Η κατάθλιψη αποτελεί μια ευρέως διαδεδομένη ψυχική διαταραχή και συνδέεται με χαμηλότερη ποιότητα ζωής του ατόμου και εμφανίζεται τυπικά στην ηλικία 18-24 ετών. Δεδομένου αυτού, η έγκαιρη θεραπεία μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες για μακροχρόνια αποτελέσματα. Οι θεραπείες για την κατάθλιψη είναι πολλαπλές και ποικίλλουν ως προς τον βαθμό αποτελεσματικότητας. Ειδικότερα, αν και υπάρχει η επιλογή της φαρμακοθεραπείας, ένα μεγάλο ποσοστό ατόμων φαίνεται να μην ανταποκρίνεται.

Τα τελευταία χρόνια έντονο ερευνητικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η φυσική άσκηση ως μια μορφή φυσικής θεραπείας για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Ειδικότερα, το τρέξιμο έχει βρεθεί ότι μπορεί να προκαλέσει μεταβολές σε νευροβιολογικό επίπεδο. Στην περίπτωση της κατάθλιψης, μελέτες έχουν δείξει αλλαγές σε περιοχές του εγκεφάλου, όπως για παράδειγμα στον ιππόκαμπο, στην αμυγδαλή και στον μετωπιαίο φλοιό. Επομένως, οι ασθενείς με κατάθλιψη παρουσιάζουν μειωμένη δραστηριότητα στην περιοχή του ιπποκάμπου, η οποία αυξάνεται με την αντικαταθλπιπτική αγωγή.

Με τον ίδιο τρόπο φαίνεται να λειτουργεί και η σωματική άσκηση καθώς μειώνει τα καταθλιπτικά συμπτώματα, ενισχύοντας την νευρογένεση στην περιοχή του ιπποκάμπου και επιφέροντας δομικές αλλαγές. Οι επιστήμονες κάνουν αναφορά για τις ενδορφίνες, τα επίπεδα των οποίων αυξάνονται όταν εκτελούμε κάποιες λειτουργίες. Μία από αυτές τις λειτουργίες είναι το τρέξιμο, το οποίο αποτελεί φάρμακο για πολλές ασθένειες και ένα φυσικό αντικαταθλιπτικό. Η έκκριση των ενδορφινών κατά τη διάρκεια της γυμναστικής βοηθάει στην καλή διάθεση και στη μείωση του άγχους με αποτέλεσμα το άτομο να αισθάνεται πιο χαρούμενο. Ειδικότερα, το συστηματικό τρέξιμο φαίνεται να αυξάνει το μέγεθος του ιπποκάμπου καθιστώντας την αερόβια άσκηση ως ένα αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό.

Επίσης, κατά τη διάρκεια της αερόβιας άσκησης απελευθερώνεται σεροτονίνη , η οποία συνδέεται με την ευεξία, στην περιοχή του ιπποκάμπου, όπως ακριβώς και στην περίπτωση των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων. Τα άτομα με κατάθλιψη παρουσιάζουν μειωμένα επίπεδα σεροτονίνης γι’ αυτό το λόγο τα αντικαταθλιπτικά δρουν ενισχύοντας τα επίπεδα της, όπως ακριβώς και το συστηματικό τρέξιμο.

Ακόμα, το τρέξιμο βοηθάει στην διατήρηση του βάρους και του σχήματος σώματος , ενισχύοντας την αυτοεκτίμηση και την αυτοεικόνα του ατόμου, μειώνοντας με αυτό τον τρόπο τα καταθλιπτικά συμπτώματα. Βοηθάει στην αλλαγή του τρόπου που το άτομο βλέπει τον εαυτό του, καθώς θα αισθάνεται ότι έχει καταφέρει κάτι.

Τέλος, οι ειδικοί συνιστούν ένα 30λεπτο τρέξιμο τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Ο συσσωρευμένος χρόνος τρεξίματος είναι περισσότερο σημαντικός από ότι η ένταση της άσκησης. Ακόμα, πιο βοηθητικό φαίνεται να είναι το τρέξιμο στη φύση από ότι το τρέξιμο στο γυμναστήριο καθώς το άτομο έχει άλλες εικόνες και αναπνέει καθαρό αέρα. Τέλος, σε κάθε περίπτωση καλό είναι να γνωρίζουμε ότι κάποιο άνθρωποι καταφέρνουν να διαχειριστούν την κατάθλιψη με τη βοήθεια του τρεξίματος, ωστόσο κάποιοι άλλοι μπορεί να χρειαστούν περαιτέρω βοήθεια από κάποιον ειδικό, η οποία θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν.

Βιβλιογραφία:

Basso, J. C., & Suzuki, W. A. (2017). The effects of acute exercise on mood, cognition, neurophysiology, and neurochemical pathways: a review. Brain Plasticity, 2(2), 127-152.

Chan, J. S., Liu, G., Liang, D., Deng, K., Wu, J., & Yan, J. H. (2019). Special issue–therapeutic benefits of physical activity for mood: a systematic review on the effects of exercise intensity, duration, and modality. The Journal of psychology, 153(1), 102-125.

Mikkelsen, K., Stojanovska, L., Polenakovic, M., Bosevski, M., & Apostolopoulos, V. (2017). Exercise and mental health. Maturitas, 106, 48-56

Κωνσταντίνα Φραγκιαδάκη

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια