Η διαδρομή μου από τις αλάνες με τη μπάλα προς τη παγκόσμια καταξίωση με το ποδήλατο

 Χρήστος Βολικάκης   12:15 04-04-2021  

Η διαδρομή μου από τις αλάνες με τη μπάλα προς τη παγκόσμια καταξίωση με το ποδήλατο


Από τα πρώτα μου βήματα θεωρήθηκα σαν ένα παιδί δραστήριο, περίεργο, επίμονο και με ιδιαίτερη αγάπη σε ότι είχε να κάνει με τον αθλητισμό. Η μπάλα, το ποδήλατο κυριάρχησαν στις προτιμήσεις μου και για πολύ καιρό με απασχόλησαν καθώς εκτελούσα και τα δυο με την ίδια ευχέρεια ακούγοντας καλές κριτικές από τους ειδικούς.

Ήμουν ακόμη παιδί και σαν παιδί πίστευα πως μπορούσα να ασχοληθώ με αυτά ή και με ακόμη περισσότερα για να διαπιστώσω στην πορεία όταν άρχισα να πλάθω το σώμα μου ότι δυο καρπούζια σε μια μασχάλη δεν χωράνε όπως λέει και η λαϊκή παροιμία. Έφτασε η στιγμή παρά το νεαρό της ηλικίας να εστιάσω ποιο μου ταίριαζε περισσότερο, μπάσκετ ή ποδήλατο; Εξάλλου είχε παρέλθει και η περίοδος που τα έβλεπα σαν απλό παιχνίδι. Υπήρχαν κάποιες ενδείξεις αυθόρμητες προς το δίκυκλο και στα βιβλία μου δεν ξέρω γιατί έγραφα συνεχώς τίτλους (Χρήστος Βολικάκης Παγκόσμιος Πρωταθλητής) η ηλικία μου μόλις 7 ετών σπρωγμένος  από μια εσωτερική παρόρμηση ήθελα να ασχοληθώ με το καλύτερο που μου ταίριαζε αφήνοντας όλα τα άλλα να περιμένουν κάτι που δεν θα ερχόταν ποτέ...

Ο κύβος ερρίφθη... άκουσα τον πατέρα μου να λέει χωρίς εκείνη την στιγμή να ξέρω τι σημαίνει. Δέθηκα άρρηκτα με την ποδηλασία και ξεκίνησε μια ζωή σαν παραμύθι που ακόμη και σήμερα δυσκολεύομαι να το πιστέψω αλλά εξακολουθεί να με συναρπάζει όπως την πρώτη φορά.

Η ποδηλατική μου καριέρα διανθίστηκε με παγκόσμιες επιτυχίες και όχι μόνο. Πολλές στιγμές τα γεγονότα απαιτούσαν ατσάλινα νεύρα και σωστή διαχείριση. Παίρνοντας δύναμη από τους ανθρώπους που με αγαπάνε διαπίστωσα τον καθοριστικό ρόλο που παίζουν, η πίστη, η θέληση, όπως επίσης ότι η ανθρώπινη δύναμη δεν έχει όρια και αν παρά ταύτα φτάσουμε στο σημείο μηδέν πρέπει να επιμείνουμε γιατί μετά από κάθε πτώση ο καθένας μας μπορεί και πρέπει να ξανασηκωθεί, γιατί η ζωή συνεχίζεται και το νόημα της δεν είναι η σύγκριση πάντα με γνώμονα τις επιτυχίες. Ζούμε για να χαρούμε, να γελάσουμε, να παίξουμε, να αγαπήσουμε και πάλι από την αρχή.

Με εκτίμηση

Χρήστος Βολικάκης 

Παγκόσμιος πρωταθλητής ποδηλασίας πίστας 

Υποπλοίαρχος Πολεμικό Ναυτικό