονδίνο, στο Βερολίνο, στη Νέα Υόρκη. Έχουμε κατασκευάσει κάθε λογής μετάλλιο, διαφόρων σχημάτων και ειδών, αλλά αυτό της Αθήνας έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

Χρειάστηκε πολύ προετοιμασία και δουλειά, που έγινε εκείνα τα πρώτα χρόνια της συνεργασίας μας, όταν ξεκίνησε η ιδέα της κατασκευής των ειδικών μεταλλίων. Φέτος, θα παρουσιάσουμε το 14ο της σειράς, το επετειακό, για τα 40 χρόνια του Μαραθωνίου.

Κάθε χρόνο, προσπαθούμε μέσω του μεταλλίου να παρουσιάσουμε τον πολιτισμό και την κληρονομιά της Ελλάδας. Κοιτάζοντάς το, από τη μια μεριά έχεις το Παναθηναϊκό στάδιο και από την άλλη ένα απόσπασμα της ιστορίας της χώρας.

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, σε κάθε μετάλλιο δεσπόζει ένα γράμμα. Όταν ολοκληρωθεί η σειρά, σε μια τετραετία, θα σχηματιστεί η λέξη Marathon. Αυτή η αναμονή είναι ένα κίνητρο για να συνεχίσω να ζω και να αναπνέω…».

Για το φινάλε, ο Πολ Σέλμπι στέλνει το δικό του μήνυμα προς όσους δεν έχουν τολμήσει ακόμα να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους σε έναν αγώνα 42.195 μέτρων:

«Ο κόσμος που παρακολουθεί ή συμμετέχει στο Μαραθώνιο, θα είναι εκεί για να σας βοηθήσει να φτάσετε μέχρι το Παναθηναϊκό Στάδιο.

Είτε τερματίσετε για πρώτη φορά είτε το έχετε κάνει περισσότερες από 700, όπως εγώ, θα απολαύσετε την ολοκλήρωση του αγώνα. Ειδικά τον τερματισμό στον Αυθεντικό Μαραθώνιο θα τον θυμάστε σε όλη τη ζωή σας. Μη φοβάστε, λοιπόν, μπορείτε να πετύχετε!».