Από την Χώρα Σφακίων παίρνουμε τον ανηφορικό δρόμο που οδηγεί στην Ανώπολη και ο οποίος συνεχίζει και τερματίζει στο χωριό Αγ. Ιωάννης Σφακίων. Μετά το χωριό Ανώπολη παρεμβάλλεται το φαράγγι της Αράδαινας στο οποίο μέχρι το 1986 έπρεπε να κατέβεις από πετρόκτιστο μονοπάτι στην κοίτη του ποταμού μέσα στο φαράγγι και να ανέβεις από την απέναντι πλευρά, πάλι από μονοπάτι, για να συνεχίσεις. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος.

 

Η οικογένεια Βαρδινογιάννη που έχει ρίζα από τον Αγ. Ιωάννη χρηματοδότησε και κατασκευάστηκε το 1986 μεταλλική γέφυρα μήκους 70 μέτρων και λύθηκε το πρόβλημα που υπήρχε μέχρι τότε. Η γέφυρα είναι η ψηλότερη της Ελλάδος και η δεύτερη στην Ευρώπη καθ' ότι το ύψος από την κοίτη του ποταμού μέχρι πάνω που είναι η γέφυρα είναι 138 μέτρα. Στη μέση της γέφυρας υπάρχει και εξέδρα όπου γίνεται bunjee Jumping.

Περνάμε την γέφυρα και σταματάμε αμέσως, διότι η πορεία ξεκινάει από εδώ (υψόμ.570μ). Μπαίνουμε στο ερειπωμένο πλέον χωριό της Αράδαινας (από την αρχαία Αραδήν που υπήρχε εδώ) και συνεχίζουμε προς τα πάνω για να φθάσουμε στην αρχή του μονοπατιού και να κατέβουμε μέσα στο φαράγγι. Η θέα τόσο στο φαράγγι όσο και προς την νότια πευκόφυτη πλευρά των Λευκών Ορέων είναι καταπληκτική.



Κατεβαίνουμε το πανέμορφο μονοπάτι (απέναντι μας βλέπουμε και την συνέχειά του) και φθάνουμε στην κοίτη του ποταμού μέσα στο φαράγγι. Προχωράμε προς τα δεξιά όπως πηγαίνει η φορά του νερού. Φυσικά η πορεία πραγματοποιείται καλοκαιρινούς μήνες. Η πορεία είναι από βορρά προς νότο. Μετά από λίγο θα περάσουμε κάτω από την γέφυρα και η θέα προς τα πάνω σου προκαλεί δέος. Από εδώ αντιλαμβάνεσαι καλύτερα τα 138 μέτρα που υψώνονται πάνω σου μέχρι την γέφυρα. Προχωράμε μέσα στην κοίτη του ποταμού και σε λίγο θα κάνουμε μια παράκαμψη από την δεξιά πλευρά και θα ξανακατέβουμε πάλι στην κοίτη. Ο λόγος είναι γιατί στο σημείο εδώ έχει γίνει κατολίσθηση και το πέρασμα μέσα στην κοίτη είναι δύσκολο. Συνεχίζουμε περνώντας από περάσματα με βράχους, μετά πάλι μέσα στην κοίτη και ξανά από περάσματα μέσα από βράχους. Αυτή η εναλλαγή γίνεται σε πολλά σημεία όπως προχωράμε. Το μονοπάτι φαίνεται, είναι σημαδεμένο και δεν υπάρχει περίπτωση λάθους αφού προχωράμε μέσα στην κοίτη με προορισμό την θάλασσα όπου τερματίζει το φαράγγι.

Τα τοιχώματα είναι καταπληκτικής ομορφιάς και με αρκετό πράσινο κατά την πορεία μας. Όπως προχωράμε σε κάποιο σημείο έχει γίνει κατολίσθηση με μεγάλους βράχους και το μονοπάτι περνάει πάνω από αυτούς και πιο κάτω θα μας οδηγήσει στην αριστερή πλευρά και θα ανέβουμε λίγο και θα ξανακατέβουμε από μια μικρή σάρα πάλι στην κοίτη. Προχωράμε απολαμβάνοντας το ωραίο φαράγγι και τερματίζουμε στην μικρή αλλά πανέμορφή παραλία «Μάρμαρα» ή Διαλισκάρι. Εδώ υπάρχει ταβέρνα για φαγητό. Εδώ τερματίζει και η πορεία μας.

Εάν θέλουμε μπορούμε από παραλιακό μονοπάτι να περπατήσουμε μέχρι το Λουτρό που υπάρχει σύνδεση με πλοίο γραμμής ή παίρνουμε από εδώ θαλάσσιο ταξί για Λουτρό ή και για Χώρα Σφακίων.

Ώρες Πορείας: 3

Βαθμός Δυσκολίας: 2

Χιλιομετρική απόσταση: 6.5 χιλιόμετρα