Το τρέξιμο έχει καταφέρει να αλλάξει τη ζωή αρκετών ανθρώπων. Ανθρώπων που ο αθλητισμός δεν αποτέλεσε ποτέ προτεραιότητά τους. Μία από αυτές τις μοναδικές ιστορίες περιγράφει η Adedayo Akinbode σε μία εκπληκτική συνέντευξή της στην «The Guardian».

Η Νιγηριανή δρομέας ξεκίνησε να τρέχει όταν η εταιρία στην οποία δούλευε έβαλε ένα διαγωνισμό για το ποιος υπάλληλος θα κάνει τα περισσότερα βήματα. Ήταν θέμα εγωισμού και ανταγωνισμού. Δε φανταζόταν ποτέ ότι στα 47 της χρόνια η ζωή της θα άλλαζε τόσο δραματικά. Το περπάτημα αρχικά και στη συνέχεια το τρέξιμο μπήκαν ξαφνικά στην καθημερινότητά της και της άλλαξαν όλα όσα θεωρούσε δεδομένα. Από το 2014 μέχρι σήμερα έχει καταφέρει να αγωνιστεί σε 100 μαραθωνίους σε 77 χώρες σε πέντε ηπείρους.

 

Παράτησε τη διευθυντική θέση που κατείχε στη Shell και ακολουθεί το όνειρό της που είναι να τρέξει σε 196 χώρες σε όλο τον κόσμο και να γίνει η πρώτη Νιγηριανή δρομέας που το καταφέρνει.

«Όσο περισσότερο επισκέπτομαι χώρες όπου σπάνια έχουν δει να αγωνίζεται αφρικανός δρομέας τόσο περισσότερο πεισμώνω και θέλω να δω και άλλα μέρη» εξομολογείται η Adedayo Akinbode και εξηγεί: «Δεν υπάρχει ομορφότερο συναίσθημα από το να ακούω το όνομά μου από τον εκφωνητή όταν ετοιμάζομαι να αγωνιστώ. Αυτή η στιγμή, για μένα, είναι η επιτομή του επιτεύγματος, καθώς σημαίνει ότι η χώρα μου ακούγεται παντού και παράλληλα δίνω ένα παράδειγμα και στους συμπατριώτες μου».

Η Adedayo Akinbode είναι απόφοιτος της σχολής «Μηχανικός υλικών και μεταλλουργίας»  του Πανεπιστημίου Obafemi Awolowo, ενώ ξεκίνησε την καριέρα της ως Εκπαιδευόμενη στη Διοίκηση στην Cadbury Nigeria Plc, όπου έγινε Διευθύντρια Προγραμματισμού. Στη συνέχεια, εντάχθηκε στην εταιρεία εξερεύνησης και παραγωγής της Shell Nigeria, όπου έγινε η επικεφαλής της ομάδας συμβάσεων χαμηλού κινδύνου. Είναι πλέον μέλος του Institute of Chartered Accountants of Nigeria (ICAN) και του Chartered Institute of Purchasing and Supply (CIPS).

Παρόλο που συμμετείχε στους δύο πρώτους μαραθωνίους της ως εταιρικό στέλεχος στη Shell, η αγάπη της για τους μαραθωνίους την ώθησε να εγκαταλείψει τη δουλειά της για να μπορέσει να συνεχίσει να συμμετέχει σε μαραθώνιους σε όλο τον κόσμο. Η ίδια, ωστόσο, υποστηρίζει ότι η συμμετοχή σε μαραθώνιους δεν έχει κέρδος, καθώς δεν τρέχει για τα χρήματα και αντίθετα χρηματοδοτεί η ίδια τις συμμετοχές της.

Η σκέψη της άθλησης ήρθε λόγω κάποιων προβλημάτων υγείας που αντιμετώπισε. «Το 2012 κατά τη διάρκεια του ετήσιου τσεκ απ ο γιατρός μου με ενημέρωσε ότι ήμουν παχύσαρκη και είχα υψηλά επίπεδα χοληστερόλης. Με συμβούλεψε να αλλάξω τον τρόπο ζωής μου και να καταργήσω ορισμένες τροφές, προειδοποιώντας ότι αν δεν έκανα αυτές τις αλλαγές, η ζωή μου θα μπορούσε να κινδυνεύσει. Ωστόσο αγνόησα τις συμβουλές. Ευτυχώς, το 2013, η εταιρεία μου παρουσίασε ένα πρόγραμμα που ονομάζεται Global Corporate Challenge. Αυτή η πρωτοβουλία περιλάμβανε τη συμμετοχή σε μια παγκόσμια εκδήλωση όπου κάθε άτομο ενθαρρύνθηκε να περπατήσει 10.000 βήματα την ημέρα. Πριν ξεκινήσει η πρόκληση, μας δόθηκαν ταχύμετρα για να παρακολουθούμε τα βήματά μας χωρίς να κάνουμε άμεσες αλλαγές στον τρόπο ζωής μας. Μετά από δύο εβδομάδες, βρέθηκα να καταγράφω σταθερά 700 έως 800 βήματα, καθιστώντας με έναν από τους πιο επιτυχημένους στην εταιρεία μου.

Όταν το πρόγραμμα ξεκίνησε επίσημα δύο εβδομάδες αργότερα, αποκτήσαμε πρόσβαση για να δούμε τον αριθμό βημάτων των συμμετεχόντων από άλλα μέρη του κόσμου. Παρατήρησα ανθρώπους από τον Καναδά και τη Γερμανία να καταγράφουν εντυπωσιακά 20.000 με 30.000 βήματα την ημέρα. Όντας ένα πολύ ανταγωνιστικό άτομο, δεν μου άρεσε να βρίσκομαι στο κάτω σκαλί της σκάλας.

Υπήρχε ένα συγκεκριμένο άτομο στο φόρουμ που κατέγραψε πάνω από 27.000 βήματα, οπότε το ρώτησα πώς το πέτυχε. Εξήγησε ότι απέφευγε να χρησιμοποιήσει το ασανσέρ, πήγαινε με τα πόδια στη δουλειά και ότι έτρεχε μερικές φορές.

Αφού άκουσα τη συμβουλή του, αποφάσισα να σταματήσω να χρησιμοποιώ το ασανσέρ στο κτίριο του γραφείου μου, παρόλο που δούλευα στον 14ο όροφο και η αίθουσα συνεδριάσεων ήταν στον 16ο όροφο και η καντίνα στον 10ο όροφο. Πάρκαρα μακριά από τη δουλειά ώστε να περπατάω περισσότερο και κάνοντας αυτές τις προσαρμογές, άρχισα να αυξάνω τον αριθμό των βημάτων μου ακόμη και πριν ξεκινήσει επίσημα η ημέρα. Αρχικά, δεν ήταν εύκολο, αλλά σταδιακά συνήθισα τις αλλαγές. Ο ημερήσιος αριθμός βημάτων μου ανέβηκε στα 5.000 και μετά στα 6.000, και ήμουν πολύ ευχαριστημένη με την πρόοδό μου. Ωστόσο, μια μέρα έφτασα στο σπίτι με σχεδόν 9.000 βήματα και συνειδητοποίησα ότι ήμουν τόσο κοντά στο να φτάσω το όριο των 10.000. Αποφάσισα να ξαναβγώ στο δρόμο και να φτάσω τα πρώτα 10.000 βήματα κάτι που πέτυχα».

Η Akinbode διαπίστωσε ότι ήταν σχετικά πιο εύκολο να φτάσει τα 10.000 βήματα τις καθημερινές καθώς η δράση τα σαββατοκύριακα μειωνόταν. Έτσι αποφάσισε σε μία ακόμη αλλαγή.

«Τα Σάββατα, άρχισα επίτηδες να περπατάω στους δρόμους, όχι απαραίτητα να τρέχω, αλλά διατηρώντας έναν γρήγορο ρυθμό, για να διασφαλίσω ότι έφτασα τα 10.000 βήματα. Τις Κυριακές πήγαινα στην εκκλησία και χόρευα δυναμικά.

Λοιπόν, ένα από τα σαββατοκύριακα, περπατούσα και άρχισε να βρέχει. Ήμουν σε δίλλημα για το εάν θα έπρεπε να συνεχίσω ώστε να φτάσω τα 10.000 βήματα ή να επιστρέψω στο σπίτι μου. Αποφάσισα ότι ήταν καλύτερο να συνεχίσω στη βροχή για να πετύχω τα 10.000 βήματα μου παρά τις ανησυχίες των ανθρώπων στη γειτονιά που άρχισαν να μιλούν και να αμφισβητούν τις πράξεις μου. Με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό, φοβόμουν ότι όλοι θα πίστευαν ότι κάτι δεν πάει καλά με μένα επειδή περπατούσα στη βροχή.

Ευτυχώς, ενώ το σκεφτόμουν αυτό, παρατήρησα μια άλλη γυναίκα, την Tayo Badejo, να περπατάει προς το μέρος μου στη βροχή. Ένιωσα ανακούφιση και ενθουσιασμό που την είδα. Εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της, λέγοντας ότι χαιρόταν που ο κόσμος δε θα τη θεωρούσε τρελή που περπατούσε στη βροχή. Της είπα ότι είχα ακριβώς τις ίδιες σκέψεις. Από τότε τρέχαμε μαζί. Μια μέρα μου είπε: “Ξέρεις ότι μπορούμε να εγγραφούμε για να τρέξουμε έναν μαραθώνιο;”. Ρώτησα, “τι είναι ένας μαραθώνιος;” και μου εξήγησε ότι “Είναι όταν οι άνθρωποι τρέχουν 42 χιλιόμετρα”. Ρώτησα, “Γιατί κάποιος να τρέξει 42 χιλιόμετρα;” Απάντησε, “Όταν γυρίσεις σπίτι, πήγαινε στο YouTube και ψάξε για τον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης ή τον Μαραθώνιο της Βοστώνης”. Έτσι, γύρισα σπίτι, το είδα και μου άρεσε. Έκανα πολλή έρευνα και διαπίστωσα ότι μόνο το ένα τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού έχει τρέξει μαραθώνιο ή μπορεί να τρέξει μαραθώνιο.

Πήρα μια απόφαση ότι πρέπει να είμαι μέρος αυτού του ενός τοις εκατό. Είπα στην Tayo ότι ήθελα να το πετύχω, και μου πρότεινε πριν επιχειρήσουμε τον πλήρη μαραθώνιο, να ξεκινήσουμε με τον ημιμαραθώνιο, που διεξάγονταν στην Άκρα της Γκάνας.

Τότε, τον Σεπτέμβριο του 2013, πήγαμε όλοι στην Άκρα για έναν ημιμαραθώνιο. Ήταν ο πρώτος μου και είχα ένα μεγάλο νούμερο με το όνομά μου στο γιλέκο. Στους δρόμους της Άκρα, υπήρχαν άνθρωποι στο δρόμο που μας επευφημούσαν. Ειδικά προς τη γραμμή του τερματισμού η ώθηση ήταν φοβερή. Φώναζαν το νούμερο μου και με παρότρυναν να τερματίσω. Ένιωσα ότι όλος ο κόσμος ασχολιόταν μαζί μου. Το αγάπησα τόσο πολύ αυτό.

Μετά από αυτόν τον αγώνα, όταν επέστρεψα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, ήθελα άλλο ένα. Έτσι, μπήκα στο διαδίκτυο για να ψάξω για άλλον ημιμαραθώνιο, αλλά δεν μπορούσα να βρω. Ωστόσο, βρήκα τον Μαραθώνιο του Ντουμπάι προγραμματισμένος για τον Ιανουάριο του 2014, ο οποίος είχε έναν αγώνα 10 χιλιομέτρων και έναν πλήρη μαραθώνιο. Εφόσον μόλις τελείωσα τον ημιμαραθώνιο, που είναι 21 χιλιόμετρα, είπα μέσα μου: “Ταξίδεψα από τη Νιγηρία στην Γκάνα για να τρέξω 21 χιλιόμετρα. Δεν μπορώ να πάω από τη Νιγηρία στο Ντουμπάι για να τρέξω μόνο 10 χιλιόμετρα. Θα πάω για 42 χιλιόμετρα”»,  θυμάται.

Πριν μιλήσει με κάποιον που θα μπορούσε να την αποθαρρύνει έκλεισε θέση στον μαραθώνιο του Ντουμπάι. «Έκλεισα το εισιτήριο για να πάω και το ξενοδοχείο τον Σεπτέμβριο του 2013 για τη διοργάνωση που θα πραγματοποιούνταν τον Ιανουάριο του 2014. Δόξα τω Θεώ, ολοκλήρωσα αυτόν τον μαραθώνιο. Όταν πέρασα τη γραμμή του τερματισμού, οι φίλοι μου δεν βρίσκονταν πουθενά. Επέστρεψα στο ξενοδοχείο και τους ενημέρωσα ότι τελείωσα. δεν μπορούσαν να το πιστέψουν. Ωστόσο, λειτούργησε ως απόδειξη ότι με αποφασιστικότητα και προετοιμασία, μπορείς να πετύχεις αυτό που έχεις στο μυαλό σου. Αξίζει να αναφέρω ότι τότε ήμουν 47 ετών και δεν είχα συμμετάσχει ποτέ σε κανένα άθλημα ως παιδί. Ήμουν συγκεντρωμένη στις ακαδημαϊκές μου σπουδές. Το 2014, σε ηλικία 47 ετών, έτρεξα τον πρώτο μου μαραθώνιο. Την ίδια ώρα, κατά τη διάρκεια του ολοκληρωμένου τσεκ-απ μου το 2013, ανακάλυψα ότι είχαν γίνει πολλές θετικές αλλαγές στο σώμα μου. Ενημερώθηκα ότι δεν είμαι πλέον παχύσαρκη. Τα επίπεδα χοληστερόλης μου έγιναν φυσιολογικά και η αντοχή μου βελτιώθηκε.

Μετά την ολοκλήρωση του Μαραθωνίου του Ντουμπάι, είχα την επιθυμία να τρέξω άλλον έναν. Ο αρχικός μου στόχος ήταν να μπω στο κλαμπ του ένα τοις εκατό που έχει αγωνιστεί σε μαραθώνιο, όμως το απόλαυσα τόσο πολύ που αποφάσισα να αγωνιστώ σε έναν ακόμη. Έτσι, ταξίδεψα στην Τανζανία για έναν μαραθώνιο. Ήταν στην Τανζανία που η ζωή μου άλλαξε πραγματικά, καθώς γνώρισα ανθρώπους από διάφορα μέρη του κόσμου, οι οποίοι καυχιόντουσαν κάπως για τα επιτεύγματά τους.

 Θυμάμαι ότι συνάντησα έναν Ιάπωνα που με περηφάνια δήλωσε ότι ο επερχόμενος μαραθώνιος θα ήταν ο 1000ος του, ενώ άλλοι ανέφεραν ότι θα ήταν ο 10ος ή ο 20ος μαραθώνιος τους».

Για την καλύτερη προετοιμασία της, η Akinbode έγινε μέλος σε διάφορους συλλόγους, συμπεριλαμβανομένου του Marathon Globe Trotters Club. Η επαφή της με δρομείς του εξωτερικού της έδωσαν να καταλάβει ότι ενώ ήθελαν να αγωνιστούν σε κάποιο αγώνα στη Νιγηρία δεν ήταν δυνατό καθώς δε διεξάγονταν κανένας μαραθώνιος στη χώρα της.

 «Εκείνη την εποχή, η Νιγηρία δεν είχε μαραθώνιο που να πληροί τα παγκόσμια πρότυπα. Όταν μοιράστηκα την ιδέα να ξεκινήσω ένα με άλλους δρομείς, με ενθάρρυναν. Αρχικά δίστασα, αλλά με διαβεβαίωσαν ότι θα με βοηθούσαν. Το 2017, διοργανώσαμε τον Μαραθώνιο Κληρονομιάς Ile Ife, τον οποίο οργανώσαμε σχολαστικά για να ανταποκρίνεται στα παγκόσμια πρότυπα.

Κάθε χρόνο, φίλοι μου δρομείς από όλο τον κόσμο έρχονται να συμμετάσχουν σε αυτόν τον μαραθώνιο. Στην πρώτη διοργάνωση είχαμε 30 συμμετοχές με τους δρομείς να επιστρέφουν στην πατρίδα τους μεταφέροντας θετικά σχόλια για την εμπειρία τους στη Νιγηρία.  μαραθώνιος λαμβάνει χώρα στο Ile Ife, με αφετηρία το Πανεπιστήμιο του Ife. Μέχρι σήμερα, έχουμε καλωσορίσει ανθρώπους από 16 διαφορετικές χώρες στον μαραθώνιο μας στη Νιγηρία».

Και κάπως έτσι το… ταξίδι της Akinbode στη δρομική της πορεία συνεχίζεται με όμορφες εικόνες, άπειρα ταξίδια και μοναδικές εμπειρίες…